1 มีนาคม 2546 10:57 น.
ใจปลายทาง
เสียงสะอื้นเปื้อนน้ำตา
หรือเพราะแก่ชราคุณค่าน้อย
ลูกหลานเอามาปล่อย
เฝ้ารอคอยลูกมาหา
พ่อแม่ที่แก่เฒ่า
ผิดใยเล่าเจ้าทำร้าย
เจ็บปวดลึกในใจ
หัวใจสลายเหมือนตายทั้งเป็น
เมื่อไรจะมารับ
พ่อ-แม่ อยากกลับบ้าน
อยากอยู่กับลูกหลาน
โปรดเถิดสงสารและเข้าใจ
1 มีนาคม 2546 10:49 น.
ใจปลายทาง
อยู่ใหน..ใกล้ใกล..ไม่ว่า
ขออย่า..ลืมกัน..ได้ใหม
อยู่ใหน..ขอใจ..ใกล้ใจ
อยู่ใหน..รู้ไว้..ใจใกล้เธอ
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:57 น.
ใจปลายทาง
กระดาษ...คิดถึง...ดินสอ
แค่นี้หนอทำได้เวลาเหงา
เขียน.เขียน.เขียน.ใส่ไปจากใจเรา
เพื่อบรรเทาทุเลาลงคงเจือจาง
อกจะแตกใจจะขาดขลาดความกล้า
เหมือนคนบ้าคิดมากมายใจสับสน
แต่ต้องฝืนเก็บไว้ในใจตน
จำต้องทนเพราะเธอบอก..ให้ทำใจ
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:34 น.
ใจปลายทาง
หากรักเหมือนเมฆน้อยลอยลิบลิ่ว
แม้เจ้าปลิวจากฉันไปให้ใกลห่าง
ฉันจะตามรักนั้นไม่เลือนลาง
กลัวรักร้างจากไปให้ใจตรม
หากเป็นนกจะผกผินตามเมฆน้อย
แม้เจ้าลอยจากไปแสนใกลหนา
จะติดตามเจ้าอยู่มิร้างลา
แม้ฟากฟ้าจะกว้างใกลใจยังตาม
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:25 น.
ใจปลายทาง
เฝ้าถนอมปลูกรักปักใจมั่น
ทุกคืนวันเฝ้าดูแลอยู่ชิดใกล้
หมั่นพรวนดินรดน้ำไม่ห่างใกล
แสนสุขใจเมื่อปลูกรักหวังเชยชม
แต่วันนี้รักเหี่ยวเฉาเจ้าทำได้
ทำให้ใจของเรานี้ที่ขื่นขม
เธอทำได้ไม่เห็นใจฉันคอยชม
เธอภิรมณ์กับเขาเราช้ำใจ