14 พฤศจิกายน 2547 20:21 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ระลอกคลายคลื่นพริ้ว คำราม
ซัดสาดหาดงาม สรวงสร้าง
ใสใสไหลวาบวาม แวววับ
กำซาบเวหาศน์กว้าง ลมไล้ ใบปลิว
เย็นกายคลายแดดเรา เพียงเพลิง
รุ่มร้อนนิวรณ์เริง จิตข้า
ว่างเวิ้งเว้นห่างเชิง คีรินทร์
ชล เรื่อยไล้โลมหล้า ผ่านพ้น ปลิดปลิว
สองสิ่งกำเนิดด้วย กรรมา
บุญระบัดซัดพา เคียงได้
บาปขจัดปัดปา- ฏิหารย์ ไกลเฮย
ผกผินชีวินไซร้ ทั่วถ้วน อนิจจัง
ดับร้อนพระพายพ้น กายา
หมู่มวลดาริกา ชื่นเช้า
โพยมประภาษอา- วรณ์เจ้า โฉมจันทร์
เผดีงธรรม์เผดียงเกล้า รับด้วย กมล
สุริยาตรสูงสล้าง สำแดง
ขจัดหมู่มวลเคลือบแคลง สุดสิ้น
เปรื่องปัญญาปราชญ์แสดง ประยุต อาธรรม์
แม้นแดจะดับดิ้น สู่ด้วย นิพพาน