24 มิถุนายน 2550 20:29 น.
ใบคาน
ฉันวิ่งตาม ถามรัก อย่างฝักใฝ่
ด้วยดวงใจ โหยหา คุณค่านั้น
อยากมีส่วนในรัก ภักดิ์ผูกพันธ์
ในไออุ่น กรุ่นฝันอันรื่นรมย์
แต่ยิ่งไล่ ทุกวันมันยิ่งห่าง
ในเส้นทาง ร้างรัก เกินจักข่ม
มีเรื่องนั้น มีคนนี้ มีลวงลม
เรือรักล่ม ประจำ จนธรรมดา
ไม่เคยนิ่ง สักวัน สั่นคลอนนัก
ประเดี๋ยวรัก-ไม่รัก มันหนักหนา
ฉันยิ่งไล่ยิ่งเหนื่อย อยู่เรื่อยมา
ฉันยอมรับ ฉันล้า ระอาใจ
คงหยุดวิ่ง เข้าหา เป็นบ้าหลัง
ปล่อยให้ใจ พ่ายพัง ครั้งใหญ่ใหญ่
ไม่หวังมาก ปล่อยเอื่อย เรื่อยเรื่อยไป
รักหรือไม่ แล้วแต่ ไม่แคร์แล้ว!
23 มิถุนายน 2550 11:16 น.
ใบคาน
เรารักกัน สำคัญ อย่าหวั่นหวาด
อย่ามาขาด รักลง เพราะสงสัย
อย่าเลิกกัน แค่ว่า เพราะคาใจ
อย่าฟังใคร เขาว่า เชื่อตาตน
เธอโทรไปฉันหลับ ไม่รับสาย
แต่สุดท้าย เธอรั้น ว่าฉันไม่สน
อธิบาย ร้อยครั้ง ยังอับจน
เธอไม่ทน เธอว่า ขอลาที
เอาเข้าไป ตัวใหญ่แต่ใจน้อย
โถโถโถ ยิ้มหน่อย อย่าถอยหนี
ขอโทษสัก ร้อยหน นะคนดี
ต่อไปนี้ จะรับ ทั้งหลับใน
แต่ช้าแต่ แวแว เย้า
ยิ้มยิ้มหน่อยนะเจ้า อย่าเศร้าใส่
ต่อจากนี้ ไม่รับ ให้สับไก
ยิงให้ตาย สมใจ ...ยิ้มได้ยัง!
23 มิถุนายน 2550 10:42 น.
ใบคาน
เห็นเธอยิ้ม ปริ่มหน้า มากับเขา
แววตาเหงา เลือนหาย ไม่โหยหา
เพื่อนเพื่อนแซว น่ารัก ทักทายมา
เธอยิ้มร่า ยอมรับ กับเป็นไป
เธอกับเขา ชอบกัน ฉันดูออก
ผิดที่ฉัน คั่นคอก ออกไปใหญ่
ติดที่ฉัน กั้นกลาง ระหว่างใจ
เธอจึงไม่ กล้ารัก กล้าภักดี
เธอกับเขา เหมาะสม ใครชมชื่น
ดูดูดดื่ม น่าอิจฉา เวลานี้
ฉันก็เห็น เช่นนั้น การันตี
ว่าไม่มี คู่ไหน ให้เปรียบปาน
ถึงฉันรัก แค่เพ้อ อย่างเธอว่า
หมดเวลา หวงก้าง เป็นทางผ่าน
ปล่อยเธอไป ให้เขา ที่เอาการ
เป็นสันดาน ที่ฉัน นั้นควรทำ!
22 มิถุนายน 2550 20:05 น.
ใบคาน
ตกลงเราเป็นอะไรกัน
รักรักงอนงอนกันทุกวัน มันใช่หรือ
ลิ้นกับฟันกระทบกัน กระนั้นฤๅ
จะยึดยื้อ ยังไง ไม่ชัดเจน
บางวันดีผีเข้า เรารักกันซะ
บ้างคิดเอาชนะ ไม่ละเว้น
ยกพสุธาด่ากันเช้ายันเย็น
เหมือนไม่เห็นรักเราแต่เก่ามา
บางวันงอนอ้อนกัน ตะวันร่วง
ลำเลิกทวงสาบานระรานฟ้า
ไหนว่ารัก ถามย้ำคำสัญญา
ทำหน้าตาบูดบึ้ง ขึ้งโกรธกัน
สรุปว่าเรา รักกันใช่ใหม
ใช่-ไม่ใช่ ให้เธอบอกฉัน
บอกมาซิว่าเธอเพ้อรำพัน
เธอต้องยืนยัน ไม่งั้น ฉันไม่ยอม!
14 มิถุนายน 2550 13:35 น.
ใบคาน
เก็บหัวใจ กลับมา อย่าทิ้งไว้
ให้เธอย่ำ ทำลาย เสียดายบ้าง
เก็บคืนกลับ รับขวัญ วันปล่อยวาง
เก็บรักร้าง ราเลื่อน ให้เลีอนไป
กลับมาเป็น คนนี้ ที่อยากเป็น
ไม่มีรักเร้นเร้น เป็นคนใหม่
ไม่ต้องหวัง นั่งรอ ขอเป็นไท
อิสระ หัวใจ ไม่จองจำ
ให้หัวใจ ได้พัก รักร้าวร้าว
ผ่อนเรื่องราว เหล่านี้ ที่กระหน่ำ
ดึงหัวใจ ทุกข์ยาก จากหลุมดำ
บาดแผลช้ำ ฟื้นกลับ กับเวลา
เก็บหัวใจ กลับมา อย่าทิ้งไว้
ให้ใครเขาทำลาย มันไร้ค่า
ได้เตรียมใจ ใว้เผื่อเมื่อถึงครา
ให้ครั้งหน้าเจอผู้หญิง ที่จริงจัง !
หน้าส่วนตัว
896
