7 มีนาคม 2553 20:59 น.
โอเลี้ยง
คล้ายว่าลมรัก พามนต์หวาม-
ชักชวนข้ามหวั่น มาเมียงข้าง-
ตรงดงที่เคย ร่ำไรพราง-
เพื่อสร้างตำนาน รักดังจินต์-
กับใครคนที่ มักพาคล้าย-
เพลินง่ายเผลอบ่อย แม้ไกลถิ่น-
ยังปองถวิล หลงในดิน-
แดนที่หวังยิน เสียงหวานมี-
รอยยิ้มอิ่มอวล ชวนให้พิศ-
สวาทหาทิศทาง อย่างด่วนถี่-
เพื่อเห็นนัยน์ตา ที่ชวนชี้-
ให้พลีชีวี กับรักพลั้ง-
เพ้อหลงละเมอ เกินวัดลึก-
ถึงสึกหลุดหล่น ตอนรักคลั่ง-
ราวลมกระพือ หมดทางรั้ง-
จะฝังกลบขัง ห้ามรักเลาะ-
6 มีนาคม 2553 15:23 น.
โอเลี้ยง
อาจโลกทรุดตามชนเฝ้าทะเลาะ
อาจเพราะเพาะเกลียดชังเกินรั้งได้
โลกจึงไหวส่ายเอนทุกทิศไป
จีนถิ่นใหญ่แล้วลามเฮตินั้น-
ก่อนส่งเข้าชิลีแล้วเพลินเลาะ
ลอบเลียบเจาะไต้หวัน คึกลืมกลั้น
ไต้หวันจึงร่วงข้างเดือนรำพัน
เสพโศกศัลย์ว้างพรมรมชีวี
วาจาชนล้นร้อนเพาะพันธุ์ปวด
ต่างเที่ยวอวดสวดส่งหลากวิถี
จากร่มเย็นสู่สาบคราบราวี
ผลัดถมถี่สู่ท่อหล่อมลาย
จึงพาโลกพลอยหมางจะคงเด่น
เมื่อมองเห็นมวลเหม็นเต้นเป็นสาย
เคลื่อนย้ายตนหล่นเร็วเกินทำนาย
ให้ทุกฝ่ายสลายตกตามกัน
เสี่ยงทายเถิดเลิศแท้คือสิ่งไหน
น้ำหรือไฟใฝ่ใกล้เพียรสาดสรรค์
คำตอบนี้ชี้ชัดดุจตะวัน
อุ่นหรือร้อนหลั่นได้ทุกท่านรู้
มธุรสวาจาใครมิชอบ
ไยรนครอบกรอบเกลียดเบียดข้างหู
ตรมนัยน์ตาเช้าค่ำยามเมียงดู
ช่างอดสูกวีเล่นอาจม
5 มีนาคม 2553 17:21 น.
โอเลี้ยง
เหมือนโลกจวนแตกสิ้น.....ปฐพี
ภาพพบจึงเพียงมี..............ส่งไห้
ธรรมชาติพาพลี...............รอนโศก
แตกตื่นทุกวันใต้..............โลกย้ายเวียนไหว
ไฟทุกข์เลียบแผ่วเร้า.........วังเวง
คืนค่ำหงอยบรรเลง...........ซ่อนสร้อย
เหงาโผยร่ายพานเพลง.......ดายเดี่ยว
สุดเปลี่ยวดังวนคล้อย........ไขว่คว้าปรอยผา
ดาริกาต่ำคล้าย...................มืดหมอง
อวลกลิ่นมิคิดปอง...............เบียดคว้าง
สาบโศกกระจายจอง...........เลยถิ่น
โดยว่างมาโบยบ้าง..............หยอดเศร้าซึมหลอน
คอนขมวิเวกร้าว..................คลอฝัน
กาลผ่านระโหยครัน.............เยือกย้ำ
วิปโยคลุกกางกัน.................ตรงเจ็บ
แววสั่นทยอยค้ำ...................มุ่งเข้าตึงเผา
เหงาเงียบเลียบเหม่อว้าง.........ตรมตา
อกอุ่นไยเบนพา......................ลุกเต้น
เพียรเบือนห่างมรรคา..............งามเด่น
หลับตื่นเขลาเคียงเค้น.............เลาะล้อมหวาดเสริม
เติมฟังวางทุกข์ไร้.....................รอยหาย
ฝากขื่นบินเซาะกาย..................อยู่แกล้ง
ผะเผาบอกสลาย......................จวนชิด
ฤาโลกถึงเหือดแห้ง...................แน่แท้เกินผัน
1 ธันวาคม 2552 15:53 น.
โอเลี้ยง
โลกมิเคยปิดบัง...
กับความหวังที่ซ่อนทุกข์ขมขื่น
ฤ จะลองอีกครั้งเพื่อรั้งคืน
ทั้งที่รู้รอยฟื้นเหลือเพียงไอ
ซ่อนสถิติรักลบติดเหลือศูนย์
ฤ จะคูณหารอีกหนเพื่อทดไหว
รู้ทั้งรู้ทดแล้วยังขาดไกล
แล้วทำไมยังหวังจะปิดบัง
เขาไม่รักทำเช่นไรก็ไม่รัก
ไยไม่พักหักห่วงมุ่งแต่ฝัง
ฤ ใจเรายังดื้อตื้อหาชัง
ซ่อนแผลกรังรั้งหลอนได้อะไร
เขาแค่ผ่านแวะมาให้ได้พบ
แล้วก็จบกลบหายเพราะ ไม่ใช่
คำตอบชัดทัดท้วงล้วงเจ็บใน
แต่ไม่รู้หัวใจไยคิดรอ
เขาตอบแล้วเรานั้นแค่เพียงเพื่อน
ยังคิดเบือนเกลื่อนกลบรบแต่ขอ
ซ่อนทุกสิ่งทุกอย่างหวังชะลอ
ฤ จะพ้อจนเขาเอือมระอา
เขาไม่รักรู้แล้วเขาไม่รัก
แต่ยากผลักความจริงสิ่งซ่อนหา
ยังดิ้นรนทนเฉยเหมือนธรรมดา
ทั้งที่เจ็บจนชาใช่ไม่รู้
รอกับหวังบนทางสร้างท้อทุกข์
ไม่สนุกเท่าแปรแก้หดหู่
ฤ ใจเราไม่เคยคิดตรองดู
จึงต้องตู่คู่คอยข้างลมครวญ
กระแสรักกับหักคือของคู่
อกหักกรูเข้าหาอย่าคิดหวน
สอนเท่าไรใช่ใจจะรู้ทวน
ยังปั่นปวนอวลออบนลานคอย
1 ธันวาคม 2552 00:51 น.
โอเลี้ยง
(โคลงผวน)
ผลใด พรายด้น มอบ...........ความฝัน
กรำจู่ กรูจำ ทัน....................เกาะเฝ้า
เงินมัด งัดเมิน ปัน................หันห่วง
ทุกช่วง ทวงชุก เย้า...............แต่พร้อยพรเพลิน
.........................
พรใดประเสริฐแล้วจงบังเกิด
ให้ผลเลิศกับสุขไม่รู้สร่าง
วันที่หนึ่งธันวาจงก่อทาง
ให้ได้สร้างรื่นเริงมาพันกาย
สุข,รวย อิ่มกับสิ่งในดีล้วน
รู้ทบทวนกระแสทุกเส้นสาย
เรื่องโรคร้ายภัยเคราะห์เลาะข้ามกาย
จนจรดปลายใกล้ไว้กับโชคงาม...เทอญ
..................ญามี่///...
ขอสุขศรีอย่าสิ้น.............มลายพลัน
เหมือนเสกมาดังสรรค์........มั่นแท้
เงินทองหลั่งมาปัน..............มิสุด
โรคไม่กรายยิ้มแต้..............ทรัพย์เข้ารักสม
ปรารถนาร้อยสุข................เป็นจริง
และโชคดีมาพิง...................แนบหน้า
พรเลิศประเสริฐสิง...............มิหน่าย
ทุกข์ห่างจิตหายล้า...............รับได้เพียงเพลิน
สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่นัด
ญามี่///...
หน้าส่วนตัว
2090
