24 กุมภาพันธ์ 2545 19:40 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ดึกดื่นดาวดาษนภ ดั่งจะละมาขมเล่น
พรายพริ้วริ้วลมเย็น ไหวโอนเอนกิ่งพฤกษา
อกอ่อนระรอนเร้า คิดถึงเจ้าเฝ้าห่วงหา
รอรอยคอยเพลา ระวิตื่นให้ชื่นชม
โสมส่องสล่างสกล นฤมลเคียงคู่สม
จันทร์กระจ่างช่างนิยม ฤา จะสอยให้ลอยมา
กริ่งเกรงครึกครั่นคร้าม นภงามดั่งเลขา
เกษิณีของพี่ยา จะติดอยู่คู่โพยม
ไหนเลยจะโน้มกิ่ง แนบแอบอิงหนอแสงโสม
ตรึกตรองแล้วต้องตรม ขมใจพี่มิมีคลาย
นึกนักชักอ่อนจิตหากนิรมิตรได้ดังหมาย
บันดาลดลสุผลกลาย จากหน่ายหนีให้มีใจ
คืนนี้ยังอาวรณ์ ขับคำกลอนสำเนียงใส
อิงแอบแนบความนัย ยังมิไขเฉลยขาน
เอื้อนเอ่นหทัยสุพจน์ กลัวเจ้ากชกรผลาญ
อกพี่สิร้าวราญ ทรมานให้ห้วงใจ
เพ็ญเพียงผันผลัดผ่าน ดาวละลานละเลือนไป
สกุณาร่าเริงใจ ออกจากรังพรั่งพรูมา
เสนาะโสตสำเนียงสัตว์ ริ้วระบัดลั่นพฤกษา
ทิวาแล้วหนอแก้วตา มโนนี้สิอ่อนแรง
คิดถึงแต่ทรามเชย บ่มิเคยจะหน่ายแหนง
แม้นพโยมจะอ่อนแรง สุริย์ตื่นยังชื่นชม
24 กุมภาพันธ์ 2545 19:26 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
สำเนียงใสสุดเสนาะเพระาจับจิต
เสียงสังคีตกรายกรีดขับดีดสี
ทั้งขลุ่ยกลอง ซอ ระนาด วิลาศมี
ให้เป็นศรีพงษ์ศักดิ์รักเผ่าไทย
ดุจเสียงทิพย์วิมานลอยคล้อยเวหา
ปี่ชวาขลุ่ยแก้วแพ้วสดใส
ทรงสำเนียงเสียงประณีตสังคีตไทย
เพราะจับใจสลักจิตติดตรึงนาน
กลองทัดเร้าประเทืองใจให้ไหววาด
ทั้งระนาดรัวเลิศเพริศขับขาน
ซอบรรเลงครื้นเครงจิตติดตรึงนาน
ขิมตีไหว ใฝ่ประสานสราญกัน
จะเข้เล่นรุกเร้าเข้าทางฆ้อง
ทั้งรำร้องบรรเลงเพลงสุขสันต์
ตามทำนองครรลองพามาแต่บรรพ์
เสียงสวรรค์เหนือชาติใดไทยบรรเลง
24 กุมภาพันธ์ 2545 19:12 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
เมื่อได้ฟังเสน่ห์เสียงสำเนียงเจ้า ดั่งแกล้งเย้าใจนี้ให้สุขสันต์
ดุจน้ำทิพย์แช่มชื้นฟื้นชีวัญ สำเนียงนั้นพิเราะห์เสนาะใจ
แม้นได้ฟังเพียงครู่ชื่นชูจิต ดังชีวิตมืดมนดลสดใส
เห็นทางแจ้งแสงสว่งหนทางไป เบาทั้งใจเบาทั้งกายสบายอารมณ์
ณ คืนนี้คงได้หลับอย่างเป็นสุข นิรทุกข์สุขสันต์ถึงจันทรโฉม
จักคิดนฤมลคนตาคม เพียงนี้สมใจพี่มิมีเทียม....
24 กุมภาพันธ์ 2545 18:57 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
วันนี้จะเอ่ยความถามดวงเนตร ว่าเจ้ามีคนพิเศษ
อยู่แนบในดวงหฤทัย
หรือยังมิคิดมีผู้ใด ตั้งอยู่กลางใจ
ขอรับความรักที่พี่มี
รักมั่นคงเป็นสุขศรี บริสุทธิ์ผุดผ่องดี
หากเกิดขึ้นแล้วโดยจริง
อันตัวเจ้านั้นเป็นฝ่ายหญิง หากหวังแอบอิง
เอื้อนเอ่ยกลัวนุชเจ้าเสียหาย
ให้เวลาเจ้าคิดอ่านให้ผ่อนคลาย ทรงอำนาจอยู่ในกาย
ให้หาญพลิกฟ้าแลดิน
อย่าเอื่อยดุจดังกระแสสินธุ์ ไหลเรื่อยวาริน
เลือกเอาสิ่งที่ดีต่อเจ้า
อย่าให้อารมณ์มายั่วเย้า เอาเหตุผลเข้า
ประหาญประหัตถ์ความลวง
ตัวพี่นี้ยังคอยหวง กลัวเขาจักล้วง
ควักเอาดวงใจไป
ตัวพี่นี่ด้วยอยู่ใกล้ แต่ก็เหมือนไกล
เขากลับอยู่ติดชิดสมร
ได้แต่ฝากลมไปอาวารณ์ แลจรดคำกลอน
ให้เป็นคำปลอบใจตน
เพียงแค่เนือ้น้องต้องกมล เปิดโอกาสให้พี่ได้ยล
ลองรักสมัครใจดู
รับรองต้องใจยอดชู้ รักเจ้ายิ่งนักยอดพธู
จักเห็นความรักอันแท้จริง
ไม่หลอกลวงหยามเกียรติหญิง แน่แท้กว่าทุกสิ่ง
ทุ่มเทหมดกายหมดใจ เอย
21 กุมภาพันธ์ 2545 21:21 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ณ เมืองไทยเมืองพุทธสุดประเสริฐ
งามบรรเจิดศิลปะกรรมล้ำชาติไหน
จารีตงามขนบธรรมเนียมประเพณีไทย
บรรพชนทรงไว้แต่บุราณ
ถึงวันนี้ลูกหลานไทยใยไม่คิด
ใจมืดมิดสิ้นแสงธรรมน่าสงสาร
ล่วงละเมิดทางเพศอนาจาร
สตรีนั้นและเด็กน้อยด้อยกำลัง
เกิดมีการคุกคามสตรีเพศ
ทำประดุจดั่งประเทศยังล้าหลัง
ขอเชิญเถิดชายไทยฉายพลัง
ปกป้องดังญาติมิตรสนิทตน
ต้องปลูกฝังหลักธรรมคำสั่งสอน
หิริก่อน โอตัปปะตามงามเหตุผล
ละอายบาปเกรงกลัวบาปในใจตน
เตือนทุกคนมุ่งปกป้องเด็กสตรี
ขอให้ชายหมายเป็นช้างเท้าหน้า
พัฒนาสังคมไทยใสสดสี
ก้าวดำเนินเกินหน้าใครในปฐพี
ส่วนหญิงนี้ขอเป็นควาญอยู่ด้านบน
ประคับประคองให้ชายเดินถูกทิศ
สำเร็จกิจตามแต่งแห่งเหตุผล
ดำเนินตามรอยไทยบรรพชน
สร้างบ้านเมืองเลื่องสกลสถาพร
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovers
0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
หน้าส่วนตัว
995
