27 กันยายน 2550 17:12 น.
ใบคา
เคยได้ยิน กันบ้างไหม เสียงความเงียบ
มันเย็นเฉียบ เหมือนไอฝน ปลายฤดู
มันเหมือนมืด แต่สว่าง ทุกอณู
เหมือนเข้าสู่ อีกโลกหนึ่ง ซึ่งส่วนตัว
เมื่อยังเล็ก เด็กนัก ฉันมักเห็น
ในยามเย็น ฝนพรำ ฟ้าสลัว
เสียงความเงียบ อบอุ่น ไปทั้งตัว
ไร้ความกลัว แม้ว่า จะเดียวดาย
ครั้นเติบใหญ่ ใจแข็งกร้าว กระด้างเดือก
แถมกลิ้งเกลือก โลกโสมม มันก็หาย
เสียงความเงียบ จากไป อย่างมลาย
แสนเสียดาย อยากได้ยิน มันอีกครา
**************
26 กันยายน 2550 13:44 น.
ใบคา
เสียงรองเท้า เขาย่ำ กลบเสียงหริ่ง
เสียงเขาวิ่ง เขาเดิน ไม่เกรงใจ
เสียงกระแทก แหวกวงรั้ว เข้าข้างใน
เสียงหัวใจ ยายแก่ แทบแหลกลาญ
โอม! นะโม สังโฆ ขอพรพระ
ขอเถอะค่ะ ขออย่า ทรมาร
ไม่แข็งขืน ขืนปัด ขัดสังขาร
คราวถึงกาล น้อมรับ ด้วยใจจริง
เสียงตะคอก ถีบประตู ดังครึกโครม
ยายประโลม ปรอบดวงใจ ให้อยู่นิ่ง
เสียงประทับ ปืนกับบ่า แล้วรัวยิง
เสียงหรีดหริ่ง ระงม ถมอีกครา
ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ช่วยลูกช้าง
ช่วยส่งร่าง ยมทูต ให้ลงมา
ลูกแม่เอ๋ย ตอนนี้ ขอจากลา
เขาจะพา แม่ไป ในเมืองไกล
เสียงกระสุน แหวกอากาศ ดังหวิวหวิว
เสียงปลอกปลิว คลิ๊งคลิ๊ง กลิ้งหล่นหาย
เสียงยายแก่ แผ่เมตตา อยู่มิวาย
ขอความตาย เอื้อมมือมา อย่างบางเบา
ขอความดี ที่สะสม มาแต่เด็ก
แม้จะเล็ก นิดเพียงใด ให้บรรเทา
ให้กุศล ผลบุญนั้น แก่พวกเรา
ที่ยังต้อง นั่งเศร้า ทั่วทุกคน
เสียงกระสุน เจาะร่าง และเสียงหัวเราะ
ขอเหล่าเคราะห์ จงมลาย อย่าสับสน
ไม่ขอ อาฆาต กับทุกคน
ที่ปะปน ขึ้นมา บนบ้านยาย
ลูกจ๋าลูก ที่ลูกชวน ให้ย้ายหนี
แม่ก็มี เหตุผล อธิบาย
เพราะชรา แก่เฒ่า เข้าขั้นยาย
เรื่องความตาย แม่ไม่กลัว นะลูกยา
หนึ่งศพแม่ คงบวกได้ หนึ่งเสียงนะ
เสียงที่จะ ส่งไป ให้นายว่า
ท่านผู้ปกครอง เห็นใจ เราบ้างนา
ช่วยเยียวยา ด้ามขวานไทย ให้เร็ววัน
************************