25 กุมภาพันธ์ 2552 22:53 น.
โอษฐ์พ้องจินต์
อย่าให้เล่ห์เสน่ห์สูผู้หญิงต่ำ
ทำอกกูชอบช้ำระยำแสน
มิใช่พวกชายโฉดโสดทั่วแดน
ที่หมายแม้นเพียงตัณหากามารมณ์
มึงทำกูช้ำทรวงไม่ห่วงคิด
เผาดวงจิตร่ำสะอื้นให้ขื่นขม
มึงทำกูเอาแต่บ้ามาทุกข์ตรม
คงสนุกสุขสมนั่งชมดู
ให้กูเป็นคนดีอีผีป่า
แล้วทำห่าใส่ซ้ำระยำสู
กูจะเลวให้สาสมอารมณ์กู
จะได้รู้เวลาเจ็บมันเหน็บใจ
มึงก็คือแพศยาห่าชั้นต่ำ
พวกระยำชั่วช้าจักหาไหน
หญิงงามเมืองยังงามพักตร์รักจริงใจ
ไอ้จัญไรแดกรักเป็นเช่นของกิน
อย่าเห็นกูเป็นควายสบายจิต
เป็นควายจริงกูจะขวิดปลิดชีพสิ้น
อีถ่อยทรามโฉดชั่วหาผัวกิน
มาเล่นลิ้นปลิ้นปลอกไอ้หอกกาม
กูว่าทั่วถิ่นที่มีซ่องให้
มึงควรไปนั่งเอาให้เขาหยาม
แต่กูว่าหญิงนั่นที่มันกาม
คงจะงามกว่ามึงแถมถึงใจ
มึงก็ต่ำเพื่อนมึงเลยจึงต่ำ
เดินระยำทั่วภพจะจบไหน
มาทำแหกแยกปากน้ำหมากไคล
กระเด็นไหลออกทุเรศไอ้เปรตเบือ
ทำปากจัดหัดฉะโงกกะโหลกหน้า
กูฟังหมาผสมพันธ์นั้นดีเหลือ
พ่อแม่มึงก็ดูดีมีข้าวเกลือ
ถ้าท่านเหลือแบ่งมึงบ้างอย่างหมามัน
ถุยทุเรศหญิงชั่วไม่กลัวบาป
มึงจงหาบความใคร่ไปแดกฉัน
คงไม่เว้นญาติมิตรสนิทกัน
จะสืบพันธ์ท่าเดียวให้เสียวใจ
21 กุมภาพันธ์ 2552 21:58 น.
โอษฐ์พ้องจินต์
จะขอตายหมายพบประสบพักตร์
แม่นงลักษณ์บนสวรรค์ให้หรรษา
ปรนนิบัติพัดวีศรีสุดา
ไม่ให้ต้องโศกาด้วยอาลัย
ถึงก่อนเก่าเราทำกรรมแค่นี้
พบอีกทีชาติหน้าได้อาศัย
ร่วมอยู่เพียงเคียงเขนยเชยดวงใจ
ขออย่าให้พลัดพรากต้องจากกัน
แม้นแม่ไปหนใดขอไปด้วย
เป็นเพื่อนม้วยมรณาจนอาสัญ
หากแม้นหมายดาราทิพาจันทร์
จะเก็บมันมาร้อยเป็นสร้อยคอ
เก็บหัวใจเป็นบุปผาผกามาศ
หอมสะอาดทัดหูโฉมตรูหนอ
เก็บดวงเนตรแนบร่างข้างกายพอ
จะได้คลอดูเจ้าทุกเช้าเย็น
เก็บหัตถ์ไว้ได้รองละอองบาท
แม้นจะยาตรหนได้ไร้ทุกข์เข็ญ
เก็บตัวฉันนั้นเป็นเสื้อเผื่อจำเป็น
ได้คุ้มครองเนื้อเย็นเช่นเกราะกาย
เคยอยู่ใกล้ได้กลิ่นประทิ่นเครื่อง
ลองชำเลืองกลับไม่เห็นเป็นใจหาย
เคยเคียงคอล้อเล่นเป็นสบาย
มามลายลับโลกให้โศกทรวง
เคยได้ยินมธุรสจากโอษฐ์ร่ำ
ยังชื่นฉ่ำหนึ่งชลจากบนสรวง
เคยเห็นภาพเก่าเก่าเราทั้งปวง
อยากจะทวงเทพไท้ให้คืนมา
สรรพสิ่งใดใดที่ในภพ
ไม่อาจลบล้างจิตที่คิดหา
มิขอรักเธอเทียบเปรียบชีวา
เพราะวิญญาณ์นี้คือเธอเสมอไป ฯ
แด่ญาติผู้จากไป ด้วยหัวใจที่ยังคงรักและระลึกถึง
20 กุมภาพันธ์ 2552 21:38 น.
โอษฐ์พ้องจินต์
พวกกากเดนเวรฝรั่งขลังนักหรือ
จึงนับถือสักการะแทนพระเจ้า
กูจักบอกให้รู้พวกหูเบา
สมองมึงคงโง่เง่าไม่เอาการ
พ่อแม่มึงก็ไทยใครจะเถียง
หรือให้เขาอุ้มเลี้ยงเพียงสงสาร
ถุย! ทุเรศเศษมนุษย์ฉุดรำคาญ
มึงไม่หารแบ่งประเทศเป็นเศษไป
ทุดฝรั่งชี้หน้าหาว่าถูก
แล้วก็ปลูกค่านิยมน่าชมไหม
วัฒนธรรมไทยเก่าเขาเลิกใช้
พวกจัญไรใครทำศึกลองนึกดู
มิใช่บรรพบุรุษทำยุทธรบ
มึงคงจบสิ้นชะตาเป็นหมาหมู
หรือมึงว่าพวกฝรั่งซังเกครู
อวดความรู้ช่วยชาติไม่มาตรมี
ถึงเวลามันก็หนีไม่มีโผล่
พอได้ดีก็ยืนโด่โผล่เป็นศรี
มิต่างกับเต่านั่นครั้นยามมี-
อาหารดีจึงฉะโงกกะโหลกมา
อีกจำพวกคนไทยทำไมหรือ
จักหารือต้องสลับจับภาษา
เอาไทยคำฝรั่งคำทำระอา
ยังมีหน้าทำเป็นเลิศประเสริฐตม
พวกฝรั่งมันจึงสุขสนุกจิต
ได้ผลิตพวกคนบ้าน่าสุขสม
บ้าฝรั่งบ้าภาษาค่านิยม
จนชาติล่มจึงหายบ้าเป็นข้ามัน
อนึ่งห่อนว่าปนทุกคนเล่า
ที่ดีก็เก็บเอาเราสุขสันต์
แต่ที่ชั่วอย่ามัวตามไม่งามครัน
คงเหมือนกันกับเมืองขึ้นชาติอื่นไป
ปล. ไม่ได้เหมาคนต่างชาติทุกคน ยอมรับว่าส่วนใหญ่เป็นคนดี แต่จำพวกเดนฝรั่งแล้ว ไม่อาจจะรับด้วย โดยเฉพาะเดนสังคม ที่พ่อแม่ก็เป็นไทยแต่ทะลึ่งทำตัวเป็นเมืองขึ้นฝรั่งเขา ที่ดีก็มีให้เลียนแบบ ดันเอามาแต่สิ่งแย่ ๆ แถมทำตามทุกอย่างเหมือนไม่มีสมองใช้เอง
จากประสบการณ์จริงที่ รร สองภาษา แถวรังสิต
หน้าส่วนตัว
1509
