2 กรกฎาคม 2546 20:12 น.
ใจปลายทาง
ในท้ายสุดก็ต้องหยุดวันเวลา
สัมผัสว่าเธอไปลับไม่กลับหลัง
ต้องยอมรับความจริงได้แม้ใจพัง
ไม่อาจรั้งจำใจซับคราบน้ำตา
.......................................................................................................
2 กรกฎาคม 2546 14:14 น.
ใจปลายทาง
....ตัดสินใจบอกความจริงสิ่งที่ก่อ...
....เพื่อจะขอเริ่มใหม่ด้วยใจหวัง....
....เพื่อนที่รักคงอภัยไม่เกลียดชัง....
....ความผิดพลั้งอยากจะพอขอโทษไป....
....คิดหวาดหวั่นไม่มั่นใจในตัวเพื่อน....
....ยังจะเหมือนวันเก่าของเราใหม....
....กลัวความผิดที่เราสร้างกั้นกลางใจ....
....ความห่วงใยความสัมพันกลัวมันจาง....
....ไม่ผิดหวังเมื่อบอกไปให้รับรู้....
....เพื่อนยังอยู่พร้อมอภัยไม่บาดหมาง....
....ยังโอบกอดไว้ใจไม่ทิ้งวาง....
....คงทุกอย่างเหมือนเก่าเพราะเข้าใจ....
....ขอขอบคุณความรักจากเธอนี้....
....มิตรไมตรีจากเพื่อนรักไม่ผลักไส....
....ขอบคุณฟ้านำพาเพื่อนทางไกล....
....ขอบคุณฝ้ายให้อภัยจากใจจริง....
....จากวันแรกที่รู้จักจนถึงวันนี้ ฝ้ายยังเป็นเพื่อนที่รักและจริงใจให้อภัยอ้อมทุกครั้ง ฝ้ายเป็นคนดี มาก ในความรู้สึกฝ้ายยิ่งดี อ้อมก็ยิ่งรู้สึกว่า ตัวอ้อมเองแย่มาก ขอบคุณที่เข้าใจอ้อม
ดีใจที่ได้รู้จัก เพื่อน คนนี้
รักฝ้ายจ๊ะ