More Graphics Comment hi5 code. สงัดเงียบ... ละเลียบหลอน... สะท้อนท้อ คละคิดคลอ... ชะลอร่ำ... ถลำลึก ไฉนนิ่ง... ละทิ้งทาง... ละห่างฮึก จะยึกยัก... สลักรส... กะพจน์เพ้อ ประจักษ์จิต... ประสิทธิ์สรรค์... กะฝันใฝ่ ระรัวไล้... กะไหม้หม่น... ปะปนเป๋อ ชม้ายเมิน... ละเกริ่นกล่าว... กะผ่าวเพ้อ จะซ่อนซุก... กะรุกรอน... ฉะอ้อนไอ ระเร่าเร้า... คละเคล้าคร่า... ประสาโศก จะ...ก่าย..โกรก... ชะโงก..แง้ม... กะแต้ม..ไต่ สลาย..รื่น... จะขื่นขม... จะชม..ไช จะย่ำ..ใย... คละใคร่..คลอ... พะนอนาน ระรวยเรือง... ประเทืองทุกข์... กะสุขซ่อน จะคอยคอน... จะร้อนเร่า... กะ..เศร้า..ซ่าน จะยอมยืน... คละฝืนใฝ่... กะไล้..ราน ผสานสู้... จะอยู่เยือน ... กะเตือนตน เชลยรัก... จะพัก..พล่าม... กะถามท้วง จะถูกถ่วง... จะหน่วงนิ่ง... ละหยิ่ง..ย่น จะแน่วแน่ ... จะแก้..กร่อน ... ละร้อนรน จะทุกข์ทน... จะชน..ช้ำ ... จะจำ..จม
more Goodnight Comments..here บอกไม่ได้กับใจในรู้สึก บอกไม่ได้ลึกซึ้งมากแค่ไหน บนบันทึกอารมณ์ของหัวใจ บนบันทึกเขียนไว้ด้วยละเมอ ยามดูดาวพราวพร่างโปรดจงรู้ ยามดูดาวพรั่งพรูใครมองเหม่อ แสงกระพริบกระซิบเหมือนจะเพ้อ แสงกระพริบค้างเต่อเธอพบใคร ปั่นป่วนในกมลระรุ่มไหว ปั่นป่วนในหัวใจเคลิบเคลิ้มใคร่ บอกไม่ได้ปั่นป่วนไปทำไม บอกไม่ได้ไยหวามแค่คะนึง ในภวังค์ดังห้วงมหรรณพ ในภวังค์คล้ายพบคบแต่อึ้ง วุ่นวะวาบนาบทรวงสุดรั้งดึง วุ่นวะวาบเคล้าคลึงทั่วอุรา โปรดจงรู้อยู่รอ ณ ที่นี้ โปรดจงรู้ฤดียังคอยหา แค่เธอเห็นดาวพรายทั่วนภา แค่เธอเห็นท้องฟ้าคือเห็นกัน
More Cute Comment hi5 อันความรักดีจริงใช่ไหมหนอ ไยคนรอคลอหวังไม่สุดสิ้น ยอมลำบากตรากตรำเป็นอาจิณ เฝ้าถวิลมิห่างมิจากไกล อินเตอร์เน็ตเป็นสื่อให้เธอพบ แค่ประสบอักษรก็หลงใหล รักชายหนุ่มคนเก่งเต็มหัวใจ หวังเคียงคู่อยู่ใกล้ได้ชื่นชม กับบทกลอนหลอนจิตที่เขาร่าย เธอแทบตายลุ่มหลงหมดทางข่ม จะนั่งนอนตอนไหนก็ระทม ระรุ่มร้อนตรอมตรมทรมา เฝ้าขวนขวายหาทางจะขอคบ เพียรประจบ เขียนเมล์ส่งไปหา พยายาม สร้างคำหวามอุรา หวังแค่ว่าเขาปลื้มเกิดเมตตา นานวันเข้ารักรุ่มร้อนจนหลอน พาเดือดร้อนนอนหลับยังผวา มักฝันไกลเห็นเขาส่งสายตา มากระซิบช้าช้าว่ารักเธอ ครั้นตื่นขึ้นปั่นป่วนคร่ำครวญโหย แค่ลมโชยยังเผลอเพ้อเสมอ กอดเงาฝันหลายวันเริ่มละเมอ เดินป้ำเป๋อพึมพำย้ำหลายที เปิดคอมฯมองค้นเมล์หาคนฝัน เหมือนสวรรค์เปิดทางเร่งถี่ถี่ ในชีวิตไม่เคยสุขเท่านี้ ในอุราทวีแต่รื่นรมณ์ การเป็นมิตรเริ่มต้นแสนสดชื่น ทุกวันคืนร่าเริงช่างสุขสม จะกี่โมงกี่ยามไม่เคยล้ม มีคารมต่อคำเฝ้าทักทาย เธอจับจองหวังครองในตัวเขา คอยไต่ถามทั้งเฝ้ามิขาดหาย แม้อยู่ห่างไกลกันแสนมากมาย โทรศัพท์พากรายเหมือนใกล้กัน โทรฯไปหาทุกยามตามใจชอบ หวังคำตอบทุกครั้งด้วยรักมั่น เร่งเอ่ยคำฝากรักบอกทุกวัน หวังพัวพันจนได้เขามาครอง ฝ่ายชายหนุ่มนานวันกลับเบื่อหน่าย ชีวิตคล้ายนักโทษพาทุกข์หมอง เวลางานวุ่นวายเริ่มตรึกตรอง จิตขุ่นข้องขัดใจที่สาวตาม เราแค่เพื่อนเธอยังยุ่งเท่านี้ ถ้าชีวีมีเธอมายุ่มย่าม เรื่องจะหวังพบสุขอยู่ทุกยาม คงแค่พล่ามเพ้อเจ้อเท่านั้นเอง แล้วเรื่องเศร้าก็มาประจักษ์ชัด เขาบอกปัดตรงตรงอย่างรีบเร่ง เมื่อพบคนถูกใจของตนเอง จึงเปล่งเสียงบอกคำเล่าความจริง ผมแค่คบกับคุณดังคบเพื่อน เรื่องจะเลื่อนเป็นอื่นคิดสุงสิง ไม่เคยมีความคิดมาแอบอิง คุณควรทิ้งเรื่องรักให้จากไกล แต่ทว่าหญิงสาวไม่ละเลิก คอยคิดความบุกเบิกเอาแต่ได้ ณ เวบหนึ่งที่พบคบใครใคร เธอหึงใส่ทุกคนหวังจองชาย ไม่ได้กลคิดมนต์เติมคาถา เธอคิดบ้าแกล้งป่วยถูกโรคก่าย เป็นมะเร็งใกล้ตายใจวุ่นวาย หวังเขากรายมาปลอบโปรดปรานี เพราะแรงรักคลุ้มคลั่งผลักเธอสู้ หาลู่ทางทึกทักได้ทุกที่ แม้ชายหนุ่มระอาทั่วฤดี แต่ยังมีเมตตาจะปลอบเธอ รู้ทั้งรู้เธอหลอกเพราะเพ้อหวัง จึงมิชังมากมายให้เธอเก้อ กลับพาเธอทึกทักเฝ้าละเมอ ว่าได้เจอพบรักในครานี้ เธอจึงเริ่มแผนใหม่กับคนใกล้ ปล่อยข่าวไกล เรื่องเมล์ด่าเสียดสี หวังชายหนุ่มสงสารต่อไมตรี แล้วทวีเพิ่มรักให้สมปอง หาได้คิดชายหนุ่มจะบ้าบิ่น เที่ยวดิ้นรนห่างหายอย่างแสนคล่อง แต่หญิงสาวมีหรือจะเลิกจอง เธอคอยมองหาทางจะตื้อรัก ครั้นเห็นสาวคนใดมากรายใกล้ ก็รีบไป เม้นต์ด่าไม่หยุดพัก ให้รู้กันทั่วไป อย่ามาลัก นี่คนรักของฉันจงหลีกทาง ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มกลุ้มกับวิถี สาวคนดีที่ปองก็ถอยห่าง จำต้องเป็นคนพาลใจจืดจาง เริ่ม เม้นต์ตอบตรงทางไล่เธอไกล เธอจึง เม้นต์ชวนเศร้าให้สงสาร ตลอดกาล เธอผิด ที่ตรงไหน อันความรักรู้ดีกว่าผู้ใด ขอแค่ได้ผิดหรือ?...ที่คิดเอา
ใจเอ๋ย...เหม่อพลิ้วพลิ้ว...ละลิ่วหวาม จินต์เอ๋ย...ร่ำพล่ามพล่าม...ขอชิดใกล้ เสียงเอ๋ย...แว่วไกลไกล...นั่นคือใคร ใครเอ๋ย...มาใกล้ใกล้...ให้หวังเคียง ฝนเอ๋ย...โปรยลิ่วลิ่ว...ปลิวเต็มฟ้า ลมเอ๋ย...ใคร่ใคร่หา...คนส่งเสียง สุขเอ๋ย...ไยรุมรุม...ให้เอนเอียง รอนเอ๋ย...เลี่ยงเลี่ยงไป...อย่ามากราย เพ้อเอ๋ย...พร่ำพร่ำคิด...หลงแต่ย้ำ พิศเอ๋ย...คิดซ้ำซ้ำ...ไม่ขาดสาย หวานเอ๋ย...ไยหวงหวง...ห่วงมากมาย รักเอ๋ย...คิดคล้ายคล้าย...ได้เคียงกัน ฝันเอ๋ย...ร่ำร่ำรอ...ไม่ยอมตื่น ชื่นเอ๋ย...รอยรื่นรื่น...เหมือนสวรรค์ หวังเอ๋ย...ค่อยค่อยก่อ...รอผูกพัน ห่วงเอ๋ย...ทุกทุกวัน...มีให้เธอ
รักหรือเศร้าใคร่รู้กับความหมาย เศษหัวใจจึงคล้ายไร้ซึ่งศีล อ้างว่ารักพาโศกเป็นอาจิณ ต้องตบตีให้ดิ้นเห็นศักดา รักหรือหึงพาใจให้รับโศก อ้างศักดิ์ศรีต้องโขกทุบทุกท่า ทั้งเตะต่อยให้น่วมเชื่อศรัทธา ให้รับศึกเจียนบ้ายามปะทะ เพื่อศักดิ์ศรีต้องทุบตีคนรัก เพื่อเป็นหลักว่าเก่งศิลปะ ทั้งขึ้นเข่าเขย่าศอกไม่มีละ ทุบจะจะเพื่อโชว์ศักดิ์ศรีดัง เมื่อเธอช้ำโศกศัลย์อย่ารอช้า ตามด้วยท่าศิขรทุ่มจั๋งจั๋ง เธอจะหมอบศรัทธาร้องมิยั้ง เหมือนคลุ้มคลั่งเชื่องเชื่อศักดิ์ศรีเรา...