25 มกราคม 2545 14:24 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
อุ่นใอในใจรักสมัครแนบ
เอียงอิงแอบอกอุ่นละมุนหอม
ผมสยายปรายระบัดพัดชวนดอม
กลิ่นพยอมยามค่ำย่ำเย็นใจ
แม้นว่าเชษฐ์นิราศร้างห่างนวลน้อง
มนัสหมองปองเศร้าเฝ้าฝันใฝ่
จะได้เรียงเคียงข้างบ่ร้างไกล
จักดอมดมชมใกล้ในราตรี
เราจะเคียงคู่ชิดสนิทสม
ให้อินพรหมชมไว้ในราศี
พิมาณเมืองเมลืองแคว้นแดนมณี
จะลือร่ำพร่ำกวีว่าน้องงาม
หากจวบจนชีพข้าลับดับลงก่อน
บ่จากจรอย่าสงสัยในคำถาม
ใครจะห้ามรวีแรงแสดงคราม
แต่บ่ห้ามรักพี่ที่มีเอย
24 มกราคม 2545 12:00 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
ระลอกลิ่วพริ้วพรายเป็นสายหมอก
ระลิ้วหลอกหยอกเล่นเช่นคนเหงา
จะแต้มเติมเพิ่มแสงแห่งดวงดาว
วะวับวาวดาวก็เล่นเป็นสุขใจ
วันก็ผ่านผ่านกาลประมาณนับ
ทิวาลับรุ่งรองต้องลาใหม่
ให้สาดแสงศศิผ่องละอองไอ
ดารารายเล่นเร้าเย้ายั่วกัน
สาดสาดครืนคลื่นขับทับถมทั่ว
สาดสายกลั้วโขดขินคีรินทร์ขาน
กระจายฟองต้องโศกซัดอย่าพัดพาน
เลวร้ายผ่านไม่นานสบพบโชคดี
ระเริงเล่นเป็นสุขสนุกนัก
ได้ประจักษ์แจ้งใจในแสงสี
ณ คืนค่อนผ่อนผ่านเหนือกาลมี
ระวีว่องผ่องธาตรีนี้อีกครา