28 พฤษภาคม 2551 02:03 น.
โอเลี้ยง
กลบทกบเต้นสลักเพชร
เพราะหลงรัก ภักดิ์รักลวง พ่วงรักหลอน
ชอกเหยียบย่ำ ช้ำเยือนย้อน ชอนเย็นเยียบ
จิตทาบเพ้อ เจอทุกข์พ้อ จ่อทุกข์เพียบ
รัวร้อนเร่า เร้ารุกเรียบ เลียบลามรวม
คะนึงใฝ่ ใคร่นั่งฝัน คั่นนอนเฝ้า
รอนรอซุ่ม รุมรวมเศร้า เร้ารอสวม
ร่ำเจ็บบ่อย รอยเจ็บบ่ง หลงจนบวม
ทุกข์จับนิ่ง ทิ้งจนน่วม ท่วมจมนาน
รักมาซุก รุกหม่นเศร้า เร้าหมองซ่อน
อยากตัดรัก ยักตอนรอน ย้อนตัดร่าน
ลบซึมซุก รุกโศกซบ ลบซมซาน
ไม่ไพล่เผลอ เหม่อพบพาน มารพาเพ้อ
กลบทกบเต้นต่อยหอย
ต้องแพ้พ่าย ตายเพราะเพ้อ เหม่อหาเขา
หงอยไล้เร้า เหงารุมเร่า พาป้ำเป๋อ
พิษหวังเคียง เพียงแวะคลอ พาอยากเจอ
ใจจึงพร่ำ จำเจอะเผลอ เหม่อเลื่อนลอย
บอกหัวใจ ใบ้ให้จิต ลบเลือนเขา
อย่าทุกข์ร้อน ย้อนทอเร่า เฝ้าเศร้าบ่อย
แต่หวงหวง ตวงโหยไห้ พาจิตปรอย
ไม่ละหด หมดละห้อย รักวันวาน
อยากเคียงเขา เย้าคลอคอย เหมือนวันก่อน
แต่ทิศทาง ต่างทัดทาน ไกลเกินสาน
ใจจึงหม่น จนเจ็บมืด จวนแหลกลาน
ยืนชอกช้ำ ย้ำเชี่ยวชาญ กลางร้อนรอน
กลบทกบเต้นสามตอน
จิตร่วน จวนแหลก แจกลุ่ม
จ่อหุ้ม จุ่มไห้ ใจห่อน
รักหลอน ร่อนล้ำ ร่ำรอน
เกินถอน กร่อนทาง กลางทุกข์
รักผิด ฤทธิ์พ่าย ร่ายเพ้อ
พาเป๋อ เผลอปั่น พรั่นปลุก
ช้ำรอน ชอนรวน ชวนรุก
รักทุกข์ รุกทอ รอท้อ
รักใคร ไร้คิด ริดใคร่
แตะไร้ ไต่เลือน เตือนล่อ
เคียงเงา เคล้าหงอย คอยง้อ
เพียรก่อ พ้อใกล้ ไพล่ไกล...
กลบทกบเต้นกลางสระบัว
หมดรัก มักร้าว เกินกล่าวหมด
ไถ่ทด ถดทุกข์ ยากรุกไถ่
ใจป่วน จวนปวด ดังหวดใจ
ช้ำไช ใช่ชอบ รับตอบช้ำ
ห่างรัก หักรส หวานหดห่าง
ย่ำย่าง อย่างยอก เฝ้าตอกย่ำ
จำเหน็บ เจ็บหนัก เฝ้ากักจำ
คืนค่ำ คำครวญ มาทวนคืน
เศร้าช้ำ ซ้ำซ่อน เก็บร้อนเศร้า
ขื่นเผา เคล้าเพ้อ ละเมอขื่น
กลืนเจ็บ เก็บจิต ร่ำคิดกลืน
รอชื่น รื่นชิด หมดสิทธิ์รอ..
21 พฤษภาคม 2551 23:46 น.
โอเลี้ยง
พลังรักมีอำนาจได้ทุกเมื่อ
เป็นเรื่องจริงช่างเหลือเชื่อเกินกล่าวได้
ดังคำเล่าที่จะกล่าวถึงหัวใจ
ของสองคนคู่รักใคร่น่ารับรู้
สองหนุ่มสาวเพิ่งแต่งงานก่อนมาเที่ยว
บนบ้านพักสวยสดเขียวที่พักอยู่
แผ่นดินไหวสะท้านไกลหินร่วงพรู
บ้านพักแยกเป็นร่องรูในทันตา
คนทั้งคู่ร่วงจากเตียงหล่นลงหลุม
หินปรกคลุมรุมร่วงทับคับเต็มหน้า
หลุมกว้างใหญ่หดเล็กรัดไม่รอช้า
เหลือเพียงหัวสู้ชะตาได้เพียงนิด
สองหนุ่มสาวต้องร่วมรับทุกข์โศกเศร้า
ภัยมาเผายามแผ่นดินไหวสะกิด
หวังมาเที่ยวเติมกำไรให้ชีวิต
กลับตาลปัตรมาเจอฤทธิ์แผ่นดินร้าว
เป็นเวลาแสนเนิ่นนานท่ามความโศก
เกินย้ายโยกจะช่วยตนจากหินกร้าว
ทั้งใกล้ไกลเสียงคนร้องดังเกรียวกราว
สองหนุ่มสาวคิดส่งข่าวให้คนมา
จึงร้องเพลงผลัดกันช่วยกระจายเสียง
หนุ่มเริ่มก่อนไม่บ่ายเบี่ยงเลี่ยงปัญหา
เพียงครู่ใหญ่เริ่มอ่อนอ๋อยเพราะเหนื่อยล้า
สาวคนรักที่รอท่ารีบร้องตาม
เจ็ดสิบสองชั่วโมงหาใช่น้อย
จิตหวังคอยคนมาช่วยเกินเอ่ยถาม
เมื่อไรหนอจะมีคนมารุมลาม
หินยุ่มย่ามแทงเนื้อตัวเบื่อสิ้นดี
เวลายาวที่ร้าวร้อนท่ามหลุมลึก
ต่างตรองตรึกคิดปลอบใจที่รัวถี่
ให้อีกฝ่ายพ้นชอกช้ำที่ลับลี้
ทั่วฤดีหมดหม่นมัวปลดกลัวเกรง
เมื่อใช้แรงความหิวโหยพาหน้ามืด
มือไม้ชาราเย็นชืดย่างข่มเหง
เสียงรัวสั่นระริกไหวราวบรรเลง
เสียงร้องเพลงเริ่มรัวรุมเหมือนคนเพ้อ
เวลาผ่านคลานเชื่องช้าซ่านเหงาหงอย
หญิงคนรักเริ่มตาปรอยเผลอมองเหม่อ
ฝ่ายชายหนุ่มเป็นกังวลเพราะห่วงเธอ
เร่งตะเบ็งแสร้งเสนอดังใครมา
น้องจ๋าน้องพี่ได้ยินคนร้องลั่น
ใช่ความฝันน้องลองฟังใครมาหา
หญิงเงี่ยหูหลงในกลแสนตื่นตา
เสียงลั่นท้าคือท้องใส้ลั่นโครมคราม
เธอรับรู้แค่คนรักแสนหวงห่วง
แม้ในช่วงที่ความตายรอเย้ยหยาม
เขายังห่วงชีวาเธอที่ถูกลาม
ถึงมองข้ามทุกข์ของตนที่เจอะเจอ
จึงแข็งใจทำร่าเริงสู้อีกครั้ง
หวังพลังช่วยด้นดันเศร้าที่เอ่อ
ชายคนรักเริ่มเพลียเหม่อจนเผลอเพ้อ
หญิงจึงเอ่ยเชิงเสนอชวนรำพัน
น้องอยากเล่าเรื่องนิทานสักช่วงก่อน
พี่ค่อยต่อตอนต่อไปตามคิดสรรค์
จะได้ถ่วงความง่วงหลับให้แก่กัน
เสียงเอื้อนนั้นดังสะท้อนในราตรี
ทหารเวรแวะเวียนหาเสียงลอยล่อง
คล้ายมีปล่องกระจายเสียงเร้นลับรี่
บัดเดี๋ยวช้าบัดเดี๋ยวเร็วเร่งทวี
จึงชวนเพื่อนตรงไปที่ต้นเสียงนั้น
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย มีคนอยู่ใช่หรือไม่
เสียงลอยไปสะท้อนทั่วรัวสั่นสั่น
สองหนุ่มสาวน้ำตาร่วงอย่างฉับพลัน
ตะโกนลั่นสุดแรงเกิดเท่าที่มี
บนเปลนอนสองหนุ่มสาวเริ่มหลับได้
ทหารกล้าช่างว่องไวกับหน้าที่
เข้ากระโจมให้หมอตรวจไม่รอรี
ดึงชีวีสองคนนี้จากภัยร้าย
สองหนุ่มสาวระลึกคุณสองทหาร
ที่ช่วยต้านชีวาไว้ก่อนดับหาย
ทั้งเพิ่มเติมความห่วงใยให้ย่างกราย
รู้พลังรักสลายทุกข์นานา..
13 พฤษภาคม 2551 19:07 น.
โอเลี้ยง
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
พ่อแม่ลูกกินข้าวด้วยจิตชื่น
ก่อนหน้าตื่นจากกันสู่โลกใหม่
ลูกไปทางแม่พลัดกระเด็นไกล
พ่อขาดใจหรือไม่ยากรับรู้
เพราะร่างพ่อหล่นหายพร้อมตึกทรุด
เห็นแขนขาร่วงหลุดหลายพันคู่
ซากตึกสูงกองพะเนินท่ามหินพรู
ตามร่องรูเสียงครวญระงมไกล
พ่ออยู่ไหนลูกน้อยสั่นระริก
เคยคิกคักหลอกล่อยามพ่อใกล้
ในยามนี้ลูกทุกข์หินทับไว้
พ่อรู้ไหมลูกพรั่นระริกรัว
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
แม่จ๋าแม่วันนี้ลูกโหยหา
ทั่วอุราเจ็บเหน็บชาไปทั่ว
หวังจะเห็นแม่มาก่อนฟ้ามัว
ในหลุมนี้น่ากลัวขาดอุ่นไอ
เสียงผู้คนร้องเรียกด้วยโศกเศร้า
เคลียคลอเคล้าเอ็ดอึงเด็กร้องไห้
ท่านฯผู้นำเร่งรุดมาปลอบใจ
สั่งการณ์ใหญ่เร่งด่วนต้องช่วยกัน
ยี่สิบกว่าชั่วโมงต่อแต่นี้
ห้ามทุกที่หยุดพักด้วยจิตพรั่น
ขุดเข้าไปทุกทางอย่างเร็วพลัน
เพื่อทันช่วยผู้คนที่เคราะห์ร้าย
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
เสียงผู้นำสั่งงานทหารกล้า
ชาวประชาปลาบปลื้มไม่ขาดสาย
ที่หลวงท่านเป็นทุกข์ไม่ดูดาย
เห็นชีวาที่หาย..เท่าญาติตน
ชีวิตใครมีไหมจะไม่รัก
ยามโชคร้ายแกล้งผลักให้โศกหม่น
มีผู้คนเมตตาช่วยหลุดพ้น
สมควรไหมที่ตนจะภูมิใจ
อยากให้หลวงทุกที่เป็นเช่นนี้
ทำหน้าที่สมศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่
เพื่อประชาสุขชื่นอยู่ร่ำไป
หวังแค่นี้ใช่เพ้อหรือไม่นา?...
12 พฤษภาคม 2551 16:51 น.
โอเลี้ยง
เหงาหงอยเหงา..ดังซ่อน..ศรโศกเศร้า
ร้อนรุ่มเร้า..เผาทรวง..รัวหลอกล่อ
ทุกทิศทาง..เหมือนช้ำ..ร่ำเรียกรอ
คลอครวญคอย..พะนอ..แทรกทรวงโทรม
ช้ำชอกชา..ยามห่าง..ไห้โหยหวน
ชักเชิญชวน..กวนจิต..ทุ่มถาโถม
ตามติดแต้ม..แซมร้าว..ราวไล้โลม
ห้ามหักโหม..ปลดทุกข์..หยุดยากเย็น
ค่ำคืนคอย..ปล่อยใจ..วุ่นวายไหว
หม่นเมื่อหมาย..หวังใคร..หวนหาเห็น
ฝากใฝ่ฝัน..กับฝน..ลิ่วลับเร้น
โปรยไปเป็น..คำนัย..ทักทายเธอ
ห่วงหวงหา..ทุกครา..ที่ทุกข์ท่วม
อาบไออ่วม..ช่วงเหงา..เศร้าเสมอ
เหม่อหมองไหม้..ยามโศก..เผลอพล่ามเพ้อ
จิตจดจ่อ..คิดเจอ..คนคุ้นเคย
นั่งนับนาน..ถึงวัน..เหินห่างหาย
มีมากมาย..เกินกล่าว..อิงอ้างเอ่ย
ช้ำโชกโชน..สุดเทียบ..เปรียบปร่าเปรย
กรุ่นใกล้เกย..คือลวง..ที่เธอทัก..
11 พฤษภาคม 2551 19:42 น.
โอเลี้ยง
Free Comments & Graphics
รักเกิดได้หลากแบบเกินกล่าวอ้าง
ทั้งถูกทางผิดที่พาฉงน
รักยามสุขมักชื่นเฝ้าเสาะค้น
แต่ใช่พ้นเศร้าช้ำยามรักร้าง
อันความรักไม่ยากตอนเสาะหา
แต่รักษาชั่วกาลทำใดบ้าง
ใครหนอกล้ามั่นใจวิธีทาง
จะไม่คว้างหลงเคว้งตลอดไป
ดังความรักชายหนึ่งที่จะกล่าว
เป็นเรื่องยาวชวนคิดยามรักใคร่
ก่อนหลงรักควรคิดให้กว้างไกล
อย่าหลงใหลได้ปลื้ม จนลืมทุน
การตัดสินจะไร้ซึ่งเหตุผล
มักเกิดตอนจิตตนมีรอยวุ่น
สิ่งดีเลวหมดสิ้นจากจิตคุ้น
เมื่อรักกรุ่นอุ่นอาบนาบเคียงใจ
ใจจะกล้าทำเก่งอย่างเหลือเชื่อ
รักนั้นเผื่อเจืออำนาจสุดคิดได้
ดังอาถรรพ์ประคองชีวาไว้
ทะยานไกลเกินใจจะรั้งยั้ง
บางครั้งรักกระหน่ำถึงคลั่งใคล้
จิตหลงใหลห่างไกลจากหลุมขัง
มักละเมอเพ้อไข้หลุดภวังค์
คำสอนสั่งดังลมพลิ้วเลือนลอย
แค่คนรักออดอ้อนต้อนให้ซื้อ
ทั้งที่มือถือล้นปวดละห้อย
กระเป๋าสวย สร้อยเท่ห์เหล่ตาปรอย
จะกี่ร้อยกี่พันเลิกนำพา
หวังเธอรักปักจิตชิดเข้าใกล้
จะเป็นไรจ่ายเกินใช่ปัญหา
เงินไม่พอรีบร้อนเรียนวิชา
ออก วีซ่านับโหลก็กล้าทำ
ยาเสพติดที่ร้ายไม่เท่ารัก
จิตคิดผลักจมปลักยังยิ้มฉ่ำ
ทำตัวตนสุดยอดอยู่เหนือล้ำ
ลืมความจนที่ย้ำที่แกล้งทน
เงินเดือนออกพ่อแม่อย่าได้หวัง
ไปนั่งข้างคนรักที่ บาร์หม่น
เปิดเบียร์เหล้าดื่มกินชื่นกมล
จนผ่านพ้นอีกวันค่อยเลิกรา
ทุกคืนวันมีสาวเป็น กับแกล้ม
เป็นของแถมชีวาสุขล้ำค่า
เรื่องจ่ายเงินแลกสุขกล้ารับท้า
หนึ่งในหล้าหน้าใหญ่ยากใครทัน
ทำมือเติบจ่ายง่ายด้วย วีซ่า
เกือบปีมามีแต่สุขชื่นเกินสรรค์
พอสิ้นปี หนี้บานเกินรำพัน
แต่ยังหวังเธอนั้นจะเมตตา
โทรฯไปหาพี่ช้ำน้องโปรดช่วย
รอพี่รวยซื้อใหม่ไร้ปัญหา
จำนำก่อนช่วยกันอย่ารอช้า
ขอน้องยาช่วยนิดนะคนดี
สาวอ้ำอึ้งหยุดตอบเหมือนผีเข้า
จิตอับเฉาเริ่มเร่าเร้าถี่ถี่
ชาช้ำชอกบอกตนปลอบชีวี
ไปหาเธอที่บ้านคงมีทาง
เคาะประตูสองหนก็ได้เห็น
จิตเตลิดเป็นดั่งเช่นลิงค่าง
หนุ่มแปลกหน้ายืนเด่นข้างนวลนาง
ใจเต้นผ่างมีชู้หรืออย่างไร
ไม่ทันเอ่ยเผยตนเล่าบ่งบอก
ตาถลนถลอกกลัวสั่นไหว
เสียงหนุ่มใหญ่คำรามลั่นใกล้ไกล
เอ็งใช่ไหม ชู้ชั่วของเมียกู
อัปยศอดสูรีบวิ่งหนี
หลงปรานีผิดกามจิตหดหู่
หลงเป็น กิ๊กสาวงามแอบเล่นชู้
หลงเป็นหนี้สุดกู่เพราะรักลวง
เมื่อเงินหมดงานหลุดคุกมาหา
จึงรู้ค่าความรักที่แหนหวง
ที่แท้แค่มายามาทักทวง
ใช่ทั้งปวงของชีวิตดังคิดไว้
อยู่ในคุกนานวันได้เห็นแม่
รอยท้อแท้เกาะใจจนร้องไห้
แม่กลับปลอบ ลูกเอ๋ย อย่าห่วงใย
แม่กับพ่ออยู่ได้ไม่อดตาย
เป็นลูกโทนพ่อแม่เฝ้าปกปัก
ทั้งฟูมฟักส่งเสียไม่ขาดสาย
เมื่อเติบใหญ่มีเงินเริ่มดูดาย
ไม่ย่างกรายตอบแทนคุณมารดา
หลงแต่สาวกินรักจนสำลัก
หมดที่พักติดคุกจึงหวนหา
รักยิ่งใหญ่คือแม่และบิดา
กว่าจะรู้ก็ช้าสายเกินการณ์...
หน้าส่วนตัว
1585
