30 พฤศจิกายน 2544 13:12 น.
ใบคา
ยามอาทิตย์ อัสดง ลงขอบฟ้า
เหล่านกกา โผผิน บินกลับรัง
เหล่านกน้อย บินกลับ สุดกำลัง
ทิ้งความหลัง อยู่ลำพัง เพียงเดียวดาย
ฝูงค้างคาว เกรียวกราว บินเต็มฟ้า
เป็นเวลา หาเหยื่อ ของจุดหมาย
เปรียบเครื่องจักร กินแมลง เครื่องทำลาย
แมลงตาย หายไป อยากมากมี
ถึงแม้มืด ก็บินได้ ไม่กลัวเกรง
เพราะมันเปล่ง คลื่นเสียง ให้บินปรี่
ทั้งว่องไว แมลง ไร้ทางหนี
จ้าวราตรี จึงเหมาะ แก่ค้างคาว
30 พฤศจิกายน 2544 12:57 น.
ใบคา
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ฟังดูดี
แต่คำนี้ ทำยาก มากหนักหนา
ฝันไปไกล ไม่ถึง ก็มีมา
ที่อุตส่าห์ ฝันไกล ไร้สิ่งดี
หากฝันใกล้ แล้วไป ทีละขั้น
คงก้าวมั่น แบบมั่นคง ไม่หล่นได้
หากก้าวยาว หลายขั้น มันไม่ไหว
คงหลื่นไหล พลัดหก ตกลงมา
ทำของใกล้ ให้ได้ก่อน ค่อนสืบสาน
เปรือบเหมือนด่าน ทีละด่าน ต้องควานหา
ผ่านด่านนี้ ด่านหน้า ผ่านได้นา
แล้วชีวา เปี่ยมสุข จะมาเยือน
27 พฤศจิกายน 2544 10:33 น.
ใบคา
ข่มจิตใจ ให้เลิกคิด จิตหม่นหมอง
ให้ตริตรอง ลองคิด ตั้งจิตดี
ละกิเลส ความใคร่ ในใจนี้
ให้มันมี ความงาม สุดสดใส
แต่กิเลส ความอยาก ช่างมากเหลือ
สลัดเพื่อ ให้หลุด สุดจะไหว
เพราะกิเลส ฝังราก ติดดวงใจ
ทำยังไง ก็ไม่หมด หดสักที
กิเลสพา ความอยาก ไม่ยั้งคิด
ให้ชีวิต จิตหมอง ไร้ของดี
หากกิเลส ยังเจริญ ไปอย่างนี้
อาจเป็นที ถึงจิต ต้องจบวัน
27 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
ใบคา
ใบไม่ร่วง ร่วงหล่น บนน้ำใส
ธารน้ำไหล ไหลไป ในท้องที่
ใบไม้หล่น หล่นไป ในธารนี้
ก็ไหลปรี่ ไหลไป ไปเป็นทาง
มีลมพัด พัดแรง มดแดงตก
ปะกับนก นกเห็น ชักปีกกาง
หมายจะจับ จับมด ที่หมดทาง
แต่มดช่าง ช่างบุญหนา น่าชื่นใจ
นกจับผิด ผิดเป้า มดแดงรอด
แต่ไม่ปลอด ปลอดภัย จากธารไหล
แต่บังเอิญ มดเผจิญ กับใบไม้
ที่หล่นไป ในน้ำ ไม่นานมา
แต่เจ้ามด มีบุญ เพียงน้อยนิด
จบชีวิต เพราะพบ กับหน้าผา
มีน้ำตก ตกลง ด้วยแรงบ้า
อนิจจา มดหัวใจหาย ตายทันที
27 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
ใบคา
หากว่าเรา รักใคร เข้าสักคน
ย่อมเปี่ยมล้น ด้วยความดี ที่พร่ำเพ้อ
ย่อมเปี่ยมล้น ด้วยความดี ที่ให้เธอ
ย่อมหวังเจอ เธอทุกวัน ยันค่ำคืน
ก็เพราะรัก เธอมาก กว่าอื่นได
เพราะมีใจ ให้เธอ ทุกยามตื่น
ถึงแม้หลับ ยังฝันเห็น ทุกวันคืน
ย่อมสดชื่น ถ้าเธอ นั่นมีใจ
แต่ธิฐิ ที่มี ในตัวเธอ
ทำฉันเก้อ เพ้อหา เธอรู้ไหม
หากเธอเปลี่ยน ธิฐิเป็น พลังใจ
จะเป็นไง ล่ะเธอ มันคงดี