more Goodnight Comments..here บอกไม่ได้กับใจในรู้สึก บอกไม่ได้ลึกซึ้งมากแค่ไหน บนบันทึกอารมณ์ของหัวใจ บนบันทึกเขียนไว้ด้วยละเมอ ยามดูดาวพราวพร่างโปรดจงรู้ ยามดูดาวพรั่งพรูใครมองเหม่อ แสงกระพริบกระซิบเหมือนจะเพ้อ แสงกระพริบค้างเต่อเธอพบใคร ปั่นป่วนในกมลระรุ่มไหว ปั่นป่วนในหัวใจเคลิบเคลิ้มใคร่ บอกไม่ได้ปั่นป่วนไปทำไม บอกไม่ได้ไยหวามแค่คะนึง ในภวังค์ดังห้วงมหรรณพ ในภวังค์คล้ายพบคบแต่อึ้ง วุ่นวะวาบนาบทรวงสุดรั้งดึง วุ่นวะวาบเคล้าคลึงทั่วอุรา โปรดจงรู้อยู่รอ ณ ที่นี้ โปรดจงรู้ฤดียังคอยหา แค่เธอเห็นดาวพรายทั่วนภา แค่เธอเห็นท้องฟ้าคือเห็นกัน

More Cute Comment hi5 อันความรักดีจริงใช่ไหมหนอ ไยคนรอคลอหวังไม่สุดสิ้น ยอมลำบากตรากตรำเป็นอาจิณ เฝ้าถวิลมิห่างมิจากไกล อินเตอร์เน็ตเป็นสื่อให้เธอพบ แค่ประสบอักษรก็หลงใหล รักชายหนุ่มคนเก่งเต็มหัวใจ หวังเคียงคู่อยู่ใกล้ได้ชื่นชม กับบทกลอนหลอนจิตที่เขาร่าย เธอแทบตายลุ่มหลงหมดทางข่ม จะนั่งนอนตอนไหนก็ระทม ระรุ่มร้อนตรอมตรมทรมา เฝ้าขวนขวายหาทางจะขอคบ เพียรประจบ เขียนเมล์ส่งไปหา พยายาม สร้างคำหวามอุรา หวังแค่ว่าเขาปลื้มเกิดเมตตา นานวันเข้ารักรุ่มร้อนจนหลอน พาเดือดร้อนนอนหลับยังผวา มักฝันไกลเห็นเขาส่งสายตา มากระซิบช้าช้าว่ารักเธอ ครั้นตื่นขึ้นปั่นป่วนคร่ำครวญโหย แค่ลมโชยยังเผลอเพ้อเสมอ กอดเงาฝันหลายวันเริ่มละเมอ เดินป้ำเป๋อพึมพำย้ำหลายที เปิดคอมฯมองค้นเมล์หาคนฝัน เหมือนสวรรค์เปิดทางเร่งถี่ถี่ ในชีวิตไม่เคยสุขเท่านี้ ในอุราทวีแต่รื่นรมณ์ การเป็นมิตรเริ่มต้นแสนสดชื่น ทุกวันคืนร่าเริงช่างสุขสม จะกี่โมงกี่ยามไม่เคยล้ม มีคารมต่อคำเฝ้าทักทาย เธอจับจองหวังครองในตัวเขา คอยไต่ถามทั้งเฝ้ามิขาดหาย แม้อยู่ห่างไกลกันแสนมากมาย โทรศัพท์พากรายเหมือนใกล้กัน โทรฯไปหาทุกยามตามใจชอบ หวังคำตอบทุกครั้งด้วยรักมั่น เร่งเอ่ยคำฝากรักบอกทุกวัน หวังพัวพันจนได้เขามาครอง ฝ่ายชายหนุ่มนานวันกลับเบื่อหน่าย ชีวิตคล้ายนักโทษพาทุกข์หมอง เวลางานวุ่นวายเริ่มตรึกตรอง จิตขุ่นข้องขัดใจที่สาวตาม เราแค่เพื่อนเธอยังยุ่งเท่านี้ ถ้าชีวีมีเธอมายุ่มย่าม เรื่องจะหวังพบสุขอยู่ทุกยาม คงแค่พล่ามเพ้อเจ้อเท่านั้นเอง แล้วเรื่องเศร้าก็มาประจักษ์ชัด เขาบอกปัดตรงตรงอย่างรีบเร่ง เมื่อพบคนถูกใจของตนเอง จึงเปล่งเสียงบอกคำเล่าความจริง ผมแค่คบกับคุณดังคบเพื่อน เรื่องจะเลื่อนเป็นอื่นคิดสุงสิง ไม่เคยมีความคิดมาแอบอิง คุณควรทิ้งเรื่องรักให้จากไกล แต่ทว่าหญิงสาวไม่ละเลิก คอยคิดความบุกเบิกเอาแต่ได้ ณ เวบหนึ่งที่พบคบใครใคร เธอหึงใส่ทุกคนหวังจองชาย ไม่ได้กลคิดมนต์เติมคาถา เธอคิดบ้าแกล้งป่วยถูกโรคก่าย เป็นมะเร็งใกล้ตายใจวุ่นวาย หวังเขากรายมาปลอบโปรดปรานี เพราะแรงรักคลุ้มคลั่งผลักเธอสู้ หาลู่ทางทึกทักได้ทุกที่ แม้ชายหนุ่มระอาทั่วฤดี แต่ยังมีเมตตาจะปลอบเธอ รู้ทั้งรู้เธอหลอกเพราะเพ้อหวัง จึงมิชังมากมายให้เธอเก้อ กลับพาเธอทึกทักเฝ้าละเมอ ว่าได้เจอพบรักในครานี้ เธอจึงเริ่มแผนใหม่กับคนใกล้ ปล่อยข่าวไกล เรื่องเมล์ด่าเสียดสี หวังชายหนุ่มสงสารต่อไมตรี แล้วทวีเพิ่มรักให้สมปอง หาได้คิดชายหนุ่มจะบ้าบิ่น เที่ยวดิ้นรนห่างหายอย่างแสนคล่อง แต่หญิงสาวมีหรือจะเลิกจอง เธอคอยมองหาทางจะตื้อรัก ครั้นเห็นสาวคนใดมากรายใกล้ ก็รีบไป เม้นต์ด่าไม่หยุดพัก ให้รู้กันทั่วไป อย่ามาลัก นี่คนรักของฉันจงหลีกทาง ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มกลุ้มกับวิถี สาวคนดีที่ปองก็ถอยห่าง จำต้องเป็นคนพาลใจจืดจาง เริ่ม เม้นต์ตอบตรงทางไล่เธอไกล เธอจึง เม้นต์ชวนเศร้าให้สงสาร ตลอดกาล เธอผิด ที่ตรงไหน อันความรักรู้ดีกว่าผู้ใด ขอแค่ได้ผิดหรือ?...ที่คิดเอา