12 สิงหาคม 2550 07:17 น.
ใบคาน
เธอนั่งมอง หน้าบ้าน นานและบ่อย
เธอนั่งคอย ลูกชาย บอกไว้ว่า
"ปีใหม่นี้ ไม่นานครับ ผมกลับมา"
เธอเร่งนา หน้าร้อน เสร็จก่อนใคร
หลังเลิกเรียน ฉันเห็น เป็นสัปดาห์
เธอคอยท่า จนพ่อ ก็ไม่ไหว
"อย่าไปรอ แม่เอ๊ย ลูกเลยไกล
หลังปีใหม่ งานผ่อน คงย้อนคืน"
--------------------------------------------
ยังติดตา อาลัย ดวงใจแม่
ตอนนี้แก คงรอฉัน เหมือนวันอื่น
"โทษครับแม่ งานแย่ แต่วานซืน
ต้องลุกตื่น ตีสี่ ไม่มีเวลา"
--------------------------------------------
จากพี่ชาย เป็นฉัน กี่วันเล่า
แม่ของเรา ทุกข์ทน จนไร้ค่า
แกยังคอย เหมือนเดิม แม้เริ่มชรา
ยังห่วงหา ลูกลูก ผู้ผูกพันธ์
คิดถึงภาพ แววตา โหยหาห่วง
ใจทั้งดวงของฉันมันไหวสั่น
จะต้องกลับบ้านที่รัก แล้วสักวัน
บ้านที่เธอคนนั้น...ยังมั่นคง!
6 กรกฎาคม 2550 11:47 น.
ใบคาน
ขอโทษที ที่รัก เว้นวรรคดีกว่า
เสียเวลา ถ้าในใจ ไม่ใช่ฉัน
อย่าลวงโลก ลงเอย เลยแล้วกัน
ตัดสัมพันธ์ เลือนลางอย่าค้างคา
เรื่องความรัก สองใจ ต้องให้รัก
ใช่ยึกยัก รัก-ไม่รัก มันหนักหนา
ทั้งสองใจ ให้กัน มั่นศรัทธา
ต้องใขว่คว้า หากันสร้างสรรค์ใจ
เท่าที่เห็น ฉันเป็น ผู้เห็นค่า
เดินเข้าหา ข้างเดียว เทียวคว้าใขว่
แต่เธอไม่จริงจัง ทุกครั้งไป
จะให้ทำ เท่าไร ก็ไม่พอ
ฉันคงหยุด สุดใจ ได้แค่นี้
หยุดสักที หัวใจไม่ไปต่อ
มือข้างเดียว ไม่ดัง หมดหวังรอ
ไม่ใช่ท้อ ทำไม... ไม่จำเป็น!
2 กรกฎาคม 2550 08:58 น.
ใบคาน
ตกลงรักเรา ให้เอาไง
ให้จบไป หรืออยู่ เคียงคู่ต่อ
ให้เป็นแค่เพื่อนเก่าเท่านั้นพอ
หรือให้รอ เวลา ค่อยว่ากัน
ถ้าถามฉันฉันว่า อย่าเพิ่งจบ
ฉันได้พบ รักแท้ แก่ใจฉัน
ถึงเป็นรัก ไม่ถูก แต่ผูกพันธ์
ขอสานฝัน กันต่อ ใจขอมา
เธอเป็นคน แรกเริ่ม เติมใจรัก
อยากพิงพัก รักที่ มีคุณค่า
เธอเป็นคนรังสรรค์วันเวลา
สร้างศรัทธา ค่าใจ ให้จริงจัง
เป็นดอกไม้ เบ่งบาน ที่หวานฉ่ำ
ให้โลกใหญ่ร่ายระบำ เติมคำ"หวัง"
เป็นเปลวให้เชื้อ เผื่อพลัง
ให้หยุดยั้ง รักเธอ "เอ่อ....ไม่ทำ"
27 มิถุนายน 2550 20:15 น.
ใบคาน
ซอกหนึ่งในหัวใจยังไหวหวั่น
กับคำลาสั้นสั้นเมื่อวันก่อน
แม้นเตรียมใจ ไว้ลา ยังอาทร
มิเคยนอน โดยใจไม่รำพึง
เป็นเพราะรักต้องห้าม ตามวิถี
เป็นรักซ้อน ซ่อนฤดี ที่ลึกซึ้ง
เราพบกัน มันช้า มาก้าวนึง
ถึงตราตรึง รักได้ แค่ให้ใจ
แต่หัวใจ เจ้ากรรม มันทำพิษ
รู้ว่าผิด พลาดพลั้ง ยังรักใคร่
เธอบอกลา เจ็บช้ำ ให้ทำไง
เลิกไม่ได้ รักไม่ได้ ตายทั้งเป็น
เถอะวันรุ่ง บางที โลกนี้แตก
มานั่งแยก ถูกผิด ชีวิตเข็ญ
อนาคต ใครรู้ อยู่ให้เป็น
พรุ่งนี้เย็น จะไปง้อ ขอรักคืน!
25 มิถุนายน 2550 12:28 น.
ใบคาน
คงไม่เพ้อ เออออ มาพอแล้ว
ขอกินแห้ว ดีกว่า มาเสียรู้
ผิดพลั้งรัก หักอก ยกเป็นครู
ดีกว่าเป็น เช่นหมู อยู่ในอวย
พยายาม ตั้งหลัก ให้รักมั่น
แต่กลับกัน ตั้งหลัก รักยิ่งห่วย
ทนทุกอย่าง วางใจ ให้เป็นมวย
รักคนสวย ทำใจ ไม่ร้อนรน
เป็นทาสรัก ปักใจ ไม่ยากเสีย
ทนละเหี่ย ให้ข่ม ขมหมองหม่น
หมดศักดิ์ศรี มีรัก เสียศักดิ์ตน
กลายเป็นคน หลักลอย น่าน้อยใจ
เรื่องนิดหน่อยเธอตัด ดัดจริต
มันเป็นสิทธิ์ ระยำ เธอทำได้
แต่ถ้าคิด อาวรณ์ ก่อนจะไป
ควรอาลัย สักหน่อย ค่อยค่อยลา
หลายหลายครั้ง ฉันทน เป็นคนง้อ
เธอเป็นต่อ ก็ฉันรัก เสียหนักหนา
แต่จากนี้ โทษที ไม่มีน้ำตา
จะร้างรา ตัดใจ เมื่อไหร่เชิญ!
หน้าส่วนตัว
995
