9 เมษายน 2550 20:45 น.
ใบคาน
กล้ำกลืน ฝืนช้ำ กับคำรัก
ดังกองปลัก หลุมพราง รอ ย่างก้าว
จะเศรษฐี ยาจก รกเรื่องราว
ก็เจ็บปวด รวดร้าวได้เท่ากัน
ไม่วายเว้นแม้แต่ แม่ทัพใหญ่
มีไพร่พล กลไก มิไหวหวั่น
แต่ต้องพ่าย ลายรัก ลงสักวัน
ง้างหัวใจ เกาทัณฑ์ ไม่มั่นคง
แม้นแต่เทพเทวา ที่อารักษ์
แจ้งประจักษ์ หัวใจ ว่าไหลหลง
มีโทษทัณฑ์ ชั้นฟ้า มาปลิดปลง
ขับให้ลง สู่ดิน ไม่สิ้นเวร
กับคนเรารักนี้ต้องมีบ้าง
รู้ปล่อยวาง รู้คิด ดวงจิตเห็น
เจ็บหัวใจ เจ็บได้ เจ็บให้เป็น
คือประเด็น รักใคร ให้เป็นมวย !
1 เมษายน 2550 11:42 น.
ใบคาน
ขอโทษเถิดที่รัก
ถ้ามันยากนัก ก็อย่าฝืน
อย่าทำอะไร ให้ชีวิต ผิดจุดยืน
เนิ่นนานไป ยากคืน เป็นพื้นเดิม
ถ้าคบฉันแล้วมันไม่แฮปปี้
ก็ไปหาใครที่ ว่าใช่ได้ริเริ่ม
อย่าเสียเวลากับคนนี้ ที่ไม่คอนเฟิม
ได้เพิ่มเติมอุ่นรักได้ปักใจ
เสียเวลาที่ฉันมันไม่เหมาะ
อย่าให้ใครหัวเราะเยาะเธอได้
เพื่ออนาคตล้วนล้วนเธอควรไป
ได้เริ่มต้นใหม่ กับคนดีที่เธอว่า
ชีวิตคนสั้นนิด อย่าคิดนาน
ถ้าไม่ใช่ให้ผ่านอย่าอ่านช้า
กว่าจะรู้ ว่าผิดคู่ อยู่ผิดฝา
หมดเวลา เลือกคู่ ดูให้ดี
อย่างกับฉันฉันว่า ไม่น่าใช่
จนสุดท้าย เธอเลี่ยง กรรเชียงหนี
ถึงฉันรัก สุดห้ามก็ตามที
จบวันนี้ แล้วกัน ยังทันเธอ!
28 มีนาคม 2550 13:32 น.
ใบคาน
ตกลงเราเป็นอะไรกัน
ที่เธอทำทุกวันมันไม่ใช่
ไม่เคยแคร์ แลข้าม ความห่วงใย
ไม่สนใจ แค่นง้อ ขอไปที
มีเวลา คุยจ้อ ใครต่อใคร
กับฉันไม่ โทรหา ก็ว่าถี่
แต่ต้องแกล้งรับสายให้ดูดี
ทำหน้าที่ คนรัก แบบหนักทรวง
คำ"ว่ารัก"ทุกวัน มันใช่หรือ
พูดซื่อซื่อ แต่ใจ ไม่เห็นห่วง
การกระทำ อีกอย่าง เหมือนทางลวง
หรือแค่บ่วง กับดัก ไม่รักจริง
อยากขอร้อง เห็นแก่ เคยแคร์รัก
หากต้องพัก ต้องพอ ขอสักสิ่ง
บอกตรงตรง เถิดหนา อย่าเล่นลิง
คนถูกทิ้ง จะได้...ไม่อายเกิน
27 มีนาคม 2550 12:47 น.
ใบคาน
กะว่ารอ เวลา อย่ารีบร้อน
รักปอนปอน ด้วยใจ ให้เกียรติเจ้า
ไม่ชิงสุขก่อนห่าม ตามทำเนา
ให้รักเรา สุขงอม กล่อมหัวใจ
แค่ได้เสียเมียผัวชั่วข้ามคืน
ต้องกล้ำกลืน ชั่วฟ้า ว่าเหมาะใหม
แค่ความใคร่สั้นสั้น ดั่งควันไฟ
ให้เผาไหม้ อุรา เหมือนฆ่าแกง
จึ่งถนอมจอมใจ ไม่กลายกล้ำ
เสพความชื่นคืนฉ่ำตามตำแหน่ง
ให้เจ้ามีคุณค่าราคาแพง
เก็บไข่แดง แต่งตั้งหลังวิวาห์
ด้วยใจรักจักถนอม เจ้าจอมขวัญ
ไม่แม้แต่บีบคั้น เรื่องตัณหา
ที่ไหนได้ จอมใจ ไม่ศรัทธา
แถมต่อว่า "ไอ้หน้าโง่"โถแม่คุณ
23 มีนาคม 2550 18:05 น.
ใบคาน
วันนี้ว่าง วางรัก เขียนอักษร
หยุดพักผ่อน หัวใจ ไม่โหยหา
ทนเหน็ดเหนื่อย เมื่อยใจ เท่าไรมา
จนอ่อนล้า ชาด้าน เกินต้านทน
หยุดความรัก พักใจ ไม่ไปต่อ
ตั้งหลักรอ ขอบาย ให้หายหม่น
หยุดตรงนี้ มีหวัง ยังเป็นคน
ถ้าเลยล้น พ้นไป ไม่มีดี
ขอนอนชม ลมตก วิหคโหย
สายลมโชย โปรยปราย ระบายสี
ทะเลครวญ ชวนหลับ กับวารี
ให้ นที ที่ใสใส ล้างใจจำ
ให้รอยฝัน วันร้าว ถึงคราวหาย
ให้ลางร้าย วายวาง เจือจางช้ำ
จงเปลี่ยนสับ กลับกลาย ใต้เวรกรรม
ในคืนค่ำ รักลวง อย่าห่วงใย
วันนี้ว่าง วางรัก เป็นอักษร
ได้พักผ่อน ดูจันทร์ ไม่หวั่นไหว
จะพักรัก พักรบไม่คบใคร
จะเจอมั๊ย คนนั้น.....ที่มั่นคง
หน้าส่วนตัว
1060
