10 พฤศจิกายน 2553 10:23 น.
โอ้ละหนอ
อันตัวฉันนั้นไต่บันไดเมฆ
เอกเขนกไขว่คว้าเมฆบนทางฝัน
ชีวิตนี้มีแก่นสารอันใดกัน
บันไดฝันดั้นเมฆวิเวกใจ...............
ไต่บันไดขึ้นไปจนสูงลิ่ว
ใจวาบหวิวหวาดหวั่นจนสั่นไหว
อนิจจาฝันนั้นเป็นฉันใด
ไขว่คว้าไปใยไม่ถึงซึ่งฝันดี............
พบแต่เพียงฝันร้ายตามรายทาง
พบอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวใจไปทุกที่
บันไดเมฆเสกฝันร้ายให้ฉันที
ให้กลายเป็นฝันดีที่ปลายทาง.............
สุดบันไดสายรุ้งทอเคลียคลอเมฆ
ดั่งมนต์เสกฝันร้ายพลันหายห่าง
พบแก่นแท้ปลายทางฝันไม่เลือนราง
ไต่บันไดก้าวข้ามทางกาลเวลา..............
ที่สุดสายปลายทางฝันบันไดเมฆ
พบวิเวกปลายทางฝันที่ดั้นหา
สงบสุขจิตวิมุติหยุดเวลา
บันไดพาพบเมฆนั้นในฝันดี..............
8 พฤศจิกายน 2553 09:46 น.
โอ้ละหนอ
ตั๋วเที่ยวเดียว หนึ่งที่ เดี๋ยวนี้เลย........
อย่าเฉยเมย ฉันจะไป ไกลลิบโลก.......
ก้าวไปยัง เมืองแห่ง ความเศร้าโศก............
ไปสู่โลก แห่งความเศร้า ร้าวรานใจ...........
เสียงหวูดรถ- ไฟฟัง ดังชูชู......
ไม่รับรู้ ร้อนหนาว คราวหวั่นไหว......
เมืองเดียวดาย และโรงแรม ที่พักใจ........
ชื่อโรงแรม "ใจสลาย" ที่ปลายทาง.........
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
หน้าส่วนตัว
884
