20 ธันวาคม 2546 02:50 น.
ใบกระวาน
I do not love Thee by Caroline Elizabeth Sarah Norton
I DO not love thee!no! I do not love thee!
And yet when thou art absent I am sad;
And envy even the bright blue sky above thee,
Whose quiet stars may see thee and be glad.
I do not love thee!yet, I know not why,
Whateer thou dost seems still well done, to me:
And often in my solitude I sigh
That those I do love are not more like thee!
I do not love thee!yet, when thou art gone,
I hate the sound (though those who speak be dear)
Which breaks the lingering echo of the tone
Thy voice of music leaves upon my ear.
I do not love thee!yet thy speaking eyes,
With their deep, bright, and most expressive blue,
Between me and the midnight heaven arise,
Oftener than any eyes I ever knew.
I know I do not love thee! yet, alas!
Others will scarcely trust my candid heart;
And oft I catch them smiling as they pass,
Because they see me gazing where thou art
ฉันไม่ได้รักคุณนะ...ไม่ได้รักจริงๆ
เพียงแค่เวลาที่คุณไม่อยู่นั้นฉันรู้สึกเศร้า
และแค่อิจฉาท้องฟ้าที่ครอบคลุมคุณอยู่
แล้วดาวหลายดวงอีกเล่าที่เฝ้ามองคุณได้
ฉันไม่ได้รักคุณ!!! รู้มั้ยเพราะอะไร
อะไรก็ตามที่คุณทำให้แก่ฉัน
มันดูเหมือนจะดี
แต่ที่ฉันได้รู้คือฉันไม่ได้ชอบสิ่งที่เป็นคุณเลย
ฉันไม่ได้รักคุณนะ...โดยเฉพาะเวลาที่คุณไม่อยู่
ฉันไม่ชอบฟังเสียง (ที่ใครบางคนเคยพูดราวกับเป็นที่รัก)
มันทำให้ภายในโสตประสาทของฉัน
มีแต่เสียงนี้สะท้อนก้องอยู่
เป็นเสียงเพลงของคุณที่หลงเหลือไว้
ฉันไม่ได้รักคุณ...แม้แต่แววตาของคุณ
ที่ได้เห็นเมื่อไรก็ราวกับว่า
คุณทำให้ฉันจมอยู่ในความลึกลับนั้น
ที่มีเพียงตัวฉันกับสวรรค์ในความมืด
ได้มากกว่ากว่าทุกดวงตาที่ฉันเคยมอง
ในที่สุด ฉันรู้แล้ว!!!
ฉันไม่ได้รักคุณ
แม้คนอื่นจะไม่เคยเชื่อในความจริงใจของฉัน
และบ่อยที่ฉันจับพิรุธได้
ก็จะเห็นพวกเค้ายิ้มแล้วจากไป
เพราะพวกเค้าเห็นว่าฉันกำลังมองคุณอยู่
20 ธันวาคม 2546 02:50 น.
ใบกระวาน
I do not love Thee by Caroline Elizabeth Sarah Norton
I DO not love thee!no! I do not love thee!
And yet when thou art absent I am sad;
And envy even the bright blue sky above thee,
Whose quiet stars may see thee and be glad.
I do not love thee!yet, I know not why,
Whateer thou dost seems still well done, to me:
And often in my solitude I sigh
That those I do love are not more like thee!
I do not love thee!yet, when thou art gone,
I hate the sound (though those who speak be dear)
Which breaks the lingering echo of the tone
Thy voice of music leaves upon my ear.
I do not love thee!yet thy speaking eyes,
With their deep, bright, and most expressive blue,
Between me and the midnight heaven arise,
Oftener than any eyes I ever knew.
I know I do not love thee! yet, alas!
Others will scarcely trust my candid heart;
And oft I catch them smiling as they pass,
Because they see me gazing where thou art
ฉันไม่ได้รักคุณนะ...ไม่ได้รักจริงๆ
เพียงแค่เวลาที่คุณไม่อยู่นั้นฉันรู้สึกเศร้า
และแค่อิจฉาท้องฟ้าที่ครอบคลุมคุณอยู่
แล้วดาวหลายดวงอีกเล่าที่เฝ้ามองคุณได้
ฉันไม่ได้รักคุณ!!! รู้มั้ยเพราะอะไร
อะไรก็ตามที่คุณทำให้แก่ฉัน
มันดูเหมือนจะดี
แต่ที่ฉันได้รู้คือฉันไม่ได้ชอบสิ่งที่เป็นคุณเลย
ฉันไม่ได้รักคุณนะ...โดยเฉพาะเวลาที่คุณไม่อยู่
ฉันไม่ชอบฟังเสียง (ที่ใครบางคนเคยพูดราวกับเป็นที่รัก)
มันทำให้ภายในโสตประสาทของฉัน
มีแต่เสียงนี้สะท้อนก้องอยู่
เป็นเสียงเพลงของคุณที่หลงเหลือไว้
ฉันไม่ได้รักคุณ...แม้แต่แววตาของคุณ
ที่ได้เห็นเมื่อไรก็ราวกับว่า
คุณทำให้ฉันจมอยู่ในความลึกลับนั้น
ที่มีเพียงตัวฉันกับสวรรค์ในความมืด
ได้มากกว่ากว่าทุกดวงตาที่ฉันเคยมอง
ในที่สุด ฉันรู้แล้ว!!!
ฉันไม่ได้รักคุณ
แม้คนอื่นจะไม่เคยเชื่อในความจริงใจของฉัน
และบ่อยที่ฉันจับพิรุธได้
ก็จะเห็นพวกเค้ายิ้มแล้วจากไป
เพราะพวกเค้าเห็นว่าฉันกำลังมองคุณอยู่
12 ธันวาคม 2546 17:21 น.
ใบกระวาน
หากบังเอิญสายตาเธอ จะผ่านมาที่ฉัน
และเธอนั้นบังเอิญจะสนใจ
หากบางทีสายตาเธอ เจอสิ่งที่ซ่อนไว้
ก็คงเพราะว่าใจเราตรงกัน
แต่มันคงไม่มีทาง เป็นอย่างที่คิดไว้
และเราไม่มีทางจะรักกัน
และไม่มีเรื่องบังเอิญ จะเกิดขึ้นทั้งนั้น
เพราะฉันคิดฝันไปคนเดียว
อยู่กับความเหงา...กอดกับความฝัน
อยู่กับความหวัง ที่มันยังไม่หายไป
อยู่กับความรัก...ที่มันบังเอิญไม่เป็นใจ
เพราะไม่มีทางจะมีเธอ...
ก็คงเป็นเพราะความจริง...มันต่างจากที่ฝัน
และเธอนั้นไม่เคยจะสนใจ
แต่บังเอิญฉันยืนยัน...จะเก็บความฝันไว้
เก็บมันไว้ให้เธอเพียงคนเดียว
มีเพียงความเหงา.....มีเพียงความฝัน
เพียงเธอเท่านั้น ที่มันยังขาดหายไป
ก็มีความรัก....แต่เธอบังเอิญไม่มีใจ
ฉันไม่มีทางจะมีเธอ...
ก็ฝันว่าซักวัน.....จะมีเธอ
8 ธันวาคม 2546 02:09 น.
ใบกระวาน
คุณจะทำอย่างไร
ถ้าหากใครที่มีใครผ่านเข้ามา
ทั้งที่ต้องการเป็นหนักหนา
แต่ต้องปล่อยเค้าเข้ามาแล้วผ่านไป
จะทำอย่างไรให้เค้าอยู่
ในความจริงก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ในตอนนี้เค้ายังไม่จากไป
แค่คิดเผื่อไว้ ใจก็เกินทน
เพราะเค้ามีที่ของเค้า
ทางของเราก็อยู่ตรงนี้
ต่างคนก็ต่างมีหน้าที่
ให้จากกันอย่างนี้คงดีกว่า
แม้ไม่เคยบอกรักกัน
แต่มีบางสี่งสำคัญมากกว่า
สิ่งที่บ่งบอกจากสายตา
มีค่ามากกว่าคำใดใด
จะเก็บเธอไว้ตรงนี้
ที่ๆเธอก็รู้ว่าอยู่ที่ไหน
เป็นทั้งความทรงจำและกำลังใจ
แม้พรุ่งนี้ไม่มีใคร..แต่ในใจยังมีเธอ
8 ธันวาคม 2546 01:10 น.
ใบกระวาน
คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นที่รักของคนหลายคน
บางคนเกิดมาเพื่อที่จะรักคนหลายคนพร้อมกัน
ในขณะที่บางคนมีความรักให้ใครบางคนอย่างหมดใจ
แม้ไม่เคยที่จะได้รับกลับมาเลยก็ตาม
มากมายเหลือเกินนะ รูปแบบของความรัก
แล้วใครล่ะกำหนดว่าใครคู่กัน?
บางทีที่เราคิดว่า คน คนนี้เหมาะสมกับเราที่สุด
แต่ความคิดนี้ที่เกิดจากเราคนเดียว
ที่ตัดสินเค้าในมุมมองที่เราเห็น
แน่ใจได้ยังไงล่ะว่า เราเห็นทุกด้านทุกมุมของเค้า
วงกลม ถึงจะตัด จะผ่า ยังไง
มันก็ยัง สมมาตร
จะมองจากมุมนี้แล้วไปมองอีกมุมหนึ่ง
ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม
สี่เหลี่ยมคางหมู
มีแต่ต้านที่ไม่เท่ากัน มองจากมุมนี้เป็นแบบหนึ่ง
จากอีกมุมก็เปลี่ยนความยาว ความลึกไปอีก
กว่าจะมองเห็นครบทุกด้านต้องใช้เวลานานพอดู
อาจจะเป็นทฤษฎีมากไป
แต่การตัดสินใครสักคน
มองดูกันให้นานๆ ดูกันให้ทั่วๆ
ว่าเค้ามีกี่เหลี่ยมกี่มุม หรือมีช่องว่างตรงไหนหรือเปล่า
และอย่าลืมให้เค้าเห็นทุกด้านที่เรามีด้วย
มันถึงจะยุติธรรม
แล้วค่อยมาตัดสินใจกัน
การตัดสินใจของเค้าจะออกมาเป็นอย่างไร
ยอมรับมัน
เพราะเค้าไม่ใช่เรา และเราไม่ใช่เค้า
บางทีเค้าอาจอยากมองหารูปอื่นๆ
ที่มีเหลี่ยมมุมต่างจากเราดูบ้าง
แค่การที่เราได้รู้จักกัน
กันคนที่ทั้งชีวิตเราอาจได้เจอคนแบบนี้แค่ครั้งเดียว
แล้วที่เค้าได้ผ่านเข้ามาในชีวิต
เป็นความทรงจำที่ดีแก่กัน
ที่แค่ได้นึกถึงเค้าในวันที่เราไม่มีใคร
แค่คิดถึงเท่านั้น...ว่าอย่างน้อยเราก็เคยมีเค้า
เพียงพอแล้ว...ที่จะทำให้เราเดินต่อไป
ซักวันนะ
เราอาจจะได้เจอกับคนที่ตัดสินใจเหมือนเรา
หรือ
บางทีอาจจะเป็น...เค้า....ที่เดินกลับเข้ามาเราเอง
หน้าส่วนตัว
846
