27 มีนาคม 2547 16:59 น.
ใบชาสีส้ม
กว่าจะเติบโต
กว่าจะเป็นคนได้ขนาดนี้
มีคนหนึ่งซึ่งเหนื่อยกับเธอมาทุกปี
เป็นคนซึ่งหวังดีกับเธอมากกว่าใคร
เขาอาจไม่เคยบอกให้เธอรู้
ว่าเขารักเธออยู่มากมายขนาดไหน
คำบางคำอาจไม่จำเป็นต้องพูดไป
บางทีมันก็อยู่ที่ใจและสิ่งที่กระทำ
27 มีนาคม 2547 16:37 น.
ใบชาสีส้ม
คิดถึงเธอมากกว่าใคร
และขอคิดถึงเรื่อยไปอย่างนี้
แม้นไม่ได้รักเธอจนหมดลมหายใจที่มี
แต่ก็รักเธอคนดีมากกว่าใคร
ไม่ได้รักเธอจนล้นฟ้า
ให้รักมากกว่าพสุธาคงไม่ไหว
แต่อย่างน้อยฉันก็รักเธอด้วยหัวใจ
และไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
ขอแค่ได้ส่งความรู้สึก
กับส่วนลึกทีฉันหวงแหน
แต่ตอนนี้จะพาเธอก้าวผ่านไปในดินแดน
ที่ตอบแทนความรู้สึกว่าคิดถึงเธอ
เธออาจจะเหนื่อยล้า
แต่เมื่อเธอมาอ่านข้อความนี้ให้รู้ไว้เสมอ
แม้นว่าเราจะไม่ได้เจอะเจอ
แต่ฉันหวังจะเห็นรอยยิ้มเธอตลอดไป
26 มีนาคม 2547 19:17 น.
ใบชาสีส้ม
กับถนนสายเดิม
ไม่สิ่งใดเพิ่มเติมเลยใช่ไหม
เป็นถนนที่ไร้ค่าสำหรับใครๆ
แต่มันสำคัญในใจฉันเรื่อยมา
ดูๆแค่ถนนสายเก่า
แต่เป็นถนนนี้ที่เราต่างรักนักหนา
เป็นที่ถนนที่ดีขึ้นตามวันเวลา
เธอสร้างถนนนี้มาด้วยหัวใจ
เธอทำให้ฉันกล้าก้าวเดิน
บนเส้นทางสายเดิมอย่างไม่หวั่นไหว
แล้วเส้นทางก็เปลี่ยนไป
มีอะไรที่ฉันไม่รู้อีกมาย
มีเธอคอยจูงมือ
ดูแลเด็กดื้อคนนี้ไม่ห่างหาย
กับถนนที่ต้องเดินไปจนวันตาย
ฉันไม่กลัวอะไรเพราะมีเธอ