12 เมษายน 2553 20:38 น.
โอ้ละหนอ
มารื่นเริงวันสงกรานต์ในบ้านกลอน
ขออวยพรอ่อนหวานเพื่อนบ้านฉัน
มีความสุขสนุกสนานสงกรานต์กัน
ขอให้วันนี้เป็นวันอันดีงาม
ทั้งวันเนาวันปากปีจงมีสุข
สนานสนุกทุกคนทั่วเขตขาม
เป็นชั่วโมงสันติสุขทุกโมงยาม
ทุกผู้นามเด็ก-คนเฒ่าเนาว์สุขใจ
เด็กรดน้ำดำหัวตัวผู้เฒ่า......
ก็อวยพรให้ผู้เยาว์สุขสดใส
ขอขมาลาโทษ.....ยกโทษไป
รื่นเริงในวันสงกรานต์บ้านกลอนเรา
11 เมษายน 2553 00:32 น.
โอ้ละหนอ
เปิดฟังเพลงของคุณจ๊อบบรรจบ
เขาช่างพบสิ่งดีดีที่บอกกล่าว
เขาบอกว่า มองฟ้าที่เห็นดาว
อันตัวเราก็เป็นได้แค่ในฝัน
แล้วท่อนวรรคก็บรรเลงเป็นเพลงกล่อม
ใช่จอมปลอมบอกถึงสิ่งที่มุ่งมั่น
บอกเธอว่าอย่าให้ใครเป็นเจ้าชีวัน....
เพราะเรานั้นเกิดมาในโลกแห่งเสรี.....
เพื่อเธอคนดีแด่คนช่างฝัน....
ทุกทุกวันอย่าให้ใครมานำชี้.....
อย่าให้ใครมาเป็นเจ้าของชีวี......
โลกเสรีใช้ถูกทางอย่างฝันเป็น.....
อย่าให้มันต้องกลายเป็นฝันร้าย....
เพราะความตายอยู่ใกล้ใกล้อย่างที่เห็น....
ใช้ชีวิตถูกต้องอย่างที่ควรเป็น....
อย่าทำเล่นเพราะว่าเป็นชีวิตเรา.....
เนื้อเพลง .......แด่คนช่างฝัน โดย จ๊อบ บรรจบ
อย่าให้ใครเป็นเจ้าของชีวิตเธอนะคนดี....
เพราะเราเกิดมาในโลกแห่งเสรี...
มองดาวบนฟ้า เราก็เป็นได้แค่ฝัน ทุกวันไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ใจเอ๋ยใจของมนุษย์ สุดจะลึกที่จะพรรณนา
จึงอยากร้องเป็นท่วงทำนองของชีวิต
ถึงอดีตบางครั้งอย่างปวดร้าว
แม้นบางครั้งร้องบทเพลงที่เคยร้องทุกค่ำเช้า
ที่ชีวิตเรา หรือใครเขา เป็นเจ้าของ......
เพื่อเธอคนดี แด่คนช่างฝัน....
อย่าให้มันต้องกลายเป็นฝันร้าย.....
มองฟ้าคืนนี้มีดวงดาวดูพราวพราย
แต่อยากรู้ว่าใครคือเจ้าของเธอ....
.....อย่าให้ใครเป็นเจ้าชีวิตเธอนะคนดี.....
อย่าให้ใครเป็นเจ้าชีวิตเธอนะคนดี
เพราะเราเกิดมาในโลกแห่งเสรี...
10 เมษายน 2553 23:53 น.
โอ้ละหนอ
จะเขียนกลอนอะไรได้ในวันนี้
ในวันที่ฟ้าหม่นหมองเหมือนร้องไห้
ในวันที่เลือดหลั่งโลมแผ่นดินไทย
คงสะใจใครบางคนที่โฟนมา
เลือดที่หลั่งลงไหลใช่ใครเล่า
ก็พวกเราคนไทยใช่ไหมหนา
เข่นฆ่ากันเรื่องไรไม่นำพา
เขาโฟนมาก็รับคำแล้วทำไป
โอ้อนาถนักหนาข้าน้ำเงิน
ใยทำเมินเหตุผลจนเหลวไหล
ทำไม่รู้ไม่ชี้ลุกลามไป
เหตุผลใดก็ไม่รู้กรูไม่ฟัง
หัวชนฝาบ้าใบ้ทำไม่รู้
กรูจะทำของกรูดูโง่งั่ง
อนิจจาบ้าใบ้ใยโง่จัง
ให้เขาขังติดกับดักอำนาจเงิน
ถ้าได้มากจนพอใช้ไปชาติหน้า
ก็ยุติห้วงเวลาอย่าทำเขิน
รับเงินแล้วก็กลับลำอย่าทำเพลิน
มาแกล้งเดินเข้าซังเตเท่จะตาย
ยอมกลับลำกลับตัวอย่ามัวเมา
ยอมไปเข้าคุกตะรางอย่างง่ายง่าย
เงินก็รับตัวก็กลับจะสบาย
อันตรายไม่ถูกเก็บไม่เจ็บตัว
อยู่ในมุ้งสายบัวตัวแสนเท่
ไม่ต้องเร่ร่อนไปไปจนทั่ว
เหมือนขมิ้นเหลืองอ่อนจรแต่ตัว
ที่ซุกหัวยังไม่มีดีอะไร
เลยไม่รู้ว่าวันนี้เขียนอะไร
มั่วกันไปเพราะหัวใจมันหวั่นไหว
เห็นเลือดนองแผ่นดินนี้สะเทือนใจ
เลยร้องไห้มาเป็นบทกำศรดนี้
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
หน้าส่วนตัว
1643
