26 มกราคม 2546 23:08 น.
ใบบอนแก้ว
...ขวัญคลอเคล้าเจ้าไกลใจซึมเศร้า
เศร้าซึมใจไกลเจ้าเคล้าคลอขวัญ
ตาไกลพลันวันสิ้นถิ่นผูกพัน
พันผูกถิ่นสิ้นวันพลันไกลตา
หาไห้หวนครวญคร่ำคำเย้ายวน
ยวนเย้าคำคร่ำครวญหวนไห้หา
ใจจงอย่ามาย้ำคำร่ำลา
ลาร่ำคำย้ำมาอย่าจงใจ
ไหวหวั่นรักหักอกฟกช้ำหนัก
หนักช้ำฟกอกหักรักหวั่นไหว
รอนร้าวให้ไหม้หม่นล้นทรวงใน
ในทรวงล้นหม่นไหม้ให้ร้าวรอน
ถอนทอดคำจำคิดจิตฝากย้ำ
ย้ำฝากจิตคิดจำคำทอดถอน
กลืนกล้ำย้อนค่อนคืนยืนนั่งนอน
นอนนั่งยืนคืนค่อนย้อนกล้ำกลืน
ขืนขัดสุดหลุดจนพ้นยื้อฉุด
ฉุดยื้อพ้นจนหลุดสุดขัดขืน
กรรมเวรคืนขื่นขมตรมทุกข์คืน
คืนทุกข์ตรมขมขื่นคืนเวรกรรม
หนำใจแล้วแววมีที่คลาดแคล้ว
แคล้วคลาดที่มีแววแล้วใจหนำ
ใจดวงช้ำกล้ำกลืนฝืนใจทำ
ทำใจฝืนกลืนกล้ำช้ำดวงใจ...ฯ
23 มกราคม 2546 22:04 น.
ใบบอนแก้ว
...โอ้นวลน้องลืมหรือน้องของพี่เอ๋ย
อย่าเศร้าเลยลืมหรือเลยยามเอ่ยเสียง
ถ้อยคำแว่วลืมหรือแว่วแจ้วจำเรียง
จากเคยเคียงลืมหรือเคียงทุกข์เพียงพอ
ยิ้มแย้มหน่อยลืมหรือหน่อยนะร้อยชั่ง
เสียงพี่ยังลืมหรือยังพี่สั่งขอ
อย่าให้ใครลืมหรือใครใกล้เคลียคลอ
น้องจงรอลืมหรือรออย่าท้อใจ
พี่จากน้องลืมหรือน้องหม่นหมองจิต
ด้วยแรงฤทธิ์ลืมหรือฤทธิ์พิศมัย
สุดร้อนรนลืมหรือรนล้นทรวงใน
ยามห่างใครลืมหรือใครให้ร้าวรอน
คิดถึงนางลืมหรือนางน้องอย่างยิ่ง
แม่ยอดหญิงลืมหรือหญิงมิ่งสมร
หวังเคียงคู่ลืมหรือคู่สู่คืนคอน
กลับบ้านดอนลืมหรือดอนนอนแนบนาง
อย่าเศร้าใจลืมหรือใจไปเลยน้อง
พี่ไม่ลองลืมหรือลองให้หมองหมาง
หัวใจนี้ลืมหรือนี้ที่ถอดวาง
ไม่เหลือค้างลืมหรือค้างเผื่อนางใด
พี่มีน้องลืมหรือน้องหวังครองคู่
มิเจ้าชู้ลืมหรือชู้น้องรู้ไหม
คงคำมั่นลืมหรือมั่นสัญญาใจ
ทิ้งเยื่อใยลืมหรือใยนอกใจนาง...ฯ
19 มกราคม 2546 22:09 น.
ใบบอนแก้ว
...นึกถึงคืนคืนประคองน้องด้วยมิตร-
ภาพซาบซึ้งซึ้งตรึงจิตคิดหวามไหว-
ตัวค่อยชิดชิดจนแน่นดุจแดนไพ-
บูลย์ด้วยชั้นชั้นแดนใดไม่มีทาง-
เปรียบเทียบฟ้าฟ้าเกิดโกรธพิโรธอัศ-
จรรย์เด่นชัดครืนครืนเสียงเพียงเข้าขวาง-
กั้นเกิดเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงแปลบปลาบแทบวาง-
วายด้วยร่างนั้นเคลื่อนคล้ายคล้ายเรือโคลง-
เคลงคลื่นซ้ำซ้ำซ่าซัดลมพัดกระ-
หน่ำเรือถลาโอนเอนเอนเต้นโผง-
ผางเสียงแซ่แซ่คลื่นซ่าป่าต้นโกง-
กางสูงโย่งอยู่ที่ข้างข้างริมลำ-
คลองปลาใหญ่ใหญ่กระโดดโลดขึ้นจาก-
ริมฝั่งฟากสองฝั่งที่ที่เคยสำ-
หรับว่ายเล่นเล่นทุกคืนต้องฝืนจำ-
ใจจากน้ำเคยเคยผุดแสนสุดกลืน-
กล้ำเสียงเปรี้ยงเปรี้ยงสงบฟ้าพบแสง-
จ้าด้วยแรงลมพัดพัดซัดเมฆขืน-
ขัดเคยปิดปิดบังจันทร์นั้นอยู่ยืน-
ยาวกลับคืนเหมือนทุกอย่างอย่างเดิมที-
นี้นางร่ำร่ำร้องไห้ไยต้องจาก-
กันเหมือนพรากใจเราห่างห่างเหินหนี-
หน่ายจากกันกันไกลล้นหม่นในชี-
วาของนวลนวลน้องนี้พี่ยังจำ...ฯ
16 มกราคม 2546 00:53 น.
ใบบอนแก้ว
...โอ้ดวงใจใจดวงนี้มีแต่น้อง
คอยร่ำเรียกเรียกร่ำร้องห้องใจเอ๋ย
ช่างวายวุ่นวุ่นวายใจไม่คุ้นเคย
คำเอื้อนเอ่ยเอ่ยเอื้อนให้ไม่ได้เจอ
มองภาพถ่ายถ่ายภาพไว้ให้เห็นอยู่
ได้แต่เฝ้าเฝ้าแต่ดูอยู่เสมอ
พี่ถึงคิดคิดถึงน้องต้องละเมอ
คอยพร่ำเพ้อเพ้อพร่ำคำทุกค่ำคืน
นั่งมองจันทร์จันทร์มองโลกโศกยิ่งนัก
อยากฝากฝังฝังฝากรักสุดจักฝืน
ฝากลมผ่านผ่านลมว่าข้ากล้ำกลืน
จะลุกนั่งนั่งลุกยืนขมขื่นใจ
สุดหาญหักหักหาญจิตคิดว้าวุ่น
เคยอิงแอบแอบอิงอุ่นหนุนหลับไหล
ตักน้องนางนางน้องนี่ดีกระไร
ยามแอบอิงอิงแอบใกล้สุขใจจัง
นับวันคอยคอยวันคืนชื่นใจพี่
ถึงยามห่างห่างยามนี้ยังมีหวัง
อยู่อย่างไกลไกลอย่างนี้ใช่จีรัง
เมื่อพร้อมเพียงเพียงพร้อมพรั่งตั้งตาคอย
จะคืนมามาคืนกลับรับร่วมหอ
น้องเฝ้าหมั่นหมั่นเฝ้ารออย่าท้อถอย
เอารักล้อมล้อมรักไว้ไม่เลื่อนลอย
เหมือนพี่รอรอพี่หน่อยอย่าน้อยใจ...ฯ
14 มกราคม 2546 23:01 น.
ใบบอนแก้ว
...เพราะรักนี้พี่รักน้องทุกห้องจิต
ไยเจ้าคิดยังเจ้าแค้นแน่นหนักหนา
จำใจพรากจากใจพี่นี้ตั้งตา
คอยคืนมาค่ำคืนเหมือนมีดเฉือนใจ
เจ้าจะลองจ้องจะเล่นเช่นนั้นหรือ
พี่คนซื่อเพียงคนซ้ำทำสงสัย
รักผ่องผ่านรานผ่องแผ้วแล้วหรือไร
ทำพี่ได้ทิ้งพี่ดูจะรู้จริง
ด้วยใจนี้ดีใจนักได้รักนั่น
เพราะหมายมั่นพี่หมายปองเพียงน้องหญิง
อยากอยู่เคียงเยี่ยงอยู่คู่อยู่แอบอิง
ทุกข์ชอบชิงทั้งชอบชังรั้งรักเรา
จึงต้องพรากจากต้องพ้นคนที่รัก
สุดจะหักแสนจะหายให้คลายเหงา
จากน้องไปใจน้องแปรแค่แกล้งเอา
ทำพี่เศร้าทิ้งพี่โศกในโลกมัว
รักพี่แน่แลพี่หน่อยคอยรอรับ
คราพี่กลับครั้งพี่ใกล้ได้ยิ้มหัว
ทั้งวันนี้ที่วันนั้นเคยพันพัว
กลับต้องกลัวการต้องไกลไม่เห็นนาง
เพียงรักนี้พี่รักน้องเฝ้าปองหมาย
มิกลับกลายมากลับกลอกหลอกให้หมาง
ใจดวงนี้จี้ดวงจิตคิดถอดวาง
อย่าระคนยลระคางอย่างนี้เลย...ฯ
หน้าส่วนตัว
976
