26 เมษายน 2548 12:44 น.
โอเมก้า
มันอาจผิดที่ฉันมันรักเธอ
ผิดที่เจอที่เข้ามาช้ากว่าเค้า
ผิดที่ชายที่หมายปองใช่ของเรา
ผิดที่เขลายังเฝ้ารักเกินหักใจ
ผิดที่หัวมีไว้ใช้กั้นหู
ผิดที่ดูตาคู่นั้นแล้วหวั่นไหว
ผิดที่คอยมารู้เห็นความเป็นไป
ผิดที่ใยตัดไม่ขาดสวาทดำ
ผิดที่ปล่อยคอยจนช้าชะล่าใจ
แต่นานไปกลับจมดิ่งยิ่งถลำ
ผิดที่เค้าคุกเข่าขอก็ยังทำ
ยอมคืนคำทำบาปใหญ่ใฝ่ละเมอ
แต่ถูกที่เคยมีใครบอกไว้ว่า
รักทำตาบอดใสได้เสมอ
คือความจริงสิ่งยืนยันฉันได้เจอ
ยอมรักเธออย่างมืดบอด ตลอดมา
22 เมษายน 2548 16:12 น.
โอเมก้า
เธอจะเป็นอย่างไรฉันไม่รู้
หรือใครดูอยู่ใกล้ๆใครห่วงหวง
เค้ายังแคร์หรือแค่เฉยคนเคยควง
ไม่รู้ดวงเธอเป็นตายหรือร้ายดี
เพราะเธอคือคนเดียวในหัวใจ
ไม่ว่าเธอเจออะไรในวันนี้
จำใส่ใจไว้ว่าทุกนาที
คนๆนี้ยังห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
22 เมษายน 2548 15:37 น.
โอเมก้า
จากคุ้นเคยคนเคยคบเธอหลบหน้า
จากมองตามาเจอพบเธอหลบหนี
จากคิดถึงจากรักมากเธอจากตี
เธอหลีกลี้สัมพันธ์ใจในทรงจำ
เหมือนกระดาษที่เธอทดจนหมดหน้า
หมดราคาปล่อยทิ้งกลิ้งขยำ
ไม่เหลียวหลังสั่งอาลัยไว้สักคำ
การกระทำเธอทอดทิ้งยิ่งฝังใจ
จนวันนี้ที่เธอมาบอกว่ารัก
แทบซบตักเอ่ยคำและร่ำไห้
รับว่าคิดผิดมากที่จากไป
โปรดอภัยให้กันเรื่องวันวาน
ขอให้เราเริ่มฝันกันอีกครั้ง
เธอพูดมาอย่างน่าชังช่างกล้าหาญ
ก่อนทิ้งขว้างร้างไปได้นมนาน
ท้ายซมซานกลับมาหน้าด้านแท้
เพื่อเธอนั้นฉันอภัยได้ที่รัก
เพียงตระหนักเรื่องวานวันนั้นเกินแก้
จากนี้ไปฉันร้องขออย่าตอแย
เพราะบาดแผลเธอเคยทำจำฝังใจ
จะให้ฉันกลับไป ไม่มีทาง
19 เมษายน 2548 09:55 น.
โอเมก้า
พรุ่งนี้ ฉันควรทำตัวยังไง ที่ถูกเธอทิ้งไปแบบนั้น
ฉันควรทำยังไงกับผูกพัน กับสิ่งที่เคยร่วมฝันและสูญหาย
ฉันควรทำยังไงดี กับสิ่งที่ต้องเจอพรุ่งนี้ไม่ง่ายดาย
ฉันควรรับมือยังไงกับความวุ่นวาย บนโลกที่เดียวดายไม่มีเธอ
พรุ่งนี้ฉันคงต้องจำใจทน เดินคนเดียวบนถนนที่เราเดินด้วยกันเสมอ
พรุ่งนี้ที่ฉันจะต้องเจอ คือคำถามเรื่องเธอจากปากของใครๆ
แล้วฉันต้องทำยังไงดี ถ้าความคิดถึงที่มีเข้ามาทำร้ายจนหวั่นไหว
ช่วยบอกฉันที ว่าพรุ่งนี้ฉันควรทำยังไง
ถ้าเห็นเธอเดินจูงมือกับใคร แล้วต้องทนทำใจว่าเธอไม่รักกัน
หน้าส่วนตัว
781
