24 มิถุนายน 2545 15:40 น.
โอ๋
พี่รักน้อง
เหมือนใบตองห่อขี้
ถ้าน้องไม่รักพี่
พี่จะขี้ดักทาง
24 มิถุนายน 2545 15:14 น.
โอ๋
ฉันไม่รู้ว่าทำไมคิดถึงเธอจริงๆ
ดูเหมือนฉันมีทุกสิ่ง แต่ที่จริงไม่ใช่เลย
ฉันไม่แข็งแกร่ง อย่างที่มครเขาคิดหรอก
ฉันมันจนตรอก ไม่รู้ชีวิตจะไปทางไหนดี
เพราะทางที่ฉันเดินในตอนนี้ไม่มีเธอ
เมื่อเธอได้พบเจอทางที่โรยกลีบดอกไม้
กับฉันมันลำบาก เธอจึงเดินหนีไปไกล
อยากฝากชีวิตไว้ให้ แต่สุดท้ายต้องล่มสลาย
เธอมีสิทธิ์จะเลือกไป เส้นทางผู้คนมากมาย
ฉันเพียงแค่คนเดินผ่านมา จะไม่รั้งเธอไว้หรอก
เธอไปดีก็ดีใจ เหมือนชีวิตเริ่มต้นใหม่
ฉันไม่เหลืออะไรแล้วเธอ
ความรักเป็นเหมือนเส้นทาง
เลือกเดินเลือกตัดสินใจ.......ไปดี
24 มกราคม 2545 13:12 น.
โอ๋
ณ รุ่งรางสางแสงแสดงส่อง
ระบัดต้องละอองไอในแสงสี
ยะเยือกเย็นเช่นด้าวแมนแคว้นธานี
สลับสีมาแสร้งสรรค์สวรรคา
ทิชากรร่อนเริง ณ เพลิงหมอก
ยั่วเย้าหยอกหลบเล่นหลีกเร้นหา
สุริชะพละแรงแสงสาดมา
ณ โลกาถิ่นระยับสิวับวาม
พรายระบัดพลัดลิ่วพริ้วยอดหญ้า
ศิขรินทร์ ณ ถิ่นพาข้าเกรงข้าเกรงขาม
เมฆาไล้ไหล่ภูพร้องละอองคราม
เสกสรรค์งามตามจินต์ร้อยถ้อยบทกลอน
24 มกราคม 2545 12:43 น.
โอ๋
ทอดทายสายสืบไว้ นานมา
มรรคสู่สวรรคา ทอดทิ้ง
เดินดายใจเปลี่ยวพา วิเวก
บ่เช่นมโนนึกเพริศพริ้ง ที่แท้ ธรรมา
เมืองล่าเมืองรุกเร้า ทุกที
หนีสุดหนีชั่วชีวี ทั่วถ้วน
เมืองยังล่ามาราวี ผองพรรค
ลูกหลานเราทั้งหลายล้วน กินแล้ว ด้วยเมือง
ทางทอดทางเท้า เดินมา
กั้นเมืองรุ่งเรืองพา สูญสิ้น
ขอเมืองโปรดเมตตา อย่าก้าวล้ำเลย
เพียงนี้เราจักแดดิ้น ที่สิ้นหนทาง
บรรพชนเรารู้ เพียงใด
เราสืบเราสานใจ เรียงร้อย
กั้นเมืองเมลืองไกล เราจาก ท่านเฮย
เราพอใจเป็นน้ำน้อย บ่รวมกับใคร
16 สิงหาคม 2544 05:43 น.
โอ๋
เรียนๆอยู่ใจมันก็หมกหมุ่นและสับสน
นั่งคิดถึงใครบางคนที่เขาเคยห่วงหา
นั่งคิดไปก็อยากให้เขากลับคืนมา
แต่มันก็เป็นแค่ฝันลวงตาซึ่งไม่มีทางเป็นจริง
เธอจะคิดเหมือนกันมั้ยฉันไม่รู้
รู้แต่ฉันคิดถึงเธอเสมอ
แม้เธอจะเป็นคนมอบน้ำตาที่มันมีจนล้นเออ
แต่สุดท้ายก็เป็นเธอคนที่ฉันรักอยู่ตลอดมา
หน้าส่วนตัว
931
