27 พฤศจิกายน 2544 10:33 น.
ใบคา
ข่มจิตใจ ให้เลิกคิด จิตหม่นหมอง
ให้ตริตรอง ลองคิด ตั้งจิตดี
ละกิเลส ความใคร่ ในใจนี้
ให้มันมี ความงาม สุดสดใส
แต่กิเลส ความอยาก ช่างมากเหลือ
สลัดเพื่อ ให้หลุด สุดจะไหว
เพราะกิเลส ฝังราก ติดดวงใจ
ทำยังไง ก็ไม่หมด หดสักที
กิเลสพา ความอยาก ไม่ยั้งคิด
ให้ชีวิต จิตหมอง ไร้ของดี
หากกิเลส ยังเจริญ ไปอย่างนี้
อาจเป็นที ถึงจิต ต้องจบวัน
27 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
ใบคา
ใบไม่ร่วง ร่วงหล่น บนน้ำใส
ธารน้ำไหล ไหลไป ในท้องที่
ใบไม้หล่น หล่นไป ในธารนี้
ก็ไหลปรี่ ไหลไป ไปเป็นทาง
มีลมพัด พัดแรง มดแดงตก
ปะกับนก นกเห็น ชักปีกกาง
หมายจะจับ จับมด ที่หมดทาง
แต่มดช่าง ช่างบุญหนา น่าชื่นใจ
นกจับผิด ผิดเป้า มดแดงรอด
แต่ไม่ปลอด ปลอดภัย จากธารไหล
แต่บังเอิญ มดเผจิญ กับใบไม้
ที่หล่นไป ในน้ำ ไม่นานมา
แต่เจ้ามด มีบุญ เพียงน้อยนิด
จบชีวิต เพราะพบ กับหน้าผา
มีน้ำตก ตกลง ด้วยแรงบ้า
อนิจจา มดหัวใจหาย ตายทันที
27 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
ใบคา
หากว่าเรา รักใคร เข้าสักคน
ย่อมเปี่ยมล้น ด้วยความดี ที่พร่ำเพ้อ
ย่อมเปี่ยมล้น ด้วยความดี ที่ให้เธอ
ย่อมหวังเจอ เธอทุกวัน ยันค่ำคืน
ก็เพราะรัก เธอมาก กว่าอื่นได
เพราะมีใจ ให้เธอ ทุกยามตื่น
ถึงแม้หลับ ยังฝันเห็น ทุกวันคืน
ย่อมสดชื่น ถ้าเธอ นั่นมีใจ
แต่ธิฐิ ที่มี ในตัวเธอ
ทำฉันเก้อ เพ้อหา เธอรู้ไหม
หากเธอเปลี่ยน ธิฐิเป็น พลังใจ
จะเป็นไง ล่ะเธอ มันคงดี
27 พฤศจิกายน 2544 09:36 น.
ใบคา
ริมหน้าต่าง บานน้อย ค่อยค่อยมอง
แลและจ้อง มองไป ไม่เคลื่อนไหว
ลมพัดหวิว เป็นทิวทาง เข้าข้างใน
ลมพัดไว เดี๋ยวก็ไป ไม่กลับมา
ใบไม้แห้ง แล้งน้ำ หล่นลงดิน
พร้อมกับกลิ่น ไอร้อน ตอนแดดจ้า
กบเขัยดน้อย ค่อยเข้าไป ในกอหญ้า
เปรียบดั่งว่า ซ่อนแสงแดด ที่แผดแรง
มองออกไป นอกหน้าต่าง บานน้อยนี้
เหมือนดั่งมี ทะเลทราย มาแทรกแซง
มีไอร้อน อบกรุน อย่างร้อนแรง
พื้นดินแดง ด้วยแสง ที่แสดมา
หญ้ากลุ่มน้อย เหี่ยวเฉา ค่อยค่อยตาย
เริ่มจะกลาย หายไป ในไม่ช้า
ดอกหญ้าปลิว ตามลม ที่พัดมา
เพื่อหวังว่า จะเจริญ ตอนต่อไป
เจ้าหมาน้อย นอนหงาย ใต้เงาเย็น
เพื่อหวังเป็น ที่พึ่ง ทั้งกายใจ
นอนแน่นิ่ง อ้าปากคา ใต้เงาไม้
ลมพัดไกว ค่อยพัดมา ให้เย็นกาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใบคา
หน้าส่วนตัว
1506
