30 มกราคม 2553 15:02 น.
ใจปลายทาง
นั่ง.งง.งง.ลงปากกาหาคำสวย
เพื่อจะช่วยสร้างคำกลอนให้อ่อนหวาน
อ้อมห่างหายจากอักษรกลอนเสียนาน
เพราะการงานมันยุ่งมุ่งหาตังค์
จะแต่งกลอนอีกครั้งนั่งมึนมึน
ต้องรื้อฟื้นหัวใจใหม่อีกครั้ง
แต่งอย่างไรให้ไพเราะเพราะจังจัง
ให้โด่งดังเลื่องลือชื่ออ้อมใจ
หวังคอมเม้นทะลุเป้าเข้าเป็นร้อย
มาร่วมจอยใจปลายทางอย่างสดใส
ขึ้นหน้าหนึ่งตัววิ่งซิ่งแซงใคร
คงไม่ไกลเกินฝันวันลงกลอน
นั่ง.งง.งง.ลงปากกาหาคำซึ้ง
เพื่อจะดึงมาสร้างวางอักษร
ให้สวยซึ้งหวานใสในทุกตอน
โอ้คำกลอนแต่งอย่างไรตรึงใจคน
ขอยอมแพ้แต่งไม่ได้ในวันนี้
ในวันที่หัวใจให้สับสน
จิตไม่ว่างใจฉันมันร้อนรน
กลัวไม่พ้นกลอนการเมืองเรื่องสภา
26 มกราคม 2553 14:01 น.
ใจปลายทาง
ผมไปเจอภาพนี้จากเวปไซด์หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ครับ
มีคำบรรยายใต้ภาพว่า
.
ชายพิการผู้นี้
.
นั่งรถเข็นไปร่วมถวายพระพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ให้ทรงหายจากพระอาการประชวรในเร็ววัน ที่โรงพยาบาลศิริราช
.
.
ผมนั่งดูภาพนี้ช้า ๆ
เริ่มจากภาพของพ่อในมือคีมของชายพิการ
ไล่ลงมาที่ขาด้วนของชายพิการ
เลื่อนสายตาไปทางซ้ายของรถเข็น
มองขึ้นไปที่แขนขวาอันขาดกุดถึงไหล่ของชายพิการ
และไปหยุดนิ่งที่ใบหน้าและสายตาที่เงยขึ้นไปบนตึกศิริราช
น้ำตาผมไหลย้อยอุ่น..พาดไปตามแก้มทั้งสองข้างโดยไม่รู้สึกตัว
.
ผมได้ยินเสียงตัวเองพูดว่า
พ่อจ๋า !....ไม่เป็นอะไรมากนะจ๊ะ..พ่อ !
.
29 ตุลาคม 2552 21:37 น.
ใจปลายทาง
อ้อมขอโทษเพื่อนพ้องน้องและพี่
เพราะอ้อมนี้ทำยุ่งมุ่งสื่อสาร
บ้านกลอนเคยอุ่นไอใจชื่นบาน
เคยสำราญสร้างสรรค์งานกวี
ใจว้าวุ่นรู้สึกผิดต้องคิดหนัก
จึงต้องผลักให้พ้นจิตคิดหลีกหนี
ใจร้อนรุ่มเคยเกลียดชังฝังเสียที
ใจดีดีกลับมาสู่คู่อ้อมใจ
จะไม่ตอบไม่โต้โชว์ความคิด
ถูกหรือผิดเก็บซ่อนไม่อ่อนไหว
ใครด่าทอช่างหัวมันอย่าหวั่นใจ
ขันติไว้อ้อมใจอย่าไหลตาม
Thaipoem เพื่อนพ้องน้องและพี่
มีไมตรีส่งแรงใจให้ล้นหลาม
มิตรภาพบ้านกลอนนี้ที่งดงาม
ขอใช้นามใจปลายทางอย่าง * คนดี *
รู้สึกผิดที่ทำให้บ้านกลอนที่มาอาศัย ต้อง ร้อนรุ่มด้วย คอมเม้นที่รุนแรง
และหยาบคาย รู้ว่าเพื่อนๆ อึดอัด รู้ว่าผู้ดูแลระบบ เสียใจ
อ้อมรักที่นี่ อยู่ที่นี่มานาน บ้านกลอนนี้เคยอบอุ่น เต็มไปด้วยความรัก
อ้อมเป็นตัวเอกที่ทำให้บ้านน้อยหลังนี้ มีไฟ
ขอโทษนะค่ะพี่อัลมิตรา ขอโทษเพื่อนๆ พี่ ทุกคนค่ะ
25 กันยายน 2552 20:33 น.
ใจปลายทาง
แน่ใจหรือเธอจ๋าจะลาฉัน.....
อย่าลากันได้ไหมในวันนี้
ลองทบทวนหัวใจใหม่อีกที
.ก่อนคนดีจะเอ่ยปากฝากคำลา
เรารักกันผูกพันมานานเนิ่น
เคยร่วมเดินฝ่าฟันทุกปัญหา
ฉันร้องไห้ใครรับซับน้ำตา
กี่เวลากี่คืนวันฉันกุมมือ
ยิ้มใสใสบนใบหน้าคราเธอจ้อง
แก้มนวลผ่องเคยจุมพิตคิดทิ้งหรือ
เคยแอบอิงพิงไหล่ลืมได้ฤา
ใครคอยตื้อหนุนตักนอนอ้อนนับดาว
จับมือฉันอีกทีที่รักจ๋า
จะรู้ว่าใจฉันมันเหน็บหนาว
นานหลายปีที่รักกันนั้นยืนยาว
คงปวดร้าวถ้ารักนั้นมันจืดจาง
ผิดเพียงนิดคิดอภัยให้เถิดหนา
เพียงบางคราคิดนอกใจเธอไปบ้าง
ใจโลเลหมุนเวียนเปลี่ยนหลายทาง
แค่น้องนางนอกใจไม่กี่คราว
23 กันยายน 2552 14:21 น.
ใจปลายทาง
น้ำตานองเหม่อลอยคอยลูกรัก
เกินจะหักห้ามใจให้คิดถึง
รู้ไหมแม่นั่งเหงาเฝ้าคำนึง
รอให้ถึงว่าเมื่อไรได้เจอกัน
ตั้งตารอลูกเราเจ้าคืนบ้าน
แม้จะนานเพียงใดใจยังฝัน
จะรักษาลมหายใจให้ถึงวัน
รอวันนั้นลูกแม่แลดูใจ
มองข้างบ้านลูกเขาเฝ้าพร้อมหน้า
แม่มองหาลูกเราเจ้าอยู่ไหน
เจ้าทิ้งแม่หลายปีอยู่ที่ใด
ครอบครัวใหม่สุขสบายไหมลูกยา
ไม่ขุ่นเคืองแค้นใดในอดีต
แม้ลูกผิดแม่ไม่โกรธโทษหรอกหนา
เรื่องที่ดินเจ้าขายได้ราคา
เจ้าหนีหน้าให้แม่ช้ำน้ำตานอง
ถึงวันนี้ผืนดินหมดสิ้นแล้ว
ไร้วี่แววจะคืนแม่แปรเจ้าของ
เพียงวันนี้ลูกมารับกลับมามอง
อย่าให้ต้องอาศัยทานข้างบ้านนอน