30 กรกฎาคม 2553 17:30 น.
ใบคา
ฝนโปรยโรยหล้าจากฟ้าเก่า
บรรเลงพรมบนร่มเงาอันเศร้าสร้อย
หลายมนุษย์หยุดย่างอยู่คว้างคอย
ใต้เสาไฟแสงน้อยอยู่วังเวง
เมืองนิ่งอยู่ใต้ฟ้า, ดาราเศร้า
วูบสายลมเยียบหนาวเข้าข่มเหง
อยู่ใดหนอ...รมย์รื่นอันครื้นเครง
หรือกริ่งเกรงเกลียดกลัวต่อตัวเมือง
ยิ่งดึกเศร้า ยิ่งดาวโศก ฟ้าโยกไหว
ดื่นห้วงดวงใจใฝ่ดาษเรื่อง
เรียงรัก - ปักร้ายอยู่รายเรือง
จนว้าวุ่นขุ่นเคืองอยู่เรืองราย
กันสาดกราวกรูด้วยพรูฝน
ร่างต่อร่างต่างรอพ้นยามฝนหาย
จิตต่อจิตต่างกระวน จนกระวาย
กายต่อกายต่างกระหาย กระจายจินต์
เราต่อเราใกล้เคียงถึงเพียงนี้
หูต่อหูรอวจีพาทีศิลป์
ปากต่อปากกลับเปล่าไร้ ไม่ได้ยิน
จินต์ต่อจินต์จึงจืดจาง ยิ่งหมางเมิน
ยิ่งดึกเศร้า ยิ่งดาวโศก เราโยกไหว
ต่างตัวมันตัวใครให้ห่างเหิน
ฟ้าคงห่วง จึงควงเมฆเสกฝนเพลิน
หวังเชื้อเชิญห่างไกลให้ใกล้กัน
ยามพายุดุร้ายก่อกายกราด
ไม้ใหญ่ยังหวาด ยังไหวหวั่น
แล้วมนุษย์จะต้านไหวอย่างไรกัน
ย่อมโยกไหวชีวัน, อันตราย
แต่ยิ่งดึก ยิ่งตรึกเศร้า ฟ้าเฝ้าหม่น
ป่วยการหมาย ใจทุรน จนใจหาย
ใต้เสาไฟแสงหม่น, ฝนพรูพราย
แม้ตัวชิด จิตกระจายออกรายใจ
ฝนโปรยโรยหล้าจากฟ้าเก่า
พร้อมคำถามว่าเรารู้สึกไหม?
สายสัมพันธ์ ฉัน...เธอ ช่างห่างไกล
ในเมืองใหญ่ แต่ตัวใคร แต่ตัวมัน
เพราะดึกเศร้า ดาวโศก หรือโลกไหว
จึงกระเทือนเกลื่อนไปจนไหวหวั่น
จิตวิญญาณเราตกใจหรือไรกัน
จึงหนีหาย สายสัมพันธ์สะบั้นรัก
ความโดดเดี่ยวเกี่ยวกอดพลอดรักเหงา
ประสานหัตถ์ความเศร้าเข้าปักหลัก
หัวใจจึงอ่อนแอ แลไร้รัก
ชีพจึงไหวง่ายนัก พร้อมหักไป
จิตวิญญาณกลับมาหรือยังเล่า?
ยิ่งดึกเศร้า เรายิ่งโศก ยิ่งโยกไหว
ในห่าฝน ถ้าเราไม่รวมหัวใจ
พายุลูกไหนไหนเราย่อมแพ้! ๛
..............................
จากหนังสือ ตามภาพครับ บทกวีแห่งคืนค่ำ ของกิติคุณ คัมภิรานนท์ (เพื่อนผมๆ) แฮ่ๆ มาขายหนังสือครับ
เกาะกระแสซีไรท์ ถึงไม่ได้เข้ารอบกับเขาก็เถอะ แต่ที่ 1 ในใจผมครับ
...
7 กรกฎาคม 2553 08:44 น.
ใบคา
สะพานโกสีขาวจากซีเมนต์
ทอดพาดเด่นอยู่บนคลองน้ำขาว*
คั่นระหว่างแว้ง โก ลกเป็นแนวยาว
ให้เหล่าชาวประชาได้สัญจร
ทางทิศใต้จากแว้งสู่โก ลก
แล้วโค้งวกตีขวาเบื้องอุดร
สวนยางปกรกทึบดูซับซ้อน
ตลอดตอนย่านสะพานไร้ผู้คน
มีชายหนุ่มหนวดเครารกขับรถจอด
กาแรมสอดสองนิ้วสูดควันพ่น
ทอดสายตาไปยังส่วนน้ำวน
ค้ำศอกตนบนราวสบายใจ
ไฟแดงลามยาสูบเกือบก้นมวน
ชายหนุ่มบ้วนน้ำลายลงคลองไหล
กรองกาแรมสีน้ำตาลโยนตามไป
ลอยไม่ไกลตกลงเบื้องสะพาน
บ่ายสามโมงอากาศเย็นลมพัดแผ่ว
ชายหนุ่มแว่วเสียงรถเครื่องจะวิ่งผ่าน
ชายกลางคนขับเอื่อยขึ้นสะพาน
สบประสานสายตาแวบวูบเดียว
ชายหนุ่มรีบสตาร์ทติดเครื่องยนต์
เร่งเทียบคนคนนั้นอย่างปราดเปรียว
เก้ามอมอชักกราดอย่างหวาดเสียว
ไม่ถึงเสี้ยวกัมปนาทก็...ตวาดดัง
รถเครื่องล้มหนุ่มนั่นบึ่งหนีหาย
ปล่อยให้ชายกลางคนด้นเสียงคลั่ง
ยิงกูไส่ห่าเหี้ยเอ๋ยแม่งโคตรชัง
สะอื้นไห้ฟังสลดทดท้อใจ
ถามหนุ่มนั่นมันไปแล้วพี่ชายเอ๋ย
แล้วใครเลยจะตอบคำพี่ได้
ถามผู้อ่านวานตอบหน่อยได้ไหม
หรือหันไปถามศพพี่ที่นอนตาย
****จบ****
* ชื่อคลองแห่งหนึ่งใน บ.น้ำขาว อ.แว้ง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใบคา
หน้าส่วนตัว
3061
