7 มิถุนายน 2553 23:33 น.
โอ้ละหนอ
คืนหนึ่งนี้คือคืนนั้นสวรรค์สว่าง
พี่พานางน้องภิรมย์ชมสวรรค์
ดูดาวเดือนเกลื่อนฟ้าชาวเทวัญ
วาสนาของพี่นั้นดั้นวิมาน
พาน้องน้อยลอยทิพย์วิมานเมฆ
หลงไปเขตบึงใหญ่ได้สนาน
สรงสระใหญ่อยู่ได้มิทันนาน
ดอกบัวบานมิทันได้เด็ดชม
ก็มีอันกลายเป็นวันฝนพรมพร่าง
ฟ้าสว่างแสงแลบแปลบผสม
ฝนพรายพร่างท่ามกลางกับสายลม
สวรรค์ล่มพี่หนาวสั่นพลันตื่นเอย......
โอ้พี่ฝันไปหรือนี่ที่รักจ๋า
อนิจจาฝันสลายมลายเฉย
คืนหนึ่งนี้คือคืนนั้นสวรรค์ละเลย
โอ้อกเอ๋ยฝันค้างคาน่าเจ็บใจ.......
7 มิถุนายน 2553 22:31 น.
โอ้ละหนอ
ไยราตรีนี้ว่างวายสหายเอ๋ย
ไปไหนเอ่ยไม่เห็นหน้ามาขีดเขียน
ตั้งแต่เย็นจนย่ำค่ำไม่แวะเวียน
บ้านโล่งเตียนดูเงียบเหงาเศร้าเสียจัง
จึ่งราตรีนี้มาอย่างโดดเดี่ยว
พร่ำรำพันอยู่คนเดียวเสียวสันหลัง
เงียบวังเวงเกรงใจให้ระวัง
กลัวความหลังจะหลอกหลอนตอนนี้เอย....