23 กุมภาพันธ์ 2546 08:47 น.
ใจปลายทาง
ถ้าแขนขาครบถ้วนเหมือนคนอื่น
ฉันจะยืนสู้ไปไม่หวั่นไหว
แต่วันนี้ฉันเหมือนคนไร้หัวใจ
ทั้งแขนขาขาดไปไม่มีดี
อยากจะวิ่งวิ่งไม่ได้โอ้ใจหนอ
อยากจะขอขอร้องใครไม่มีเสียง
อยากจะดูดูอย่างไรได้แค่เพียง
คอยฟังเสียงสำเนียงเขาเท่านั้นเอง
พ่อแม่จ๋าอยู่ใหนไม่มาหา
วันเวลาผ่านไปไม่เคยเห็น
รู้บ้างใหมลูกลำบากทุกเช้าเย็น
มันจำเป็นหรืออย่างไรไม่เหลียวแล
ความอบอุ่นเป็นอย่างไรไม่เคยพบ
เคยประสพแต่ความเหงาก็เท่านั้น
มีชีวิตอยู่ไปเพียงผ่านวัน
ก็แค่ฉันคือขอทานเท่านั้นเอง
22 กุมภาพันธ์ 2546 21:03 น.
ใจปลายทาง
เธอมีดีอย่างไรใยต้องง้อ
ไม่ดีพอสำหรับฉันนั้นหรอกหนา
ตัดสวาทขาดสัมพันธ์วันนั้นมา
เธอไร้ค่าเกินไปไม่ใยดี
เอาอะไรเอาไปฉันไม่ห่วง
แต่อย่าลวงหลอกใจให้ขื่นขม
แม้จะควงคนใหม่ไว้เชยชม
จะภิรมณ์เพียงไรฉันไม่แคร์
เกิดเป็นหญิงต้องหยิ่งในศักดิ์ศรี
กุลสตรีคำนี้มีความหมาย
คุณค่าของหญิงมีดีที่ใจกาย
ทำสิ่งไดควรนึกและตรึกตรอง
22 กุมภาพันธ์ 2546 16:01 น.
ใจปลายทาง
โอ้..อดีตฝังใจให้ห่วงหา
จำต้องลาจากใกลใจคิดถึง
ใกลแสนใกลแค่ใหนใจคำนึง
รักเคยซึ้งตรึงใจในสองเรา
มาป่านนี้คนดีอยู่ที่ใหน
เธอมีใครแนบข้างหรือเปล่าหนอ
หรือว่าลืมฉันคนนี้ที่เฝ้ารอ
เพียงร้องขอเธอจ๋าอย่าด่วนลืม
ฉันอยู่นี่ใช่ใจไปเป็นอื่น
ยังยั่งยืนรอเธอไม่แปรผัน
ก่อนเคยรักแนบแน่นแม้นนานวัน
เคยร่วมฝันเราสองครองรักกัน
ปัจจุบันรักนี้ยังมีมาก
ไม่เคยจากออกไปให้ใครอื่น
ยังมั่นคงห่วงใยใจยั่งยืน
จะไม่ยื่นหัวใจให้ใครเลย