21 มกราคม 2553 11:58 น.
ใบคา
ผมฉันยาวหนวดฉันรกสกปรก
ดูซกมกในสายตาปัญญาชน
ตัวฉันดำคล้ำแดดที่แผดลน
เด็กบางคนเห็นแล้วยังร้องโฮ
เมื่อวันก่อนฉันได้เสื้อตราตำรวจ
ฉันใส่อวดเพื่อนเพื่อนยืดอักโข
เพื่อนออกชมเสื้อสวยอย่างที่โชว์
แต่โถโถหน้าโจรไม่เข้ากัน
ฉันว่าเฮ้ย! นี่ตำรวจนอกเครื่องแบบ
เพื่อนเพื่อนแทบปล่อยก๊ากเสียงดังลั่น
นอกเครื่องแบบ ที่ไหน ใส่ชุดกัน
ดูท่ามันบ้าไปแล้ว ฮาฮาฮา
ไม่ใส่แล้วจะรู้ไหมว่าตำรวจ
ไปเดินตรวจใครจะเชื่อกันเล่าหนา
งั้นนอกเครื่องแบบได้ไง เพื่อนเพื่อนว่า
ใส่เดินซ่าเขาไม่เรียกว่าลับนะ
ก็ตำรวจลับไงเพื่อนเพื่อนครับ
ตำรวจลับไม่ใส่...จะรู้ไหมวะ
ไม่ใส่ก็เหมือนโจรยังไงละ
แล้วยังจะทำงงทำไมกัน
ไม่ใส่เสื้อตราตำรวจจะรู้ไหม
ว่าฉันใช่ตำรวจลับ อย่ามาขัน
ตำรวจลับต้องลึกลับอย่างรู้กัน
ก็อย่างฉันนี่ไงนอกเครื่องแบบ
18 พฤษภาคม 2552 17:39 น.
ใบคา
คิดถึงใคร สักคน บนฟ้านั่น
น้ำตาพลัน ไหลหลั่ง พลั่งนองหน้า
คิดถึงใคร ไม่รู้ แต่ทว่า
เจ้าน้ำตา เอ่อล้น ทุกคราไป
ยามฟ้าสลัว มัวดิน รินสายฝน
เหมือนมีคน ให้คิดถึง อยู่ไกลไกล
ใครกันนะ ทำฉัน สั่นที่ใจ
ด้วยเหตุใด ยากนัก จะรู้ความ
ลมเย็นพัด พาไอฝน กระทบหน้า
เหมือนดั่งว่า มีใคร ส่งเสียงตาม
ลมพัดหวิว ยิ่งคิด อยากรู้นาม
อยากรู้ความจริงนั้นว่าเป็นใคร
*****
28 ธันวาคม 2551 18:41 น.
ใบคา
ปีหน้า ฟ้าเก่า สีเทาหม่น
คามสับสน ยังวนเวียน ไม่รู้หน่าย
รอยยิ้ม สามสี่วัน ก็มลาย
ยามสายสาย หายเมา เข้าอีหรอบเดิม
สวัสดี ปีใหม่ อวยพรชัย
ขอจงได้ สุขใจ แต่แรกเริ่ม
เข้าวัดนะ จะให้พระ ท่านช่วยเจิม
จะช่วยเสริม ศิริ มงคลกาย
สามสี่วัน สันต์สุข รีบตักตวง
หากว่าล่วง นานวัน ไร้ความหมาย
ต้องหันมา ดิ้นรน และขวนขวาย
เพื่อยังกาย หยัดยืน อีกหนึ่งวัน
...
28 ธันวาคม 2551 17:10 น.
ใบคา
สารคดี ทีวี รายงานข่าว
รายการกล่าว บอกย้ำ เรื่องนกเขา
เสียงคูขัน อันเสนาะ เพราะไม่เบา
อาจเป็นเรื่อง เศร้าเศร้า ที่สื่อมา
บางตัวเก่ง เจ้าสนาม นามก้องล้า
แถมราคา สูงล้น หลายอัตรา
อยู่ในกรง สีทอง ช่างค้ำค่า
แต่ทว่า อิสระ ด้อยติดดิน
ช่างสงสาร เหลือเกิน สงสารนก
มือมนุษย์ สกปรก แทบทั้งสิ้น
จับเจ้ามา แล้วอ้าง อย่างบ้าบิ่น
ที่ได้ยิน อ้างว่า รักษาพันธุ์
อิสระภาพ หมดสิ้น ไม่มีเหลือ
เสียงที่เพื่อ กู่ก้อง ร้องคูขัน
เหมือนจะฟ้อง ขอหลุดพ้น ให้รู้กัน
แต่เสียงนั้น ถูกตีค่า เป็นน่าฟัง
นั่งมองดู ทีวี ในห้องแคบ
ห้องที่แนบ แอบอิง เพิ่มพลัง
ห้องเล็กเล็ก เปรียบเหมือน เป็นดั่งรัง
ที่ชีพยัง อยู่ได้ ไปวันวัน
โลกข้างนอก กว้างใหญ่ ฉันไปได้
แต่จะให้ ไปอย่างไร ยังนึกขัน
เงินไม่มี จ่ายค่ารถ ค่าน้ำมัน
ค่าสิ่งนั้น สิ่งนี่ ยังไม่มี
ออกจากบ้าน ต้องจ่ายแน่ สักอย่างหนึ่ง
เป็นเงินซึ่ง ต้องควัก จ่ายทันที
อยู่ในบ้าน พอประทัง ยั้งชีวี
หาโน่นนี่ ใส่ท้อง พอบรรเทา
โลกกว้างใหญ่ ใช่ถูกขัง เหมือนดั่งนก
แต่ก็ตก ในภวัง ไม่ต่างเขา
เพื่อยังชีพ ให้อยู่ได้ เป็นตัวเรา
ก็ต้องเฝ้า แต่รังนอน เศร้าถอนใจ
...
12 กันยายน 2551 10:38 น.
ใบคา
นักศึกษา มหา'ลัย จากเมืองหลวง
เขาทั้งปวง ยื่นแจก ใบปลิวหรู
รณรงค์นักท่องเที่ยวให้ได้รู้
ต้นลำพูกับหิงห้อยของคู่กัน
อัมพวาแหล่งนี้คนนิยม
เขามาชมหิงห้อยต่างสุขสรรค์
เช่าเรือยนต์เหมาลำล่องน้ำกัน
เขา-เธอ-ฉัน ยิ้มรับกับความงาม
นักศึกษารณรงค์ใช้เรือพาย
เขาบอกไว้เรือยนต์อยากขอห้าม
เครื่องทำลายนิเวศน์ทั้งคุกคาม
จึงขอปรามให้เลิกใช้ด้วยใบปลิว
ใบปลิวน้อยในมือ ผมฉงน
มากี่หนเห็นแต่ยนต์จอดเรียงคิว
อยากอนุรักษ์หิงห้อยตามใบปลิว
แต่ไล่นิ้วตามใบนั้นไม่เห็นมี
น้องน้องเขาเอาใบปลิวมายื่นแจก
ผมนึกแปลกไม่ยักบอกแนะเรือพี่
เรือพายอยู่ไหนช่วยบอกหน่อยซี
ใบปลิวนี้ไม่เห็นบอกแล้วทำไง
ตลิ่งพังลำพูดับเพราะแรงคลื่น
หิงห้อยสะอื้นไร้บ้านต้องจากไกล
แล้วเรือพายที่แนะนำมันอยู่ไหน
ผมเดินไปสงสัยไปในข้อความ
แล้วเรือพายอยู่ไหนช่วยบอกหน่อย
ใบปลิวน้อยไม่ยักแจ้งมีแต่ปราม
ผมอยากใช้อยากรักษ์ตามข้อความ
แต่เมื่อยามต้องการไม่เห็นเรือ
เสียดายเหงื่อเสียดายแรงนักศึกษา
อุตส่าห์มารณรงค์และชวนเชื่อ
แต่ไม่เตรียมความพร้อมผมเริ่มเบื่อ
รณรงค์ใช้เรือพายเพียงใบปลิว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใบคา
หน้าส่วนตัว
3006
