9 พฤษภาคม 2554 08:59 น.
โอ้ละหนอ
สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า........รัก
อวลนัก ในหัวใจ
โลมไล้ ในรู้สึก
อ่อนหวาน ล้ำลึก
ยามนึก- ถึง เธอ...........
สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า.........รัก
แน่นหนัก ในใจเสมอ
อยากตะโกน กู่ก้อง บอกเธอ
เพียงเจอ.....ทำได้ แค่..... ยิ้มละไม...........
สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า......รัก
เพิ่งประจักษ์ ดังสายน้ำไหล
ไหลเชี่ยว เกี่ยวกระหวัด รัดใจ
จะทำฉันใด กับ สิ่งเล็ก ๆ สิ่งนี้..............
สิ่งเล็ก ๆที่เรียกว่า..........รัก
อวลนัก ในห้องหัวใจ ทั้งสี่
รักเธอ.... รักเธอ.... ร้ากเธอ .....นะ คนดี
สิ่งเล็ก ๆ นี้ที่เรียกว่า.......รัก ! มอบ..... แด่...... เธอ!
3 พฤษภาคม 2554 23:56 น.
โอ้ละหนอ
ลูก.........หยิบกระดาษจับปากกามาขีดเขียน
เฝ้าร่ำเรียนเขียนอ่านการศึกษา
โอ้ชีวิตในคณะวิทยาฯ
ยากนักหนาจะจบไหม.....ให้ท้อจัง
แม่.........อย่าท้อถอยลูกแม่แพ้ไม่ได้
แม่จะเป็นกำลังใจให้ร้อยชั่ง
รีบเล่าเรียนเขียนอ่านอย่างจริงจัง
อย่ามัวนั่งหวั่นวิตกในอกเลย
ลูก..........จ๊ะ....แม่จ๋าลูกยาจะไม่ท้อ
อ่านเขียนต่อเร็วไวไม่เมินเฉย
จะรีบเรียนเขียนอ่านอย่างคุ้นเคย
ไม่เมินเฉยไม่เกียจคร้านต่อการเรียน
แม่.........ดีแล้วลูกเมื่อคิดได้ก็ไม่ท้อ
อ่านเขียนต่อเร่งขยันการอ่านเขียน
พยายามมุมานะและพากเพียร
จะสำเร็จการเรียนในสี่ปี..........
2 พฤษภาคม 2554 23:50 น.
โอ้ละหนอ
.............หยาดน้ำฝนหยดน้ำตาจากฟ้าหรือ
หยาดนั้นคือหยดหัวใจไห้โหยหา
หยาดหยดรดรินราดหยาดนภา
หยาดจากฟ้ามารินรดจรดดิน
เงยมองฟ้าฟ้าหล่นพิรุณร่ำ
มองพื้นต่ำร่ำร้องต้องถวิล
พิรุณร่ำต่ำใต้ในผืนดิน
พิรุณรินท่วมท้นจนเกินพอ
หยาดน้ำตาจากฟ้าคราพิโรธ
มาขึ้งโกรธเรื่องอะไรอันใดหนอ
จึ่งหยาดน้ำตาฟ้ามาเกินพอ
โลกมนุษย์นี้หนอเกินพอดี
ฤาอยากล้างชำระภาวะพิษ
ที่รอนริดจิตมนุษย์ทุกวิถี
เผื่อจะฉุกคิดได้ในทันที
ก่อนนาทีสุดท้ายหายนะ
หรือต้องให้น้ำตาฟ้ามาล้างโลก
ให้สิ้นโศกสิ้นทรากจากสวะ-
เศษมนุษย์เดนคนมลภาวะ
ฟ้าถึงจะหยุดร้องไห้ได้เสียที
เพราะพิรุณหล่นร่ำทุกค่ำเช้า
เป็นเหตุเฝ้าฉงนใจไฉนนี่
ทำไมหนอฝนฟ้าไม่ปรานี
ตกทุกที่ร้อนหนาวไม่เข้าใจ
ไม่มีใครสงสัยอันใดหรือ
เพราะนี่คือฤดูร้อนหรือมิใช่
ทำไมฝนจึงตกทุกวันไป
ฟ้าร้องไห้ให้เรานี่.......กลียุค........!
หน้าส่วนตัว
5950
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
