7 กุมภาพันธ์ 2545 11:02 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
เก่งอรรถเก่งบาลีล้น กระบาล
โคลงฉันท์กาพย์กานท์ ข้ารู้
พยัญชนะสระพาน พบหมด
ใครเรียงร้อยข้ากู้ กูนั้นรู้จริง
ศัพท์แสงแสดงผิดพลาดด้วย ฉันใด
เพียงเพราะเสนาะใน เท่านั้น
พินิจพิเคราะห์ไป เจอเพียง ตำรา
ท่านๆก็ยังดั้น ไม่ถ้วน คำโคลง
กฏเกณฑ์อย่างไรบ้าง ทราบเฮย
แต่กูก็บ่เคย แต่งบ้าง
เพียงชอบจะเปรียบเปรย หาช่องผิดนา
นี่แลเหตุโคลงร้าง ห่างผู้ ร้อยเรียง
เก่งสามรรถฉกาจสร้าง คำโคลง
ร้อยเรียงเชื่อมโยง ให้ไว้
เกรงจักเปิดตำราโกง ของเขา ลอกมา
แล้วจักหาว่าใส่ใคล้ ให้ร้าย กันเอง
มือไม่พายตะโกนก้อง นาวา
ว่าแม้นตีนกูยังรา อีกด้วย
เรือก็จักถึงครา เทียบ ฝั่ง
คนพายสิมันม้วย หมดสิ้นแรงกาย
พินิจพิเคราะห์ให้ จงดี
อรรถพยัญชนะดี มากรู้
ภาษา ณ เชิงกวี ไหลลื่น ไปนา
ขอเคารพท่านเหล่าผู้ เก่งกล้า โคลงกานท์
6 กุมภาพันธ์ 2545 18:57 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
พิเราะห์รมณ์ประโคมครั้น บรรเลง
ดุจเสกจะสร้างเพลง เมืองฟ้า
มนัสสิบ่แกร่งเกรง กลัวถ้อย
สิเพียงสดับข้า บ่ร้อย ด้วยโคลง
เชิญเชษฐ์ประดิษฐ์ถ้อย โคลงกานต์
ดนัยจักร้อยเรียงเคียงประสาน กู่ก้อง
ผิว์เพียงทิพพิมาณ สังคีต
พิลาศรัตน์มนัสพร้อง ท่านร้อย เรียงโคลง
6 กุมภาพันธ์ 2545 18:28 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
จำเรียงรื่นชื่นแช่มยวลแย้มดอก หนาวละอองต้องหมอกระลอกไล้
สุรีย์แรงแสงส่องผ่องพงไพร มณีใสสิหยาดหยดรดหญ้าคา
สง่าล้ำอำไพในแมนสรวง ภมรมารร่อนผ่านปวงดวงพฤกษา
ดอมดมชื่นระรื่นกลิ่นสุคนธา ไล้ล่องพามนัสชื่นฟื้นฤดี
วิแว่วเวกเฉกขับขาน ณ กาลศิลป์ ระเริงยินระบินแจ่มแต้มราศี
ห้วงห้วงขาดอนาถเศ้ราเคล้ากวี โศกฤดีผวาหวาดให้ขลาดกลัว
31 มกราคม 2545 18:00 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
พุทธานุภาพพ้น ประมาณ
จักเพียรเพ่งเล็งฌาณ จิตด้วย
ซื่อตรงทศพลญาณ ประณาม
มิบรรลุขอชีพม้วย บ่กล้า ลุกยืน
ตั้งอานาปานถ้วน ประการ
รู้ลมข่มมาร แข็งกล้า
นิวรณ์ห้าประการ ป้องปก ธรรม์นา
หนึงคือกามฉันทะล้า อย่าข้อง ด้วยกาม
อุกธัจจะกุกุจจะนั้น มีมา
จิตจงอย่าสงกา ลืมสิ้น
ถีนะมิทธะหา ง่วงเหงา
สติพร้อมน้อมจิตดิ้น หลุดให้ไกลกัน
พยาบาทนี้ สำคัญ
จักทำจิตสิ้นพลัน รีบแก้
วิจิกิจฉาลังเลนั้น ปราบเฮย
เพียงนี้กิเลสแพ้ เข้าด้วย ปฐมฌาณ
เข้าออกฌาณหนึ่งฌาณสี่ด้วย ชำนาญ
จักได้อภิญญาญาณ สิ่งรู้
กอปรด้วยอาสวักยการ กำจัด กิเลส
สังโยชน์ร้อยรัดกู้ ตัดแล้ว สิ้นกรรม
31 มกราคม 2545 17:45 น.
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
โบกสะบัดผัดแผ่วแว่ววิเวก
ยังฉายเฉกเช่นฉัน ณ วันเหงา
แสงสลับกลับเวียบเปลี่ยนเป็นเงา
ณ ยามนี้ สิมีเราเหงาเดียวดาย
เรืองวิลาสพาดผ่านฟ้าเวลาลับ
แสงวะวับสับแสดงแรงเรืองใหม่
ราตรีแล้วแก้วทิวาต้องลาไกล
รอเช้าใหม่จักรุ่งรองท้องธานี
พรายระบัดผัดแผ่วแว่วแว่วโบก
ใครวิโยคโศกซัดจักพัดหนี
ให้ทุกข์ผ่านกาลล่วงดวงมณี
ชื่นฤดีช่ำสุขทุกข์มลาย
หน้าส่วนตัว
791
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovers
0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
