2 เมษายน 2547 19:56 น.
ใบขิง
สมุดบันทึกเล่มเก่า
ที่เธอเขียนให้คนเศร้าคนนี้
ฉันอ่านมันเวลาที่เหงาทุกที
ยังคงอ่านอยู่อย่างนี้...เรื่อยมา
เหมือนเป็นเพื่อนช่วยคลายเหงา
แม้อ่านแล้วจะเศร้าและเหว่ว้า
อ่านทีไรก็มีน้ำตา...
แต่ฉันก็ชอบคำที่เธอเขียนว่า
คิดถึงกันบ้างไหม...คนดี
1 เมษายน 2547 16:25 น.
ใบขิง
ไม่สัญญาหรอกนะ
ว่าจะรักเธอไปชั่วฟ้าดินสลาย
รักไปจนกว่าชีวาวาย
ในนิยายเท่านั้นที่มี
เพียงแต่จะขอยืนยันว่า
เพียงช่วงเวลานับแต่นี้
ยกให้เป็นคนเดียว คนดี
เป็นเพียงหนึ่งที่มีในใจ
จะไม่ให้สัญญาน้ำเน่า
ที่วันหนึ่งอาจทำให้เราต่างเศร้าได้
มีเพียงคำยืนยันของวันนี้ที่ให้ไป
ว่ายังรักและห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
218
