29 เมษายน 2546 20:56 น.
ใจปลายทาง
.นั่งจ้องหน้าตัวเราในเงากระจก.
.ดูซกมกเหลือเกินเมินหน้าหนี.
.ทำไมหนาหน้าตาเราดูไม่ดี.
.ดูกี่ทีก็ตกใจว๊ายหน้าเรา.
.ปากก็ยื่นฟันก็เจ๋อเฮ้อหน้าฉัน.
.จมูกนั้นมันแบนราบเหมือนฉาบไว้.
.ผมก็มีที่ละหน่อยโอ๊ยน้อยใจ.
.มองทีไรนี่หน้าเราเศร้าเหลือเกิน.
.อยากจะสวยอยากงามตามคนอื่น.
.อยากจะฝืนธรรมชาติที่สรรค์สร้าง.
.อยากใช้ครีมมาแต่งแต้มแก้มนวลปราง.
.มีสตางค์ศัลยกรรมทำใหม่เลย.
.ยืนเพ่งพิศคิดไปทำใจได้.
.ตายเกิดใหม่ดีกว่าเราคงเข้าท่า.
.วาสนาแค่ใหนใด้เกิดมา.
.เป็นชะนียังงามตากว่าหน้าลิง.
...........................(^_^).....(^_^)...................
29 เมษายน 2546 19:01 น.
ใจปลายทาง
.เธอจะอยู่แห่งใหนไกลสุดหล้า.
.จะตามหาเธอคนดีที่ห่างหาย.
.สองปีแล้วแก้วตาลาจากไป.
.แสนห่วงใยเป็นตายร้ายหรือดี.
.จะขึ้นเหนือลงใต้พี่ไปหา.
.จะล่องเรือหรือปีนผาหาหวั่นไหว.
.แก้วกานดาพี่ตามหาด้วยหัวใจ.
.จะเหน็ดเหนื่อยเพียงไรใจยังตาม.
.ด้วยภาระหน้าที่รับผิดชอบ.
.คือคำตอบที่ตามหายอดยาหยี.
.มีใบหย่ามาให้น้องคนดี.
.เซ็นให้ทีวันนี้ที่พี่รอ.
...............(^_^)....อยากจดกับคนใหม่ อ่า.......(^_^)..................(^_^)..............
28 เมษายน 2546 20:56 น.
ใจปลายทาง
.ที่รักจ๋ามาทำไมในคืนนี้.
.อย่ารอรีพี่จ๋าอย่ามาใกล้.
.ถึงเวลาน้องนี้ที่ต้องไป.
.วอนพี่ชายโปรดเชื่อน้องต้องลากัน.
.ไม่รับรองความปลอดภัยถ้าพี่อยู่.
.น้องไม่รู้จะทำใจได้แค่ใหน.
.เพราะคืนนี้น้องหิวแทบขาดใจ.
.ไปเถอะไปพี่จ๋าอย่ามัวรอ.
.ให้เวลาห้านาทีนะพี่จ๋า.
.พรุ่งนี้มาเจอกันใหม่จะได้ใหม.
.ได้เวลาน้องนี้ที่ต้องไป.
.หัวและใส้หาอาหารทานแล้วเอย.
..................................( ^_^ ).............( ^_^ )...............( ^_^ ).................
27 เมษายน 2546 20:33 น.
ใจปลายทาง
.จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า.
.เคยเหงาบ้างหรือไม่.
.พระจันทร์ไม่มีใคร.
.โดดเดี่ยวในท้องนภา.
.จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า.
.เมื่อถึงคราวที่อ่อนล้า.
.ถ้าพระจันทร์มีน้ำตา.
.ใครกันหนาที่ปลอบใจ.
.เหมือนฉันหรือเปล่า.
.คืนนี้เศร้าหนักหนา.
.ฉันมีเพียงน้ำตา.
.เท่านั้นหนาที่ปลอบใจ.
.จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า.
.ผ่านวัยเยาว์มาเนิ่นนาน.
.พระจันทร์นั้นพ้นผ่าน.
.ความร้าวรานมาอย่างไร.
.พระจันทร์จ๋าฉันสับสน.
.ทุกข์ทนในหัวใจ.
.วันนี้ไม่มีใคร.
.สูญเสียเพื่อนไปไม่ได้คืน.
......................................................................
26 เมษายน 2546 23:23 น.
ใจปลายทาง
รู้ตัวว่าเลวมากมาย
รู้ว่าใจร้ายนักหนา
รู้ว่าสิ่งที่ทำไปคือการร้างลา
แต่คนชั่วช้าก็ยังทำ
ความผิดสักนิดก็ไม่มี
แต่เพื่อนคนนี้ยังทำได้
เลวเกินกว่าฝ้ายจะอภัย
สิ่งที่ฝากไว้..ดูแลคนไกลคนนั้นให้ดีดี
ใช่ว่าจะไม่เสียใจ
ที่ทำไปเพราะแก้ปัญหา
คบไปก็มีแต่น้ำตา
ฝ้ายจ๋า...รักน่ะรักทั้งสองคน
................................................................