23 กุมภาพันธ์ 2551 23:17 น.
ใ
ตอนเด็กๆ เราทุกคน ก็คงเคยมีความฝัน
แม้ว่ามันจะผ่านเลย มานานสักเท่าไร
” หนูอยากเป็นพยาบาลค่ะ ” ” ผมอยากเป็นทหารครับ “
เด็กคนนั้น ไม่รู้หรอก ว่าสิ่งที่ฝัน จะเป็นจริงได้หรือเปล่า
ยิ่งผ่านพบ สิ่งต่างๆ โตขึ้น ทั้งใจกาย
จนบางครั้ง ความฝันของเรา อาจเปลี่ยนแปลงไป
วันนี้ ผมอาจ ไม่ได้อยากเป็นทหาร หนูอาจไม่ได้อยากเป็น พยาบาล
แต่ความฝันของเรา ก็ยังคงสวยงาม อยู่ในห้วงลึกของความทรงจำ
ในทุกๆวัน แม้หลายสิ่ง จะผ่านเข้ามา
เราก็ยังคง แสวงหาบางสิ่งอยู่เสมอ
เด็กน้อยคนนั้น ยังคงทำให้เรา แอบอมยิ้มเมื่อยามเผลอได้ทุกท
23 กุมภาพันธ์ 2551 23:16 น.
ใ
เคยมีเพื่อนผมคนหนึ่ง บอกผมว่า
รู้มั้ย คนเราน่ะ ต่างก็มีโลกของตัวเอง
และก็มี ชีวิต เป็นของตัวเอง
อาจมีบางครั้ง ที่โลกของเรา โคจรไปพบกับโลกอีกใบ
อาจด้วยบางสิ่ง ที่เหมือนกัน
สร้างแรงดึงดูด ที่เหนี่ยวรั้ง
บ้างอาจจะโคจรอยู่รอบๆกันเป็นกลุ่มใหญ่
และบ้าง อาจเข้ามาใกล้ เสมือนจะรวมเป็นหนึ่งเดียว
แต่ก็นั่นแหละครับ โลกแต่ละใบ ก็ยังคงหมุน และเดินทางไป
อาจมี ดาวบางดวง โลกบางใบ ที่หมดแรงดึงดูด
และหลุดลอยหายไป จากวงโคจรชีวิตเรา
ในบางครั้ง แม้แรงดึงดูด จากเราเพียงฝั่งเดียว
ก็ไม่อาจ ดึงให้ดวงดาว ยังคงโคจรไปได้
เหลือทิ้งไว้ แค่ความทรงจำของดวงดาว
และร่องรอย จากสิ่งต่าง ที่เคยโคจรผ่านมา
เราจึงได้แต่หวัง ว่าจะไม่มีใคร
หลุดลอยจากวงโคจรของเราไปอีก
คงจะเหงาพิลึกนะครับ ถ้าสุดท้ายแล้ว
เหลือแค่โลกของเรา เพียงใบเดียว
กับร่องรอย และความทรงจำเหล่านั้น
3 กุมภาพันธ์ 2551 01:44 น.
ใ
ทำไมคนเราถึงเรียกการถอนหายใจว่าถอนหายใจนะ
เราถอนหายใจ ทั้งเวลา เหงา เศร้า เหนื่อย เบื่อ
หรือแม้กระทั้ง เวลาโล่งใจ มีความสุข
ถ้าเราถอนหายใจเยอะๆ มันจะมีวันหมดบัญชีหรือเปล่า
หรือว่าในทุกๆวันที่เราถอนหายใจ ก็ยังมีเรื่องราวบางเรื่อง ใครบางคน คอยต่อเติมลมหายใจให้เราโดยไม่รู้ตัว
ลองนึกดูเล่นๆว่า ถ้าเราไม่ถอนหายใจแล้ว จะเป็นยังไงนะ
จะอึดอัดหรือเปล่า เวลาที่รู้สึกเศร้าหมอง
เราถอนหายใจเมื่อรู้สึกอยากจะถอนตัว และถอนใจ ออกจากสิ่งที่พบ ที่เป็น ที่รู้สึกอยู่หรือเปล่า
ถอนหายใจ ถอนใจ เราถอนมันได้จริงหรือ
เราถอนหายใจพันครั้ง กลับยังไม่สามารถถอนใจจากสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้เลย
หรือว่าบางที ยามเหงาเศร้าจากสิ่งใด เราถอนหายใจออกไป
แต่เมื่อใดเราได้รับสิ่งดีๆกลับมา มันก็กลับต่อเติมลมหายใจของเรา ให้เดินต่อไปได้
บนเส้นทางที่ควบคู่ไป ทั้งความสุข ความเศร้า เส้นทางที่เรียกว่า ชีวิต
1 กุมภาพันธ์ 2551 23:19 น.
ใ
เวลามองดูรอบๆกาย ผู้คนมากมาย รีบเร่งทำทุกสิ่งทุกอย่าง
ฉันสงสัย ทำไมนะ พวกเขาถึงรีบเร่งนาดนั้น
ใช่สิ เวลาของคนเรา มีอยู่เท่าๆกัน หากแต่มีคนมากมาย คิดว่ามัน ไม่เพียงพอ
ท่ามกลางผู้คนที่รีบเร่ง ทุกคนต่างสนใจแต่เวลา ที่เหลืออยู่น้อยนิดของตัวเอง
จนทำให้ไม่มีใคร สนใจรายละเอียดเล็กๆของชีวิต อีกแล้ว
รายละเอียดอย่าง แววตา ท่าทาง และ “สิ่งเล็กๆ” ในชีวิตอีกมากมาย
น่าเสียดายจัง จะมีสักที่ไหมนะ ที่ๆเวลา หยุดอยู่กับที่ . . .
เราทุกคนคงเคยคิดว่า เราน่าจะย้อนเวลาได้ จะย้อนคืนเรื่องราว ไปแก้ไขอดีต
เพราะหวังว่า จะทำให้ปัจจุบันและอนาคตของเรา ดีกว่าที่เป็นอยู่
คนเพิ่งอกหัก คง อยากย้อนเวลา ไปก่อนพบเจอ
คนที่เสียคนสำคัญ คง อยากน้อยเวลา ไปอยู่กับเขาให้นานขึ้น
คนที่สอบไม่ติด คงอยากย้อนเวลา ไปตั้งใจให้มากกว่านี้
และคนอีกหลายคน เฝ้าแต่คิดว่า อยากย้อนเวลา โดยลืมไปว่า
หากย้อนเวลาได้จริง แล้วสิ่งที่เราเป็นอยู่ล่ะ สิ่งที่เรามีตอนนี้
หากย้อนเวลาได้ เราแก้ไขเรื่องที่ผิดพลั้ง
แต่มันก็อาจ ทำวันนี้ของเราเปลี่ยนไป
อาจจะ
เสียเพื่อนแท้ที่พบเจอระหว่างทาง
ช่วงเวลาดีๆที่เข้ามาทางกลางความเศร้า
ความเข้มแข็งจากจิตใจที่ปวดร้าว
เสียหลายสิ่งไป . . .
ตอนนี้ฉัน ไม่เคยคิดอยากย้อนเวลาอีกเลย
ไม่ว่าวันนี้ จะสุขหรือเศร้าเพียงใด หากเราเปิดใจ ก็ย่อมจะมีแสงสว่าง ส่องเข้ามาเสมอ . . .
หน้าส่วนตัว
730
