25 กรกฎาคม 2550 10:13 น.
โอ้ละหนอ
พ่อข้าเจ้าอยู่ดีมีสุขบ่
พ่อนั่งผ่อ(ดู)ลูกพ่อแล้วท้อไหม
นั่งดูแล้วพ่อน้ำตาก็ตกใน
แผ่นดินไทยเหตุไฉนเป็นฉะนี้
พ่อข้าเจ้าอย่าเสียใจเกินไปนัก
ขอพ่อจักอยู่เย็นเป็นสุขศรี
อยุธยานี้ไม่สิ้นซึ่งคนดี
คงจะมียอดขุนพลมาดลใจ
ขี่ม้าขาวเข้าเมืองมาสงบศึก
ให้สองฝ่ายตรองตรึกนึกขึ้นได้
แผ่นดินนี้หาใช่เป็นของใคร
เป็นของลูก-หลานไทยทั้งแผ่นดิน
ให้ยอมละยอมลดหมดอุปสรรค
อย่ายอมหักให้ยอมงอขอถวิล
ให้ต่างฝ่ายต่างนึกถึงคุณแผ่นดิน
หากหมดสิ้นลูก-หลานไทยอยู่ไหนกัน
หนึ่งนิ้วชี้สี่นิ้วงอขอให้คิด
ชี้หน้าด่าคนอื่นผิดคิดน่าขัน
อีกสี่นิ้วงอด่าตัวทั่วทั่วกัน
ก้มลงมองตัวเองนั้น "ฉันผิดเอง"
ถ้าคิดได้-ได้คิดจงปิดฉาก
ให้ลงจากเวทีที่ข่มเหง
น้ำใจพ่อ-พ่อจะได้หายหวั่นเกรง
เพื่อบรรเลงชาติไทยต่อไปเอย.
อันขุนพลขี่ม้าขาวข้าเจ้าว่า
อยู่ไม่ไกลหรอกหนาถ้าเฉลย
อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลใจคุ้นเคย
ทั้งสองฝ่ายต่างละเลยไม่ใส่ใจ
หยุดแล้วคิดสักนิดจะคิดออก
หรือจะต้องให้บอกก็บอกได้
อันขุนพลขี่ม้าขาวอยู่ที่....ใจ
ทุกคนไซร้เป็นยอดคนขุนพลไทย
เป็นขุนพลของพ่อที่ก่อเกิด
ให้กำเนิดแผ่นดินอันยิ่งใหญ่
จงจับมือถือมั่นต่อกันไว้
เพื่อชาติไทยคงมั่นนิรันดร์กาล
24 กรกฎาคม 2550 10:23 น.
โอ้ละหนอ
คิดถึงวันอันแสนหวานเมื่อวานนี้
เป็นวันที่เธอ-ฉันร่วมฝันหวาน
เพียงเกี่ยวก้อยร้อยหัวใจไว้เมื่อวาน
ใจประสานใจรักร่วมถักทอ
เป็นตาข่ายสายใจโยงใยรัก
จะสมัครรักใคร่หรือไรหนอ
ให้ฉงนสงสัยไยเคลียคลอ
เธอหยอกล้อหรือจริงจังยังหวั่นใจ
ไม่อยากวาดวิมานเกรงรานร้าว
เพราะเรื่องราวแต่หนหลังยังหวั่นไหว
ให้ขยาดหวาดกลัวเรื่องหัวใจ
ไม่อยากให้ใจเจ็บช้ำร่ำน้ำตา
อย่าหยอกเย้ากระเซ้าให้ใจฉันเหลิง
หลงระเริงเชิงเล่ห์เสน่หา
เพียงแค่นี้ก็หวั่นไหวในมายา
กรุณาอย่าลวงเล่นโปรดเห็นใจ
หากจะเห็นเพียงเล่นเป็นของหวาน
เมตตาทานปล่อยเอาบุญเกื้อหนุนไว้
อย่าให้ต้องรานร้าวเศร้าหัวใจ
เพราะคงทนไม่ได้ต่อไปแล้ว
ชีวิตนี้ขอผิดหวังเพียงครั้งหนึ่ง
อย่าให้ถึงสองสามตามเป็นแถว
เพียงแค่นี้หัวใจก็ไร้แวว
รำพันแผ่วเบาเบาว่าร้าวราน
ไม่รักจริงก็ทิ้งไว้อย่าไปต่อ
อย่าเคลียคลอต่อไปให้สงสาร
หยุดคิดถึงวันหวานเมื่อวันวาน
ให้มันผ่านเลยไปไม่อาวรณ์
จะหักใจไม่คิดถึงซึ่งวันหวาน
ยอมร้าวรานเพียงแค่นี้ที่นี่ก่อน
ไม่ปล่อยใจให้ห่วงหาหรืออาทร
กลัวเธอซ่อนย้อนรอยรักหักอกเรา
เพราะไม่พร้อมยอมให้ใจผิดหวัง
จึงระวังไฟรักหากแผดเผา
กลัวรักซ้อนซ่อนกลซมซานเอา
กลัวจะเศร้าร้าวรอนสะท้อนใจ
แม้คิดถึงวันวานที่หวานล้ำ
ก็ต้องจำใจฝืนกล้ำกลืนไว้
โอ้อกเอ๋ยให้คิดมากลำบากใจ
อย่าอ่อนไหวกับวันหวานที่ผ่านมา
เพราะไม่รู้ความใน-ใจเธอนั่น
เพราะหวาดหวั่นพรั่นใจให้กังขา
เพราะเธอไม่เผยความนัย-ใจออกมา
จึงไม่กล้าปล่อยใจใฝ่หาเธอ
ได้แต่เพ้อละเมอหานิจจาหนอ
อยากเคลียคลอเคียงคู่อยู่เสมอ
อยากใกล้ชิดสนิทแนบแอบขวัญเธอ
ได้แต่เพ้อ.....ละเมออยู่เพียงผู้เดียว
23 กรกฎาคม 2550 09:52 น.
โอ้ละหนอ
ชีวิตที่ดี คือชีวิตที่เคยมีเขา
ชีวิตที่เศร้า คือเขาหายไปไหน
ชีวิตที่ดีกว่าคือ ไม่ยึดติดกับ(ใคร)อะไร
ชีวิตนี้-ชีวิตไหน ก็.....ให้เลือกเอง
23 กรกฎาคม 2550 05:42 น.
โอ้ละหนอ
อรุณรุ่งพรุ่งนี้คงมีหวัง
จุดพลังเพิ่มความหวังยังชีพได้
อย่าท้อแท้แพ้พ่ายเหนื่อยหน่ายใจ
ชีวิตไม่หมดหวังยังมีแรง
22 กรกฎาคม 2550 17:39 น.
โอ้ละหนอ
รักแรก แรกรักพบ แรกรัก
ดั่งศรเสียบ หฤทัยปัก สักแสน
นุชนารถ บาดใจชาย ในดินแดน
ทั่วทั้งแผ่น พสุธา หาใดปาน
ยามชะม้าย-ชายตาแล ตะลึงหลง
นวลอนงค์ ชวนหลงใหล ในความหวาน
ยอมให้ศร แรกรัก ปักดวงมาลย์
ตกเป็นทาส ทรมาน ปานขาดใจ
ขอน้องนาง นวลอนงค์ สงสารพี่
ยิงศรรัก ปักฤดี ของพี่ไว้
ก็เมตตา อย่าทิ้งร้าง ห่างหายไป
โปรดรับรัก-แรกพี่ไว้ ในใจนาง
หน้าส่วนตัว
1158
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
