10 กรกฎาคม 2551 20:22 น.

ขอ.....

หนาวเหน็บเจ็บสะอื้นทุกดื่นดึก
ยามนอนนึกตรึกตรองแล้วหมองขวัญ
วันพรุ่งนี้เป็นไฉนใจคร่ำครวญ
จะตื่นมาพบว่าขวัญนั้นหายไป
หรือจะพบว่าขวัญหายยังอยู่ดี
ขวัญยังมีกำลังใจไม่ไปไหน
ขวัญยังอยู่อยู่ที่นี่ประเทศไทย
ขวัญไม่หายไปไหนใจคร่ำครวญ
นอนก็นอนขวัญผวาน้ำตาตก
ในหัวอกในหัวใจโหยไห้หวล
กลัวเอยกลัวหวั่นไหวใจทบทวน
แต่ละวันผันผวนประเทศไทย
โอ้ประเทศเขตไทยเป็นที่รัก
ฉันนั้นจะปกปักษ์จักได้ไหม
ฉันเป็นเพียงประชาชนพลเมืองไทย
ฉันทำได้เพียงวอนไหว้กับฟ้าดิน
โปรดจงช่วยปกปักษ์และรักษา
ขอดินฟ้าเมตตาอย่าใจหิน
ให้ประเทศไทยคงอยู่คู่ฟ้าดิน
เป็นขวานทองของแผ่นดินของเผ่าไทย