หน้าส่วนตัว
เผลอเหม่อคิดสงสารรุ่มใจไหว
ข่าวคราวพาหมองไหม้จนจิตคิด
ใคร่ไถ่ถามคนชั่วสักนิดนิด
แค่แม่เผลอผิดบ้างไยนั่งชัง
เราเล่าหรือ?ไม่มีทุกข์-แก่-แย่
เรืองเรื่องเก่งไร้แพ้ได้ดังหวัง
คิดชิดชมสมดังไร้พลั้งยั้ง
ลองตรองก่อนชิงชังถึงมาดา
แม่แก่แล้วหลงลืมลูกก่นบ่น
จิตคิดผลักไสพ้นพล่ามด่าว่า
ใจไร้ห่วงแม่หมองคำวาจา
กราดสาดคำปวดปร่าหน้าเฉยเมย
กาลผ่านไปลูกเลวเลิกกลัวชั่ว
บาปนาบหัวทิ้งแม่ละเลยเฉย
หวังฝังแม่ทั้งเป็นสุดเอ่ยเปรย
ลูกถูกชั่วถมเกยกร่ำก้าวร้าว
แค่แม่แก่อ่อนแอทิ้งขว้างห่าง
ถูกลูกด่าถากถางก่นป่าวป่าว
ถ้าคราตนต้องแก่คิดคร่าวคราว
คนล้นบาปคงร้าวลุกลนวน...
more Goodnight Comments..here เพราะใจโลภในเงินของคนอื่น จึงหยิบยื่นความตายให้แก่เขา เหมือนว่าตนเก่งกล้าใหญ่มิเบา ดังเป็นข่าวน่าเศร้าให้รู้กัน สองหนุ่มสาวในข่าวที่โชคร้าย ให้ใจหายเมื่อรู้เรื่องโศกศัลย์ เพราะในกายพกเงินเกินหลักพัน จึงพาให้ชีพนั้นมรณา ในข่าวเล่ายามดึกตรงริมหาด คนชั่วกรู่ผงาดใกล้เข้าหา เมื่อชายหนุ่มส่งเงินให้ชักช้า ใจคนชั่วจึงบ้าเอาถึงตาย อาจประมาทมากกว่าจะใช่โง่ จึงแบกเงินเดินโก้ให้โจรก่าย ให้คนรู้พกเงินอยู่มากมาย พาคนชั่วกรายใกล้มาช่วงชิง แต่คนชั่วใจนั้นฤาจะสุข ในเมื่อทุกข์มาเกาะดังผีสิง ให้ทุกวันเหมือนบาปวิ่งพักพิง ตื่นผวาใกล้นิ่งหัวใจวาย...
บอกไม่ได้กับใจในรู้สึก ที่ชอบนึกร่ำลึกสักแต่เฝ้า มักกระซิบซ้ำสุขเล่าเบาเบา กับรบเร้าขอพบอีกสักครา กับกาลนานสานฝันหลายปีนัก ใจยังถักเสกสรรค์วุ่นวนหา ปลายสะพานเคยยืนเยี่ยมจันทรา ที่เคียงคาสะท้อนคือเงาตน รู้ทั้งรู้เราต่างเกินสร้างฝัน ยังพัวพันเลือกสรรสู่สับสน ส่งเสริมเหงามาแวะสู่กมล สงสารใจจำทนว่างเวิ้งว้าง สุขบนลานวาดฝันที่ร้าวสร้อย สยบคอยร้อยรอนรอมิสร่าง ดังตะวันสาดแสงส่องแวะวาง หวังแค่สร้างรอยคุ้นสู่หัวใจ ดึกสงัดมักทักคิดจนหลอน เงาสลอนของเหงาจึงรุมใกล้ เสียงหัวใจกระซิบส่งไปไกล อยากให้ใครเสือกไสช่วยไล่ที...
1830
ให้ห่วงหวงหาใครคนเคยใคร่
เหินห่างหายไห้โหยครวญใฝ่ถึง
ทุกท่วงท่าท้อแท้ร่ำรำพึง
ทนทุกข์ท่วมทับอึ้งเศร้าวุ่นวาย
เหม่อหม่นหมองหมายรู้เขาไปไหน
เหมือนหมกไหม้มอดม้วยใจสลาย
ราวรับร้าวลูบจิตระรุ่มกาย
ลุกลนร่ายร่ำหวังหาเจอะเจอ
ติดตรอมตรมตักทุกข์ยามเขาจาก
ตามไต่แตะตอมพรากให้หวนเหม่อ
แค่เขาคล้อยคลุ้มคลั่งเฝ้าละเมอ
ครางคร่ำครวญคล้ายเผลอเดินหลงทาง
หมั่นเมียงมองเมื่อยตาก็นั่งพร่ำ
ไม่มีเมินมาย้ำว่าคิดห่าง
ภาพพบพานพาหวังจนครวญคราง
พล่ามเพ้อพลางพ้อถามเมื่อไรมา
ร่ำลาลับเลือนห่างกับคนฝัน
ร่ายร่ำรอนร้องรั้นดื้อจะหา
ลับเลือนแล้วรำพันท่ามเหว่ว้า
เราร่ำลาราวกายไร้วิญญาณ
มืดดึก..หมึกดำ..ในค่ำ..หนักขึง
เสียงร่ำ..ซ้ำรึง..ให้อึง..ให้อ่วม
ฉันลุก..ฉุกรอน..คลอหลอน..เคล้ารวม
กลั้นกร่ำ..กำกวม..สั่นน่วม..สั่นนาน
เสียงร่ำ..ซ้ำร่าย..ดังกราย..ดุจใกล้
ก่อวุ่น..กรุ่นไหว..คล้ายใคร..ขับขาน
ร้อนรุก..ลุกลน..ต้องทน..ต้านทาน
พลางเผลอ..เพ้อผ่าน..รับขาน..รับคำ
เสียงกร่าง..สร้างกร่อย..มาร้อย..มัดร่าง
พร่ำราว..ผ่าวราง..เหมือนย่าง..มาย่ำ
ทนกลิ้ง..ทิ้งกาย..พล่ามพ่าย..พึมพำ
ชอกย้อน..ชอนย้ำ..ร้องตำ..ลืมตา
ที่แท้..แถทับ..ทุ่มพับ..ที่พื้น
ร้องคำ..ร่ำขื่น..ครวญฝืน..ข้างฝา
เพราะฝัน..พรั่นฝ่อ..ผีคลอ..พ้อคา
ทับอำ..ทำอ้า..นอนท้า..นั่งทับ...
