30 กันยายน 2550 07:18 น.
ใบคาน
ชีวิตคน ขึ้น-ลง อย่าสงสัย
ไม่มีชีวิตใครไม่สูง-ต่ำ
ต้องยอมปรับ รับมือ ถือว่ากรรม
บ้างเก็บงำ ทำใจ ไม่ฟูมฟาย
ก็มีบ้าง บางคน ไม่ทนสู้
จึงไม่อยู่ ไถ่ถาม หาความหมาย
ไม่มองเห็น ไม่รู้ กูอยากตาย
แล้วสุดท้ายเข่นฆ่า ราวีตน
ต้องทำใจยอมรับกับชีวิต
หันมาคิด ทางแก้ แลสืบค้น
หาทางออก สุดท้ายคลาย ทุกข์ทน
อย่าเวียนวน พ่ายแพ้ แก้ไขมัน
ชีวิตเธอขาลง ต้องปลงตก
ต้องหยิบยกปัญหา มาเปลี่ยนผัน
เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส มาวาดกัน
เธอกับฉัน สองเรา บุกเข้าไป
****************************
ชีวิตคน ขึ้น-ลง จงอย่าท้อ
ต้องไปต่อ เพื่อมี ชีวิตใหม่
เป็นรสชาด ชีวิต อย่าติดใจ
จงยิ้มไว้ ที่รัก...แล้วหักมัน!!
29 กันยายน 2550 17:12 น.
ใบคาน
เป็นไงบ้าง ห่างกัน จนวันนี้
ดีไม่ดี บอกมา อย่างำไว้
ถึงเวลา ทวงถาม ความห่วงใย
คิดถึงกัน บ้างใหม หรือไม่เลย
อยู่ใกล้กันทุกวัน มันไม่รู้
เมื่อเคียงคู่ ข้างกัน มันเฉยเฉย
ห่างกันบ้าง บางที ที่ไม่เคย
ได้เปิดเผย เฉลยใจได้รู้กัน
รัก ไม่รัก เขาว่า ลองลาห่าง
เอาเส้นทาง วัดใจ ให้ไหวหวั่น
ถ้ารักจริง ยิ่งไกล ใจผูกพันธ์
จะดึงดัน หาคู่ อยู่ร่ำไป
ตั้งแต่วันห่างกัน จนวันนี้
ไม่เคยมี วันไหน ไม่โหยให้
ด้วยดวงจิต คิดถึง และห่วงใย
ไปทำไม? กลับมา จะบ้าตาย!!
28 กันยายน 2550 13:44 น.
ใบคาน
งานเดือนสิบ ปีนี้ ไม่มีน้อง
พี่เขี่ยพอง ทอดลา หาม้ายไหร่
ปีที่แล้วน้องมา หนุกหวาใคร
ชิงเปรตไป ยิ้มไป ปลื้มใจจัง
แต่ปีนี้เห็นน้อง ควงของใหม่
หนุ่มสุราษฎร์ฯ มาดไทย ให้ความหวัง
งานเดือนสิบ ส่ายพอง น้องไม่วัง
มารังทัง คนบ้า หลังคาแดง
ลืมคนคอน หลงมุม หนุ่มสุราษฎร์ฯ
ลืมพระธาตุ ถมไทย ไม่อยากแหลง
ไปลากพระ คันใหญ่ ให้ได้แรง
เลยพรุแชง ลงใต้ ไม่ให้มา
แห่ตา ยาย ถามถึง พึ่งไม่ได้
เขาจะย่าง ให้ตาย ไม่รู้สา
ไม่ถือครู โบราณ ได้กานดา
ค่อยเห็นหน้า พี่นั้น...วันเผาผี
26 กันยายน 2550 11:20 น.
ใบคาน
ผ่านไปแปดสิบสามบท หมดมุข
ระบายทุกข์ ปั้นฝัน กันพอได้
ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นเรื่องของใจ
เจ็บร้าวคราวใด ก็ใส่มา
ก็มีแต่กวี ที่รับได้
จะร้อยเรื่องฟูมฟาย เหมือนไร้ค่า
จะเลวดี สูงต่ำ ธรรมดา
รับได้ทุกกิริยา ถ้าเราเป็น
แต่มองมุมสะท้อนกลอนกระจก
จะเตียนรก อยู่ที่ มีให้เห็น
จะงดงาม ไม่น่าดู อยู่ที่ประเด็น
จะขื่นเข็ญ สุขศรี อยู่ที่คน
ถ้าเขียนดี มีเห็น ว่าเป็นศิลป์
ผู้ยลยิน เยินยอ ก็ท่วมท้น
ถ้าไม่ดี ก็พ่ายแพ้ แค่ตัวตน
อาจฝึกฝน เขียนใหม่ ให้ได้ดี
ผ่านมาแปดสิบสามบท ก็หมดรัก
คนเคยภักดิ์กลับกลาย หายหน้าหนี
ไม่เหลือแล้วรักแท้ เหลือแต่กวี
ปลอบฤดี อ่านเอา... เมื่อเหงาใจ!?!
24 กันยายน 2550 15:25 น.
ใบคาน
คิดถึงใคร ไกลโพ้น คนละฟ้า
เปื้อนน้ำตา ทุกครั้ง หลังฝนผ่าน
เคยเปียกปอน ด้วยกัน เมื่อวันวาน
จะอีกนาน มั๊ยหนอ เฝ้ารอวัน
กลัวว่าฟ้า เปลี่ยนสี ที่เคยเห็น
ไม่วายเว้น ห่วงหา ว่าเปลี่ยนผัน
กลัวฝนพรำ ร่ำลา น้ำตาตัน
ยามไกลกัน จริงมั๊ย แพ้ใกล้ชิด
ข้างหน้าต่าง บานนั้น ยังฝันอยู่
เพียงไม่รู้ เชื่อใจ ไม่สนิท
อีกหน้าต่าง ฝนพรำ ล้างคำมิตร
ดัดจริต ผ่านผ่าน เพียงหว่านลม
คัดถ้อยคำ โทรมา ห่วงหาห่วง
แกล้งทักท้วง สิทธิ บ่มิสม
ต้องเอื้อยเอ่ย เอยเอ่อ โต้คารม
สรรค์คารม สัญญา การันตี
แล้วจริงแท้ แน่ใจ ได้ใช่ใหม
ว่าความไกล ชีวิต ไม่ผิดผี
ว่าตรงนั้น มั่นคง ไม่หลงคีย์
หวังดนตรี เพลงหวัง ยังบรรเลง!!
หน้าส่วนตัว
1012
