แม่จ๋า...แม่จำได้ใหม

ใบคาน

แม่จ๋า...แม่จำวันนั้นได้ใหม
ที่ผมซนจนเลือดไหล ไปหาหมอ
แม่นุ่งผ้าซื่นเก่าเก่า เข้านั่งรอ
เงินแม่มี ไม่พอ แม่ต่อรอง

แม่ไม่รู้ เรียนดี มีประกัน
เป็นครึ่งวัน คุณหมอ แม่ขอร้อง
น้ำตาแม่ รินไหล ได้แต่มอง
ดูพกเงิน ในซอง แล้วร้องไห้

แม่จ๋า...แม่จำวันนั้นได้หรือเปล่า
วันที่ผมตี ไอ้บ่าว เด็กบ้านใต้
คุณครูเรียน เชิญแม่ แม้เข้าใจ
มันดูถูก แม่ทำไม ผมตีซ้ำ

แม่ไม่ว่าสักคำ ผมจำได้
แต่น้ำตา แม่ไหล ให้ตอกย้ำ
ไม่ต้องมี คำอื่น อีกหมื่นคำ
ผมไม่ทำ แล้วแม่ ...แต่นี้ไป

แล้ววันนี้ คุณแม่ มาแน่นิ่ง
นึกถึงสิ่งผ่านมา น้ำตาไหล
หมอเขาบอก เอาไว้ ให้ทำใจ
ผมต่อรอง ไม่ได้... ให้แม่มี

น้ำตาไหล ใจหาย ให้โหยหา
ด้วยศรัทธา คุณแม่ เฉลิมศรี
ขอทวยเทพ ทั้งฟ้า อย่ารอรี
จงคืนแม่ คนดี ...ของผมมา!!!