27 มิถุนายน 2550 20:15 น.
ใบคาน
ซอกหนึ่งในหัวใจยังไหวหวั่น
กับคำลาสั้นสั้นเมื่อวันก่อน
แม้นเตรียมใจ ไว้ลา ยังอาทร
มิเคยนอน โดยใจไม่รำพึง
เป็นเพราะรักต้องห้าม ตามวิถี
เป็นรักซ้อน ซ่อนฤดี ที่ลึกซึ้ง
เราพบกัน มันช้า มาก้าวนึง
ถึงตราตรึง รักได้ แค่ให้ใจ
แต่หัวใจ เจ้ากรรม มันทำพิษ
รู้ว่าผิด พลาดพลั้ง ยังรักใคร่
เธอบอกลา เจ็บช้ำ ให้ทำไง
เลิกไม่ได้ รักไม่ได้ ตายทั้งเป็น
เถอะวันรุ่ง บางที โลกนี้แตก
มานั่งแยก ถูกผิด ชีวิตเข็ญ
อนาคต ใครรู้ อยู่ให้เป็น
พรุ่งนี้เย็น จะไปง้อ ขอรักคืน!
25 มิถุนายน 2550 12:28 น.
ใบคาน
คงไม่เพ้อ เออออ มาพอแล้ว
ขอกินแห้ว ดีกว่า มาเสียรู้
ผิดพลั้งรัก หักอก ยกเป็นครู
ดีกว่าเป็น เช่นหมู อยู่ในอวย
พยายาม ตั้งหลัก ให้รักมั่น
แต่กลับกัน ตั้งหลัก รักยิ่งห่วย
ทนทุกอย่าง วางใจ ให้เป็นมวย
รักคนสวย ทำใจ ไม่ร้อนรน
เป็นทาสรัก ปักใจ ไม่ยากเสีย
ทนละเหี่ย ให้ข่ม ขมหมองหม่น
หมดศักดิ์ศรี มีรัก เสียศักดิ์ตน
กลายเป็นคน หลักลอย น่าน้อยใจ
เรื่องนิดหน่อยเธอตัด ดัดจริต
มันเป็นสิทธิ์ ระยำ เธอทำได้
แต่ถ้าคิด อาวรณ์ ก่อนจะไป
ควรอาลัย สักหน่อย ค่อยค่อยลา
หลายหลายครั้ง ฉันทน เป็นคนง้อ
เธอเป็นต่อ ก็ฉันรัก เสียหนักหนา
แต่จากนี้ โทษที ไม่มีน้ำตา
จะร้างรา ตัดใจ เมื่อไหร่เชิญ!
24 มิถุนายน 2550 20:29 น.
ใบคาน
ฉันวิ่งตาม ถามรัก อย่างฝักใฝ่
ด้วยดวงใจ โหยหา คุณค่านั้น
อยากมีส่วนในรัก ภักดิ์ผูกพันธ์
ในไออุ่น กรุ่นฝันอันรื่นรมย์
แต่ยิ่งไล่ ทุกวันมันยิ่งห่าง
ในเส้นทาง ร้างรัก เกินจักข่ม
มีเรื่องนั้น มีคนนี้ มีลวงลม
เรือรักล่ม ประจำ จนธรรมดา
ไม่เคยนิ่ง สักวัน สั่นคลอนนัก
ประเดี๋ยวรัก-ไม่รัก มันหนักหนา
ฉันยิ่งไล่ยิ่งเหนื่อย อยู่เรื่อยมา
ฉันยอมรับ ฉันล้า ระอาใจ
คงหยุดวิ่ง เข้าหา เป็นบ้าหลัง
ปล่อยให้ใจ พ่ายพัง ครั้งใหญ่ใหญ่
ไม่หวังมาก ปล่อยเอื่อย เรื่อยเรื่อยไป
รักหรือไม่ แล้วแต่ ไม่แคร์แล้ว!
23 มิถุนายน 2550 11:16 น.
ใบคาน
เรารักกัน สำคัญ อย่าหวั่นหวาด
อย่ามาขาด รักลง เพราะสงสัย
อย่าเลิกกัน แค่ว่า เพราะคาใจ
อย่าฟังใคร เขาว่า เชื่อตาตน
เธอโทรไปฉันหลับ ไม่รับสาย
แต่สุดท้าย เธอรั้น ว่าฉันไม่สน
อธิบาย ร้อยครั้ง ยังอับจน
เธอไม่ทน เธอว่า ขอลาที
เอาเข้าไป ตัวใหญ่แต่ใจน้อย
โถโถโถ ยิ้มหน่อย อย่าถอยหนี
ขอโทษสัก ร้อยหน นะคนดี
ต่อไปนี้ จะรับ ทั้งหลับใน
แต่ช้าแต่ แวแว เย้า
ยิ้มยิ้มหน่อยนะเจ้า อย่าเศร้าใส่
ต่อจากนี้ ไม่รับ ให้สับไก
ยิงให้ตาย สมใจ ...ยิ้มได้ยัง!
23 มิถุนายน 2550 10:42 น.
ใบคาน
เห็นเธอยิ้ม ปริ่มหน้า มากับเขา
แววตาเหงา เลือนหาย ไม่โหยหา
เพื่อนเพื่อนแซว น่ารัก ทักทายมา
เธอยิ้มร่า ยอมรับ กับเป็นไป
เธอกับเขา ชอบกัน ฉันดูออก
ผิดที่ฉัน คั่นคอก ออกไปใหญ่
ติดที่ฉัน กั้นกลาง ระหว่างใจ
เธอจึงไม่ กล้ารัก กล้าภักดี
เธอกับเขา เหมาะสม ใครชมชื่น
ดูดูดดื่ม น่าอิจฉา เวลานี้
ฉันก็เห็น เช่นนั้น การันตี
ว่าไม่มี คู่ไหน ให้เปรียบปาน
ถึงฉันรัก แค่เพ้อ อย่างเธอว่า
หมดเวลา หวงก้าง เป็นทางผ่าน
ปล่อยเธอไป ให้เขา ที่เอาการ
เป็นสันดาน ที่ฉัน นั้นควรทำ!
หน้าส่วนตัว
1087
