21 เมษายน 2554 10:22 น.
โอ้ละหนอ
โปรดอย่าพูดคำว่า........ขอลาก่อน
เพราะฉันอ่อนไหวเกินไปในความหมาย
ฉันนั้นคงแทบจะกลั้นใจตาย
คงทุรายทุรนร้อนตอนเธอ......ลา
ถ้าจะจากฉันไปอย่าให้รู้
ให้จู่จู่เงียบหายไปไม่มาหา
ให้ฉันรอในความหวังว่าเธอจะกลับมา
เพียงคำลา......อย่าได้เอ่ยเลยนะเธอ
แม้ต้องรอถึงชาติหน้าฟ้าผืนใหม่
ฉันรอได้พร้อมเคียงคู่อยู่เสมอ
ชาติไหนไหนก็รอได้รอเพื่อเธอ
ชาตินี้เพ้อเพียงว่า......อย่าลาเลย........
นะ.....ขอเพียงแค่นี้ว่าอย่า......ลาก่อน
เพราะฉันอ่อนไหวมากหากเธอเอ่ย
ฉันคงกลั้นใจตายตามไปเลย
หากเธอเอ่ย"ลาก่อน"ตอนจากไป...........
20 เมษายน 2554 00:00 น.
โอ้ละหนอ
จะวาดฝันวันวานให้หวานนั้น
คงเป็นฝันอยู่ร่ำไปในความฝัน
ตื่นขึ้นมาก็รันทดหดหู่พลัน
สะอื้นกลั้นกล้ำกลืนขมขื่นใจ
วาดฝันไว้เพียงในฝันวันหวานหวาน
ที่พบพานในความจริงที่ยิ่งใหญ่
คือความเจ็บความปวดรวดร้าวใจ
คือพิษไข้ไม่สร่างนักในรักเธอ
เธอไม่รักฉันก็รู้อยู่แก่ใจ
ยังโหยไห้ร่ำหาอยู่เสมอ
ไม่เจียมตัวเจียมใจใฝ่ละเมอ
ฝันถึงเธออยู่ได้ไม่ลืมเลือน
วาดความฝันวันวานให้หวานไว้
เพราะหัวใจมันดื้อนักรักเสมือน
เป็นสิ่งเดียวที่หัวใจไม่ลบเลือน
เป็นน้ำเลี้ยงเพื่อนหัวใจในค่ำคืน
หลับตาลงแล้วก็ฝันถึงวันวาน
ฝันให้หวานเท่าใดได้ไม่อยากตื่น
อยากหลับแล้วฝันหวานทุกค่ำคืน
ไม่อยากตื่นพบรันทดไร้งดงาม
12 เมษายน 2554 00:21 น.
โอ้ละหนอ
ไฟที่เคยคุโชนเมื่อวันวาน
เป็นตำนานในวันนี้หรือไฉน
กระจายออกหมอกเหมยของเปลวไฟ
ที่คุโชนก็มอดไหม้ดับไปพลัน
จึ่งวันนี้ที่เห็นเหมือนไม่เห็น
สิ่งที่เป็นและเห็นคือความฝัน
เพราะความจริงนั้นแหลกเลวไปทุกวัน
จึ่งเกลือกกลั้วในความฝันวันวันไป
ลอยละล่องอยู่ในฝันอันหลอกหลอน
โชนไฟฟอนอ่อนล้าล้าสมัย
ไม่มีแล้วฟ้าสีทองผ่องอำไพ
ตะโกนไปมีใครไหมจะได้ยิน
จึ่งผู้คนยุคสมัยของวันวาน
เฝ้ากบดานดื่มด่ำร่ำถวิล
โหยหาว่าครั้งหนึ่งในแผ่นดิน
เคยโบยบินไปใน......ไฟเสรี
10 เมษายน 2554 23:21 น.
โอ้ละหนอ
แผลเก่าเก่า เราเจ็บ ทุรนรน
แผลเก่าเก่า เราทุกข์ทน เธอรู้ไหม
แผลเก่าเก่า เราปวดร้าว สักเท่าใด
แผลเก่าเก่า เราร้องไห้ ทุกค่ำคืน
แผลเก่าเก่า ตกสะเก็ด ไร้เม็ดแผล
แผลเก่าเก่า ร้าวดวงแด ทุกดึกดื่น
แผลเก่าเก่า เราเจ็บช้ำ สุดกล้ำกลืน
แผลเก่าเก่า เราสะอื้น อยู่เดียวดาย
แผลเก่าเก่า แม้เราแล แผลไม่เห็น
แผลเก่าเก่า ย้ำแผลเป็น เห็นไม่หาย
แผลเก่าเก่า ยังฝังลึก ไม่เว้นวาย
แผลเก่าเก่า ไม่จางหาย จากใจเรา
แผลเก่าเก่า เร้าใจ ให้ก่นโศก
แผลเก่าเก่า ทำเอาโลก เราหม่นเศร้า
แผลเก่าเก่า เราเหมือนเล่น ไล่จับเงา
แผลเก่าเก่า ทำเอาเรา โง่งมงาย...............
7 เมษายน 2554 01:17 น.
โอ้ละหนอ
กระซิบซาบวาบหวามอุระไหว
กระอุ่นไออ้อมอกอันอบอุ่น
กระซิบซับรับหวานอันละมุน
กระไออุ่นกรุ่นรักมาทักทาย............
กระซิบสวาทหวามวาบมาทาบทัก
แทบกระอักคำหวานหูมิรู้หาย
กระซิบรักพรักพรอดพ่อยอดชาย
มิเว้นวายหว่านคำหวานมาดาลใจ........
กระซิบฉะอ้อนออดอวลมวลบุปผา
ร้อยมาลามธุรสจรดไว้
จารึกรักสลักถ้อยร้อยหัวใจ
กระซิบไว้สัญญาว่ารักจริง.........
กระซิบซาบสวาทซึ้งตรึงดวงจิต
กระซิบนิดกระซิบหน่อยร้อยใจหญิง
กระซิบว่ารักนี้ให้พักพิง
ไม่ทอดทิ้งรักจริงจังอย่างจริงใจ.........
ก็กระซิบตอบถ้อยมธุรส
จารจรดคำหวานหว่านไปให้
ถ้ารักจริงเช่นที่กระซิบไป
พรุ่งนี้ไซร้ไปขอจะรอเธอ.............
หน้าส่วนตัว
1760
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
