26 เมษายน 2547 03:30 น.
ใบชาสีส้ม
เทพเจ้ากับปีศาจ
ผู้เก่งกาจกุมอำนาจโลกไว้นั้น
ได้ต่อสู่กันอยู่ในทุกวัน
ผ่านผู้คนทั้งหลายนั้นเป็นตัวแปล
แบ่งแยกเป็นความดีและความชั่ว
หลงเมามัวและเป็นดั่งแสงแข
คอยช่วยเหลือกับคอยแต่รังแก
ไม่หยุดแม้แต่เพียงนาทีเดียว
คนของความดี
มีชีวิตที่โอบล้อมอย่างแน่นเหนียว
ลูกสนิมมิตรสหายต่างกลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียวในนำใจกันและกัน
ส่วนคนของความเลวร้าย
สิ่งรอบกายดูเหมือนน่าหวาดหวั่น
ทรยศหักล้างไม่ครามครัน
ทำร้ายกันและกันอยู่รำไป
23 เมษายน 2547 03:37 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะจากไปของเธอ
ทำให้ฉันคิดเสมอว่ามีชีวิตเพื่อสิ่งไหน
เพื่อสร้างอนาคตอันยาวไกล
รวมเข้าไว้กับอดีตอันไร้กาลเวลา
เวลาของเธอหมดลง
ชีวิตฉันยังคงเดินต่อไปข้างหน้า
มีชืวิตเพื่อประกาศศักดา
ให้คุ้มค่าที่กับเธอต้องทน
เดินทางก้าวผ่านความฝัน
แต่ยังไปไม่ถึงจุดนั้นซักหน
แม้จะเหนื่อยจะท้อต้องอดทน
ต้องดิ้นรนต่อสู้กันต่อไป
จะไม่ให้ใครมาดูถูกเธอ
ฉันพร้อมสู้เสมอเอาตัวเองขวางกั้นไว้
ทั้งๆที่ไม่อาจจะเป็นไป
แต่อย่างน้อยฉันก็ได้ทำเพื่อเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอามาจากการ์ตูน ฮิคารุนะคะอ่านแล้วประทับใจมากๆๆยิ่งตอนหลังๆนำตาซึมเลยหากใครได้อ่านคงเข้าใจ..........
19 เมษายน 2547 19:04 น.
ใบชาสีส้ม
ดอกไม้ที่เธอให้ไว้วันก่อน
ทำให้หัวใจร้าวรอนอ่อนไหว
บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
กับสิ่งที่เป็นไปวันวาน
เพลงเธอแต่งไว้
เพราะจับใจในสำเนียงที่เรียกขาน
ช่างหวานซึ้งตรึงใจให้ทรมาน
มิพบพานหวานใดที่ได้มี
การ์ดที่เธอส่งมา
กับข้อความที่ดาษดาออกอย่างนี้
ใครๆก็เขียนได้นะคนดี
แต่ไม่มีความหมายเทียบเท่าเธอ
หนังที่เคยดูด้วยกัน
จากวันนั้นยังสนุกอยู่เสมอ
นานแล้วที่เราไม่เคยพบเจอ
แต่ฉันก็รู้ว่าเธอยังดูหนังเรื่องนี้เหมือนกัน
อาหารที่เธอชอบกิน
ฉันทำจนชาชินไปอย่างนั้น
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมากินด้วยกัน
บรรยากาศนั้นหวานซึ้งตรึงอุรา
รักแนบแนบรักขณะจิต
แค่เพียงคิดยังร้อนรุ่มเป็นนักหนา
ไฟใดที่ว่าร้อนเผากายา
ไม่นำพาเท่าไฟรักมาจากเธอ
19 เมษายน 2547 18:50 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะความเป็นเพื่อนที่มานาน
ฉันจึงยอมทรมานอย่างไรก็ได้
ยอมให้เธอกับเขาได้เป็นไป
ทั้งที่ใจฉันไม่เคยมีสุขในสักวัน
เธอคือเพื่อนที่ฉันรัก
เขาคือคนที่ฉันสมัครผูกใจมั่น
แต่ฉันไม่อาจรู้ได้เท่าทัน
ว่าเธอเหมือนฉันเช่นกันรักเขามากมาย
ฉันอาจจะโชคดี
ที่พบเค้าตอนนี้ที่ยังไม่สาย
ไม่ต้องมานั่งเสียดาย
มาร้องไห้เพราะพบเขาช้าไปเกินทน
แต่จะบอกเธอเอาไว้อย่าง
ว่าฉันยอมแยกทางถ้าทำให้เธอเป็นสุขล้น
ถ้าไม่มีฉันซักคน
พวกเธอก็ไม่ต้องทนต่อไป
เพื่อนคนที่ฉันรัก
ยินดีที่ทำให้เธอมารู้จักกันได้
ฉันก็ไม่ต้องเสียดายอะไร
เพราะคนเลวคงรักกันไปได้ไม่นาน
13 เมษายน 2547 20:03 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะว่าเราต่างก็เสียดาย
จึงต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนี้
เสียดายทั้งความรู้สึกดีๆ
ที่เราต่างก็เคยมีให้กัน
เสียดายทั้งความรู้สึก
ที่อยู่ในส่วนลึกให้ไหวหวั่น
เสียดายเวลาที่มัน
ไม่มีวันย้อนกลับคืนมา
เลยเลือกที่จะทำร้ายกันเอง
เพราะกลัวเกรงชีวิตในวันข้างหน้า
กลัวที่จะต้องเจ็บเศร้าอุรา
มากไปกว่าที่เราเคยเป็น
เพียงแค่อยากจะถามเธอ
ไม่ใช่ด้วยความพลั้งเผลออย่างที่เห็น
และไม่ใช่ด้วยความจำเป็น
แต่เป็นประเด็นที่คิดมานานหลายปี
เราอยู่กันด้วยความรัก
สิ่งที่เรารู้จักเคยมีแค่นี้
แต่มันเพียงพอแล้วหรือคนดี
ที่จะทำให้เรามีชีวิตร่วมกัน
แน่ใจหรือว่าเรามีความสุข
หรือว่ามีความทุกข์ที่ต่างต้องละทิ้งความฝัน
และกลับมาบอกว่าทำเพื่อกันและกัน
เพียงเท่านั้นมันจริงหรือคนดี
หรือเพราะเราต่างกลัว
ต่างคนต่างรักตัวอย่างนี้
อ้างตนว่าต่างเป็นคนดี
จึงเลือกที่จะหนีความจริงที่ผ่านมา