6 ธันวาคม 2544 12:00 น.
ใบคา
รักไปเถิด ถ้าโลกนี้ ยังมีรัก
ให้ประจักษ์ รักเรา แก่สายตา
ถึงอกหัก รักร้าว เท่าใดมา
จงมุ่งหน้า รักต่อไป ให้สุดมี
อกหักมา เหมือนว่า ครูดุด่า
สมรักหนา เหทือนครูชม ลมวจี
เอาอกหัก แปรพลัง เป็นฤทธี
ให้มันมี กำลังใจ รักสุดแรง
3 ธันวาคม 2544 09:50 น.
ใบคา
เมื่อถึงวัน ความไกล ก็เป็นผล
ทำให้คน รักเรา เขาเปลี่ยนผัน
เมื่อรักแท้ แพ้ความไกล จึงรู้กัน
เมื่อถึงวัน ทำให้ คนเปลี่ยนใจ
เฝ้าฟูมฟัก รักเธอ ไม่เพ้อหาย
มีความหมาย ต่อกัน มีเธอใกล้
แต่เมื่อเรา สองคน จากกันไกล
เธอก็ไป ปันใจ ไม่กลับมา