24 มกราคม 2545 13:12 น.
โอ๋
ณ รุ่งรางสางแสงแสดงส่อง
ระบัดต้องละอองไอในแสงสี
ยะเยือกเย็นเช่นด้าวแมนแคว้นธานี
สลับสีมาแสร้งสรรค์สวรรคา
ทิชากรร่อนเริง ณ เพลิงหมอก
ยั่วเย้าหยอกหลบเล่นหลีกเร้นหา
สุริชะพละแรงแสงสาดมา
ณ โลกาถิ่นระยับสิวับวาม
พรายระบัดพลัดลิ่วพริ้วยอดหญ้า
ศิขรินทร์ ณ ถิ่นพาข้าเกรงข้าเกรงขาม
เมฆาไล้ไหล่ภูพร้องละอองคราม
เสกสรรค์งามตามจินต์ร้อยถ้อยบทกลอน
24 มกราคม 2545 12:43 น.
โอ๋
ทอดทายสายสืบไว้ นานมา
มรรคสู่สวรรคา ทอดทิ้ง
เดินดายใจเปลี่ยวพา วิเวก
บ่เช่นมโนนึกเพริศพริ้ง ที่แท้ ธรรมา
เมืองล่าเมืองรุกเร้า ทุกที
หนีสุดหนีชั่วชีวี ทั่วถ้วน
เมืองยังล่ามาราวี ผองพรรค
ลูกหลานเราทั้งหลายล้วน กินแล้ว ด้วยเมือง
ทางทอดทางเท้า เดินมา
กั้นเมืองรุ่งเรืองพา สูญสิ้น
ขอเมืองโปรดเมตตา อย่าก้าวล้ำเลย
เพียงนี้เราจักแดดิ้น ที่สิ้นหนทาง
บรรพชนเรารู้ เพียงใด
เราสืบเราสานใจ เรียงร้อย
กั้นเมืองเมลืองไกล เราจาก ท่านเฮย
เราพอใจเป็นน้ำน้อย บ่รวมกับใคร
หน้าส่วนตัว
1126
