30 มกราคม 2550 12:05 น.
ใบคาน
ใกล้ถึงแล้ว แก้วตา วาเลนไทม์
ฉันจะซื้อดอกไม้ ช่อใหญ่กว่า
มอบให้เธอ ผู้งาม ความศรัทธา
เธอที่มี คุณค่า ตราตรึงใจ
เกือบปีแล้ว แก้วตา ร่ำลาห่าง
ฤๅคืนร้าง กร่อนฝัน ให้หวั่นไหว
จักโดดเดี่ยวเดียวดาย หน่ายเท่าใด
จนวารวัย สังขาร เกินต้านลม
กับอุ่นไอ โอบอิ่ม รอยยิ้มแย้ม
คอยเติมแต่ง ร้อยฝัน อันฝืนข่ม
แล้วเติมเต็ม รอยกล่อม ที่จ่อมจม
อย่างเหมาะสม ถูกผิด ตามทิศทาง
วันเวลา ผ่านมา อาลัยนัก
ไม่เลือนรัก "คุณแม่" แม้ไหลห่าง
จักต้องกลับ บ้านนา ไปหานาง
ใจบอบบาง ดวงนั้น.... ยังมั่นคง!
29 มกราคม 2550 13:27 น.
ใบคาน
ขอโทษ...ฉันทำใจไว้เรียบร้อย
ถึงรอคอย อย่างไร ก็ไม่ค่อยหวัง
รู้ว่าอย่างไร ยังไง ก็พัง
เธอให้ฉันอยู่ที่ หลังหลัง สำหรับเธอ
ไม่เคยได้ ทั้งที่ให้ "ความสำคัญ"
เป็นของตาย "ของฉัน"เธอพูดอย่างนั้นเสมอ
ยังไงก็ง้อได้ ยังไงฉันก็..ออเออ
จึงถูกจัดให้อยู่ในเบอร์ ลำดับถัดไป
เธอบอกว่าญาติมา ต้องลางาน
แล้วมาตรฐาน อยู่ที่ตรงไหน
พอฉันนัด ปัดว่า งานบานตะไท
"ไว้วันหลังได้ใหม เข้าใจน่ะคนดี"
ลาได้เฉพาะญาติมา หาใช่ใหม
ไม่เป็นไร จะขอ ต่อไปนี้
ถ้าว่าง อย่ามานัด ปัดไมตรี
ขอพบญาติสักปีครึ่งปี...ค่อยว่ากัน
28 มกราคม 2550 16:55 น.
ใบคาน
เธอยังไม่เข้าใจ
บางสิ่งเปลี่ยนแปลงไป...เพราะใจฉัน
เพิ่งพบรัก รู้จัก ความผูกพันธ์
ตั้งแต่วัน ที่ฉัน นั้นพบเธอ
เธอไม่ใช่คนแรก
แต่ก็แปลก เธอทำ ฉันพร่ำเพ้อ
ความรู้สึกอย่างนี้เพิ่งมี... เพิ่งเจอ
มันมั่วมัวละเมอ...เพ้อคำนึง
ยอมรับว่า มีหน้าที่
ไม่ค่อยดีถ้าบอกว่าคิดถึง
แต่หัวใจร่ำร้อง..รำพึง
เธอกลายเป็นที่หนึ่ง...ก้นบึ้งใจ
เธอยังไม่เข้าใจในตัวฉัน
ว่าเธอสำคัญ...แค่ไหน
ถึงขั้นโทษฟ้าว่าเจอกันช้าไป
แค่บอกว่า "ไม่ได้"ไม่ใช่ประเด็น
28 มกราคม 2550 13:52 น.
ใบคาน
กับคำว่า "เวลา" คงหายาก
คงลำบาก จัดสรรค์ ให้มันว่าง
ฉันเข้าใจ งานมาก ยากปล่อยวาง
กับคำ"ห่าง"เราสอง จำต้องเป็น
คิดไปคิดมา ก็น่าคิด
อาจจะผิด คาดกัน อย่างฉันเห็น
กับคนอื่น เธอได้ ไม่วายเว้น
แต่กันฉัน แค่นเค้น เป็นคืนคืน
หรือกับฉัน เธออยู่รู้สึกผิด
หรือไม่คิด มีใจ ก็ไม่ฝืน
ก็เอ่ยมา "ว่าไม่" ได้หยุดยืน
ไม่กล้ำกลืน งอนง้อ ขอเวลา
เธอพูดได้ อยากอยู่ เป็นคู่ฉัน
แต่ทุกวัน ไหนเลย เคยใขว่คว้า
ไม่พยายาม "เพื่อเรา" เท่าเธอว่า
แค่มารยา ปลิ้นปลอก... และหลอกลวง !
26 มกราคม 2550 19:40 น.
ใบคาน
ตกลงที่ผ่านมา... เป็นว่าเล่น
พอว่างเว้น ก็มา เพราะว่าว่าง
ไม่ทึกทัก รักแท้ แค่ผ่านทาง
มาชิมลาง ร้างเหงา ก็ก้าวไป
แล้วคุณค่า คาใจ ในส่วนลึก
ไม่เคยอยู่ รู้สึก หรือนึกได้
ความผูกพันธ์ วันเวลา ไม่อาลัย
ไม่รักเลย ใช่ใหม? คนใจดำ
เสียดายวันเวลา น้ำตาไหล
ภาพอุ่นไอ ไหวหวั่น วันดื่มด่ำ
ความอบอุ่น คุ้นเคย ที่เคยทำ
รักที่พร่ำ คำที่ล้อ ก็จบลง
เมื่อไม่รัก ยังไง ก็ไม่รัก
ฉันรู้จัก ใจเอย คนเคยหลง
แต่แววตา ที่ออก หลอกให้งง
เหมือนจริงใจ เจาะจง และลงรอย
----------------------------------
บอกเธอ ที่ผ่านมา.....หาใช่เพื่อนเล่น
หลอกกันเป็นเด็กเด็ก เรื่องเล็กไปหน่อย
เถอะ ถึงอย่างไรเธอก็ ลงทุนไปไม่น้อย
เสียใจให้น่ะ พอเป็นรอย ..... อย่าเพิ่งน้อยใจ
ลดทอนความอัดอั้น...ของใครบางคน
หน้าส่วนตัว
2316
