9 กรกฎาคม 2550 00:12 น.
โอ้ละหนอ
บทกวีบทเก่าเก่าดูเหงาเงียบ
เหมือนกับใจที่เย็นเฉียบและเงียบเหงา
บทกวีนี้ไม่หวานมานานเนาว์
มีแต่เศร้าเหงาเงียบและเยียบเย็น
8 กรกฎาคม 2550 16:09 น.
โอ้ละหนอ
โอ้ละเหเห่กล่อมเจ้าจอมขวัญ
ขวัญเอ๋ยขวัญขวัญมาอย่าขวัญหาย
เจ้านิ่มน้องหมองหมางปางชีพวาย
เสน่ห์หายคลายคลาดสวาทจาง
เช็ดน้ำตาขวัญมาอย่าร้องไห้
เจ้าสิ้นไร้คนรักจักเหินห่าง
โอ้นวลน้องเนื้อนิ่มพริ้มสอางค์
สะอื้นพลางพิลาปพร่ำร่ำรำพัน
เสน่ห์หายวายว่างจางสวาท
จะตัดขาดน้องจริงหรือมิ่งขวัญ
ลืมความหลังครั้งเก่าเรารักกัน
พี่ยาพลันเหินห่างแรมร้างไกล
สวาทร้างจางหายเสียดายขวัญ
ขวัญเอ๋ยขวัญขวัญมาอย่าขวัญหาย
โอ้ละเหเห่กล่อมเจ้าจอมใจ
เก็บน้ำตาเจ้าไว้นะขวัญเอย
8 กรกฎาคม 2550 11:36 น.
โอ้ละหนอ
รักคือให้ ให้หัวใจ ไปทั้งหมด
บริสุทธิ์ หมดจด และสดใส
ไม่หวังว่า จะได้สิ่ง ตอบแทนใด
เพียงให้ใจ ได้รักเขา เท่านั้นพอ
8 กรกฎาคม 2550 00:12 น.
โอ้ละหนอ
เธอมาจุดไฟรักหวานเมื่อวานนี้
จุดที่นี่ในใจฉันให้หวั่นไหว
ฉันเก็บฝันหวานหวานไว้เพียงในใจ
เธอมาไขว่คว้าฝันฉันแสนอาย
7 กรกฎาคม 2550 19:46 น.
โอ้ละหนอ
เพียงสบตา ก็ทำฉัน นั้นว้าวุ่น
กึ่งอบอุ่น กึ่งวุ่นวาย โอ้ใจหนอ
เคยเจ็บปวด มาแล้วใจ ยังไม่พอ
จะเริ่มก่อ ตั้งต้นใหม่ หรือไรกัน
ยังเจ็บปวด ไม่พอ ขออีกครั้ง
ตั้งความหวัง ใหม่ใหม่ ในใจฉัน
ถ้าจะต้อง เจ็บอีกครั้ง ก็ช่างมัน
จะหยุดวัน เวลาไว้ ในวันนี้