28 กุมภาพันธ์ 2553 20:22 น.
โอ้ละหนอ
คุณก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์!
ไม่ลิขิต ในบ้านกลอน นานนักหนา
มานับดู เกินกว่าปี แล้วน้องยา
พี่น้องป้า ลุงน้าอา คิดถึงคุณ
ถ้ายังไม่ ลืมบ้านกลอน ตอนก่อนเก่า
อยากเร่งเร้า ให้เขียนมา อย่าว้าวุ่น
เพื่อนบ้านกลอน ต่างก็คิด- ถึง นะคุณ
โปรดการุณ เขียนให้อ่าน เหมือนอย่างเคย.....
23 กุมภาพันธ์ 2553 08:17 น.
โอ้ละหนอ
เธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมครั้งเริ่มต้น
เธอหวานจนแทบสำลักกับความหวาน
มาบัดนี้เธอไม่เหมือนดังวันวาน
แม้น้ำตาลก็ยังจืดและชืดชา
แววตาหวานเคยหวามไหวจนใจสั่น
วจีนั้นเคยซาบซึ้งเสน่หา
มาบัดนี้ท่าทางดังร้างรา
เหมือนจะมาบอกลากันเสียที
อารมณ์รักหวามไหวไปไหนหนอ
หรือจะพอจบกันเพียงเท่านี้
โอ้ใจชายช่างโหดร้ายเสียสิ้นดี
ใจหญิงนี้ปวดปร่าน้ำตาริน
มันคือรักหรือไม่ใช่ใคร่ขอถาม
จะมากความหรือไม่ใฝ่ถวิล
ให้เธอบอกออกมาให้ได้ยิน
แล้วจะสิ้นสงสัยในไมตรี
20 กุมภาพันธ์ 2553 20:52 น.
โอ้ละหนอ
ที่เขาว่า.....ความเอยความรัก
เริ่มประจักษ์ชั้นต้น ณ หนไหน
เริ่มเพาะเหมาะหว่างกลางหทัย
หรือเริ่มในสมองตรองจงดี
ใครจะรู้ว่ารักนั้นเป็นฉันใด
ใครจะไปรู้ได้ว่าเริ่มที่นี่
เริ่มที่นั่นหรือที่ไหนใครบอกที
ใครเล่ามีคำตอบขอขอบคุณ
เพราะวัยวันผ่านไปใจลืมสิ้น
แม้ถวิลครวญใคร่จนใจขุ่น
จำไม่ได้เหมือนดวงใจนี้ปรุพรุน
รักละมุนเริ่มที่ไหน.....ใครบอกที
17 กุมภาพันธ์ 2553 10:41 น.
โอ้ละหนอ
ห.ว.ย....
พยัคฆ์ร้ายเจ็ดศูนย์เจ็ด
ออกเมื่อวานคือเลขเด็ด
เจ็ดศูนย์เจ็ดเด็ดปีกเซียน
อุตส่าห์เจียดหนึ่งร้อยสิบ
แล้วเลือกหยิบวนเวียน
ศูนย์เจ็ดเจ็ดคงไม่เพี้ยน
เป็นบทเรียนราคาแพง.......
(คำเตือน......การพนันเป็นของไม่ดี......)
เสียดายตังค์.....ตั้งร้อยสิบบาท/ใบ
26 มกราคม 2553 23:15 น.
โอ้ละหนอ
ตระกองกอดยอดรักดึกนักแล้ว
สังคีตแว่วแผ่วหวานวะหวามไหว
เสียงเปาะแปะน้ำค้างหยดกลางไพร
กล่อมน้องให้หลับสนิทแนบนิทรา
จะตระกองประคองเจ้าเนาว์แนบข้าง
จะมิให้เจ้าอ้างว้างอย่ากังขา
จะพัดโบกยุงริ้นไรอย่าได้มา
ให้น้องยาหลับฝันดีกับพี่เอย