21 มกราคม 2551 19:01 น.
โอเลี้ยง
นั่งนั่งหนาว-ร้าวร้าวเหม่อ-เพ้อเพ้อพล่าม
หวั่นหวั่นตาม-ลามลามรุ่ม-กลุ้มกลุ้มเหงา
เวิ้งเวิ้งไหว-ใจใจวุ่น-ขุ่นขุ่นเร้า
เศร้าเศร้ารุก-ปลุกปลุกช้ำ-ย้ำย้ำเคว้ง
ฟ้าฟ้าหม่น-ค้นค้นเมียง-เรียงเรียงหมอง
จ่อจ่อจ้อง-ตรองตรองตรม-ข่มข่มเคร่ง
ปวดปวดปร่า-หน้าหน้าทุกข์-รุกรุกเกรง
ลบลบเร่ง-เปล่งเปล่งเสียง-เลี่ยงเลี่ยงรอน
ค่อยค่อยลืม-ปลื้มปลื้มสุข-ทุกข์ทุกข์ห่าง
วางวางเศร้า-เกลาเกลาใจ-ไล่ไล่หลอน
ดูดูดาว-พราวพราวพริ้ง-นิ่งนิ่งรอน
เคลิ้มเคลิ้มคลอน-นอนนอนยิ้ม-อิ่มอิ่มซึ้ง
ดาวดาวสวย-ช่วยช่วยชุ่ม-อุ้มอุ้มชื่น
จิตจิตรื่น-ตื่นตื่นนึก-ลึกลึกอึ้ง
แสงแสงกว้าง-พร่างพร่างพิศ-จิตจิตตรึง
คลายคลายบึ้ง-ขึ้งขึ้งลด-หมดหมดเวิ้ง
20 มกราคม 2551 16:35 น.
โอเลี้ยง
๒๑
ชั่วชีวิตเด็กสาววัยสิบห้า
ผ่านเหว่ว้าหดหู่ไม่ถ้วนที่
ผ่านคนเย้ยทั้งสายตาทั้งวจี
เพราะเธออ้วนพ่วงพีเกินเรียกงาม
จึงไม่เคยมีหนุ่มฝากคิดถึง
มีแต่หนุ่มหน้าขึ้งจ้องเหยียดหยาม
เมื่อหนุ่มหล่อมาแกล้งรักเฝ้าเดินตาม
ไม่ต้องถามเธอสุขมากเพียงไร
๒๒
อันที่จริงเธอนั้นใช่โง่เขลา
แค่เหงาเศร้าขาดคนปลอบเวิ้งไหว
ทั้งรูปร่างหน้าตามองด้อยไป
จึงขาดคนเอาใจทอดไมตรี
อีกบิดามารดาทำงานยุ่ง
ไม่มาวุ่นสุงสิงในวิถี
พาเธอเคว้งลอยคว้างบนชีวี
ขาดคนชี้แนวทางให้ก้าวเดิน
๒๓
เมื่อเบื่อเพื่อนช่างติคอยแขวะหน้า
ถูกเพื่อนว่าเรื่องอ้วนจนขัดเขิน
เธอเริ่มอยู่ติดห้องท่องเน็ตเพลิน
จึงหลงเดินเข้าข่ายชายชั่วช้า
การท่องเน็ตพาเธอสุขเหมือนฝัน
ได้คุยกันท่ามกลางคนหลากหน้า
ไม่ต้องเห็นรูปร่างสิ่งขัดตา
ได้เจรจาอวดอ้างแต่รื่นรมณ์
๒๔
แต่เรื่องเหงาเรื่องรักประสาสาว
เป็นเรื่องราวกรุ่นกลิ่นหวังสรรค์สม
เพราะวัยรุ่นวุ่นว้างร้อนอารมณ์
มักผูกปมไฟเสน่หาเร็วรุนแรง
๒๕
แค่เดือนกว่าเงินหลายหมื่นก็หมดสิ้น
ชายปลิ้นปล้อนวางแผนเริ่มแสดง
แต่งเรื่องเศร้าหลอกสาวไม่ระแวง
ด้วยข้อแจ้งแจ่มแจ๋วว่าช่วยคน
พี่สาวพี่เขามีท้องมีไส้
เกิดป่วยไข้ล้มเจ็บล้มหลายหน
ต้องไปนอนโรงพยาบาลรักษาตน
กันลูกหล่นก่อนทันจะคลอดมา
แต่ขาดเงินค่ายาอีกค่าหมอ
มีไม่พอค่าห้องค่ารักษา
พี่เขยมาอ้อนวอนช่วยค่ายา
พี่มิอาจชักช้าไม่ช่วยไป
ส่วนการค้าที่หุ้นร่วมกับเพื่อน
จำต้องเลื่อนผลัดไปด้วยไม่ไหว
เงินที่น้องกู้ให้ร่อยหรอไป
พี่หมดกำลังใจจะหุ้นแล้ว
ตอนนี้นะเหลือเพียงแค่นิดหน่อย
ไม่กี่ร้อยคงแย่ ต้องกินแห้ว
เพราะค่าห้องมาทวงหลายทีแล้ว
คงไม่แคล้วอดข้าวป่วยอีกคน
๒๖
ชายอัปรีย์หลอกสาวได้นับสิบ
ก่อนลิบลับหายหน้าไปอีกหน
จนผ่านกาลครึ่งปีจึงเยี่ยมยล
ออนเอมฯบ่นโดนปล้นทั้งเจ็บตัว
เชื่อหรือไม่สาวสาวต่างหลงเชื่อ
รีบมาช่วยเผื่อแผ่เฝ้าเกลือกกลั้ว
ทั้งเครื่องดื่มเงินทองทั้งพลีตัว
ให้คนชั่วปรีดาในอีกครั้ง
๒๗
หาใช่สาวทุกคนเป็นคนโง่
แต่ช่องโหว่คือเหงาขาดความหวัง
เมื่อมีชายรูปหล่อไม่อินัง
มานั่งอ้อนแม้รู้ลวงใจยังยอม
รู้ว่าหลอกใจก็นิ่งให้เขาหลอก
ดีกว่าบอกตัวเองขาดคนถนอม
แม้เสียเงินเสียตัวแลกเงาปลอม
ใจก็พร้อมยอมพลีทุกเวลา
๒๘
จุ๋มก็เป็นสาวหนึ่งยอมให้หลอก
เขาปอกลอกเธอรู้ทุกปัญหา
แต่ตัวเธอยอมนิ่งใช่ไร้ปัญญา
เพราะได้หน้าอวดเพื่อนมี แฟนงาม
๒๙
เจ็ดปีมาตุ้ยนุ้ยสาวเสียหลายหมื่น
อยู่บนรักขมขื่นหมดแรงห้าม
ทั้งข้าวของที่เทิดทูนทุกโมงยาม
เธอจ่ายเกินสามแสนเลยมาไกล
เธอทำได้แม้แต่ขโมยของ
เฝ้าคอยจ้องสิ่งของยามเผลอไผล
ใครลืมไว้เธอฉวยอย่างว่องไว
นำไปให้ชายชั่วแลกเมตตา
แม้ทำแท้งหลายหนยังทนได้
เธอทำไปเกินครั้งกับการฆ่า
เพราะตัณหาหน้ามืดลืมกินยา
ด้วยเพลินกามาใช่หวังได้เด็กไว้
๓๐
เป็นอุทาหรณ์สอนใจเด็กวัยรุ่น
อย่ามัวคุ้นหลงเหงาจนหวั่นไหว
อย่ามัวเชื่อเสพกามคลายทุกข์ไป
สิ่งใดใดย่อมมิง่ายดั่งคำนึง
............จบ..............
20 มกราคม 2551 15:44 น.
โอเลี้ยง
๑๑
หนุ่มคนชั่วหลอกสาวเกินกว่าหนึ่ง
ต้องตะลึงถ้ารู้จริงถึงสาไถย
แค่อายุสิบกว่าไม่เท่าไร
หลอกเด็กสาวไว้ใช้นับสิบคน
เด็กสาวจุ๋มคือหนึ่งสาวโดนหลอก
โดนปอกลอกเงินทองนับร้อยหน
เธอปรนเปรอทั้งเงินทองพร้อมพลีตน
ไม่เคยบ่นคำสั่งที่ชายใช้
หวังแค่เขาเมตตามีรักให้
เพราะหัวใจกลัวเคว้งเวิ้งว้างไหว
กลัวเขาเคืองหุนหันพลันจากไกล
คงพาเธอขาดใจในทันตา
๑๒
หนุ่มอัปรีย์หลอกสาวเจ็ดวันหน
ไม่ขัดสนเงินทองแค่กวักหา
ใช้มายาแฉลบลิ้นไปมา
เงินก็ไหลรอท่ามาตามใจ
เขาเป็นลูกคนเล็กครอบครัวใหญ่
แม่เทิดไว้เหนือหัวจนเหลวไหล
เรียนไม่จบคอยเที่ยวเกเรไป
ทั้งใช้เงินเติบใหญ่จ่ายเมามัน
หนุ่มกะล่อนพูดคล่องหน้าตาหล่อ
จึงก่อชั่วหลอกสาวได้ไม่มีอั้น
เริ่มแต่วัยสิบหกเลยสองวัน
เล่นพนันกับเพื่อนแพ้แล้วโกง
๑๓
สาวคนแรกที่หลอกจนได้เสีย
ได้เป็นเมียทำแท้งช็อกตายโหง
เขาทำซื่ออยู่บ้านเฝ้าอยู่โยง
พอเรื่องเงียบทางโล่งจึงออกลาย
๑๔
เริ่มแพร่ภาพบนเน็ตชูใบหน้า
สาวกรี๊ดกร๊าดหวังคว้าเป็นคู่หมาย
เขาไม่มองสาวสวยหุ่นพริ้งพราย
แต่คอยกรายสาวอ้วนหุ่นไม่งาม
พาสาวใหญ่สาวน้อยผู้อวบอิ่ม
ต่างแย้มยิ้มซ่อนสุขเฝ้าเพียรถาม
เขาต้องการสิ่งใดได้ทุกยาม
แค่เอ่ยบอกมิข้ามวันก็ได้มา
๑๕
ความลำพองสะสมไม่หยุดนิ่ง
พาเขาวิ่งเข้าบ่วงชั่วบาปหนา
ค้นทางหนีทีไล่ไว้ตอนลา
ใจชั่วช้าเติบใหญ่ไม่หยุดยั้ง
๑๖
ครั้งที่สองที่จุ๋มได้พบเขา
เธอเต้นเร่าร้อนรุ่มราวถูกขัง
เดินวนเวียนไปมานับสิบครั้ง
แต่ชายชั่วน่าชังไม่โผล่มา
เขาปล่อยจุ๋มยืนรอท่ามสายฝน
ในกมลคงเป็นสุขสมน้ำหน้า
เขาคอยมองขบขำเธอไม่คลาดตา
พอฝนฟ้าหยุดนิ่งจึงเผยตัว
๑๗
ขอโทษนะพี่ช้ามัวติดฝน
ทั้งรถเมล์คนแน่นเบียดกันมั่ว
เลยมาช้าทั้งที่ใจสั่นรัว
กลัวตัวน้องไม่รอพี่คงช้ำ
๑๘
สาวตุ้ยนุ้ยยิ้มหวานสวยที่สุด
ฟังเขาพูดขุดหลุมพรางใจชุ่มฉ่ำ
ชายเจ้าเล่ห์พูดพลางเช็ดหยดน้ำ
ที่เป็นจ้ำเลอะเทอะบนหน้าเธอ
๑๙
เขาหยิบเสื้อจากถุงกระดาษใหญ่
จากใจพี่มามอบตามเสนอ
พี่ทำจริงรักจริงไม่พูดเพ้อ
รับปากเธอก็ซื้อมาให้จริง
ว่าแต่เธอรับปากจะช่วยพี่
เรื่องกู้หนี้ยืมสินคงทำหยิ่ง
เสียแรงพี่รักเธอไม่ทอดทิ้ง
ละทุกสิ่งไปซื้อเสื้อนี้มา
๒๐
เมื่อคนรักต่อว่าสาวแสนปลื้ม
ใจลืมสิ้นถึงเศร้าตอนพล่านหา
เปิดกระเป๋าหยิบเงินมิรอช้า
ชายยิ้มร่าเจรจาอ่อนหวานพลัน
เขาชวนเธอเดินพลางแวะซื้อของ
ด้วยยิ้มย่องผ่องใสเหมือนเที่ยวสวรรค์
ก่อนจากกันเขาสัญญาสารพัน
พร้อมจุมพิตฉับพลันแถมหนึ่งที
20 มกราคม 2551 15:40 น.
โอเลี้ยง
๑
msnพาเธอพบกับเขา
แล้วเรื่องรักเคล้าเศร้าก็เปิดฉาก
สาวสิบห้าตัวกลมตุ้ยนุ้ยมาก
จึงเจอคนปากมากหยามเยาะเย้ย
๒
พอเริ่มสาวมิกล้าจะสร้างหวัง
ด้วยปลูกฝังด้วยทุกข์สุดอ้างเอ่ย
กับรูปโฉมของตนยากเปรียบเปรย
มันเกินเลยความงามมาหลายวา
สูงเมตรครึ่งตัวอวบหนักเหลือเชื่อ
บนผิวตัวมีเนื้อพอกมันหนา
ใบหน้าจืดชิดเชื้อธรรมดา
มิหาญกล้าพรอดรักกับชายใด
๓
มีวันหนึ่งหนุ่มหล่อบนเน็ตฝัน
มารำพันฝากรักวาบหวามไหว
เธอแสร้งเบี่ยงบอกปัดทำหวั่นใจ
แต่จิตในเต้นพล่านเร่ายินดี
เธอบอกว่าน้องอ้วนไม่สดสวย
ไม่ร่ำรวยเรียนน้อยด้อยศักดิ์ศรี
มิบังอาจรับรักสร้างไมตรี
เป็นคนแนบฤดีพี่ต้องการ
๔
ชายวัยรุ่นสันดานเต็มด้วยชั่ว
เสนอตัวสร้างตนดูสงสาร
แกล้งมายาว่ารักมาเนิ่นนาน
นอนผ่านวันปวดร้าวเปล่าเปลี่ยวกาย
พี่นี้นะใจจริงหลงสาวอ้วน
จิตปั่นป่วนปวดปร่าจนใจหาย
เจอสาวอ้วนเป็นร้อนทุรนทุราย
หลงจะเป็นจะตายเพ้อหลายที
๕
ตัวสาวน้อยอ่านถ้อยที่ชายเขียน
คำคอมเม้นต์แวะเวียนมิลอยหนี
จะนั่งนอนคำหวานตามราวี
ซ่านฤดีเต้นรุ่มกลุ้มจนล้า
จำตัดใจมาพบชายในฝัน
เห็นชายนั้นรูปงามสูงสง่า
ใจเด็กสาววูบหลงยากฉุดลา
เหม่อก้มหน้าเดินใกล้เอ่ยทักทาย
๖
เจ้าหนุ่มชั่วเก่งกาจสมกะล่อน
พูดอ่อนหวานแคล้วคล่องเกินคาดหมาย
ทำจับมือโอบไหล่ประคองกาย
เพ้อวุ่นวายตื่นเต้นที่พบกัน
น้องน่ารักสมดังใจพี่หวัง
พี่อยากนั่งจ้องมองจำไปฝัน
จะฝันว่าได้กอดก่ายทุกวัน
เรามาฝันถึงกันนะคนดี
พี่ไม่ชอบสาวผอมหน้ากระดูก
กลัวมีลูกอมโรคหน้าเหมือนผี
ต้องอวบอิ่มอย่างน้องน่ารักดี
พาให้พี่เพ้อพร่ำตลอดกาล
๗
อนิจาสาวน้อยผู้หงอยเหงา
แค่เขาพร่ำเป่าหูป้อนคำหวาน
เธอเคลิ้มคล้อยเหมือนหลับกลางตำนาน
ที่เล่าขานรักหวานเพ้อเจ้อคอย
๘
ก่อนจากกันชายหนุ่มวางแผนเศร้า
ทำเป็นเล่าหน้าโศกเสียงอ้อยส้อย
พี่จำต้องจากลาปวดใจลอย
คงอีกนานไม่น้อยจะได้มา
เพราะขาดเงินเช่าห้องร่วมกับเพื่อน
แต่ละเดือนไม่พอเหลือเที่ยวหา
ที่มานี่ยังยืมเพื่อนเขามา
ด้วยคิดถึงปวดล้าใจอ่อนแรง
แต่กลับไปทำงานใช้เงินเขา
คงว่างเปล่าทั้งเดือนเหมือนฟ้าแกล้ง
ถ้าทำเฉยคงทะเลาะเบาะแว้ง
อาจขัดแย้งเลิกคบกันต่อไป
๙
สาวตุ้ยนุ้ยหลงกลหยิบเงินให้
พี่เอาไปคืนเพื่อนอย่าไถล
แล้วคราวหน้าวันหยุดอย่าร่ำไร
น้องจะเตรียมมาให้อีกหลายร้อย
๑๐
ชายกะล่อนจากไปด้วยยิ้มย่อง
จิตลำพองวางแผนอย่างอร่อย
เด็กโง่เง่าแค่เจอคำสำออย
เงินกี่ร้อยกี่พันต้องควักมา
ไว้คราหน้าลอกคราบทั้งแหวนสร้อย
ที่เธอห้อยตรงคอดูล้ำค่า
แหวนหลายวงที่นิ้วดูบาดตา
มีราคาไม่น้อยต้องปลดไว้
20 มกราคม 2551 14:44 น.
โอเลี้ยง
เหงาเหงาเคล้าเหม่อเหม่อระรุ่มไหว
เร่าเร่าไวไววูบลูบไล้เศร้า
หลับหลับซ่อนซ่อนหงอยร้อยเรียงเงา
เล่าเล่าเหงาเปลี่ยวเปลี่ยวป่วนปร่าดาย
แปลบแปลบด่าวร้าวร้าวคิดเคียงข้าง
คร่ำคร่ำครางพรั่นพรั่นมิมอดหาย
เหมือนเหมือนไห้เรียงรายกรุ่นก้าวกราย
ใกล้ใกล้ก่ายจ่อมจ่อมจมจิตรอน
จากจากรักหมกหมกมิหมายต้อง
เมินเมินตรึกตรองตรองทบทวนหลอน
ท้วงท้วงลวงยั้งยั้งคนเคยย้อน
ขื่นขื่นยอกร้อนร้อนนั่งในใจ
นึกนึกจินต์คุ้นคุ้นจำเจ็บกร่อน
จิตจิตก่อนหวามหวามเคยครวญไหว
คว้างคว้างว่างอึ้งอึ้งยากหยุดไว
ย่องย่องแวะใกล้ใกล้คนเคยลวง
เคลิ้มเคลิ้มหลงหวานหวานคนคอยป้อน
คล้อยคล้อยป่วนรอนรอนยืนยึดห่วง
ยอมยอมให้ช้ำช้ำหลอนหลอกลวง
ลุลุล่วงครอบครอบดับดวงใจ
ดิ้นดิ้นเจ็บรานรานเหมือนมีไข้
หม่นหม่นใคร่เศร้าเศร้าเร่ารุ่มไหม้
เริ่มเริ่มเมินช้ำช้ำวางว่างไป
หวามหวามป่วนใหม่ใหม่มามองล้อ
หน้าส่วนตัว
1435
