31 มีนาคม 2547 17:16 น.
โอปอล
อย่ายึดติดกับความสุข
อย่ามัวทุกข์กับความจริง
บทเรียนเจ็บร้าวอย่าละทิ้ง
จดจำทุกสิ่งช่วยเตือนใจ
พอใจในสิ่งที่ตนมี
ทำดีในสิ่งที่ทำไหว
ยืนอยู่บนสายกลางอย่างเข้าใจ
มองโลกอย่างกว้างไกลในวันนี้
31 มีนาคม 2547 17:15 น.
โอปอล
อย่าไปคิดว่า
คนที่นั่งอยู่ในร่มเงาไม้กลัวแสงแดด
อย่าไปคิดว่า
คนที่ฟุบหลับอยู่นั้นเป็นคนเกียจคร้าน
อย่าไปคิดว่า
คนที่หกล้มเป็นคนอ่อนแอ
จงอย่าใช้เหตุผลของเรา
ตัดสินความหมายในสิ่งที่เห็น
โดยที่ไม่รับฟังเหตุผล
จากอีกฝ่ายหนึ่งให้ดีเสียก่อน
31 มีนาคม 2547 17:15 น.
โอปอล
อย่าไปคิดว่า
คนที่นั่งอยู่ในร่มเงาไม้กลัวแสงแดด
อย่าไปคิดว่า
คนที่ฟุบหลับอยู่นั้นเป็นคนเกียจคร้าน
อย่าไปคิดว่า
คนที่หกล้มเป็นคนอ่อนแอ
จงอย่าใช้เหตุผลของเรา
ตัดสินความหมายในสิ่งที่เห็น
โดยที่ไม่รับฟังเหตุผล
จากอีกฝ่ายหนึ่งให้ดีเสียก่อน
31 มีนาคม 2547 17:15 น.
โอปอล
อดีตที่เลวร้าย
เป็นเหมือนรอยแผลในใจที่ไม่มีวันลบเลือน
ทุกครั้งที่สะกิดถูกรอยแผล
ก็อาจรู้สึกแปลบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
.
วันเวลาจะช่วยให้ความเจ็บร้าวนั้นเบาบาง
การปล่อยวางจะช่วยให้เราหลุดพ้น
ความฝันเลวร้ายพ้นผ่านไปเนิ่นนานแล้ว
และเราก็ยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้
ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเถอะ
เท่าที่จะทำได้
อย่ามั่วคร่ำครวญถึงเลวร้ายที่ผ่านมา
31 มีนาคม 2547 17:13 น.
โอปอล
หากว่าฟ้ามีตา
ฉันขอภาวนาให้เธอรักฉันได้ไหม
หากคำตอบคือ ไม่ได้
ไม่เป็นไร ฉันยังเหมือนเดิม
จะว่าฉันอย่างไรก็ได้
แต่อย่าผลักไสให้ฉันไปรักคนอื่น
ไม่คิดทวงวันเก่าๆของเราคืน
เพียงแค่รื้อฟื้นความทรงจำ
เราเคยรักกันจำได้ไหม
ถ้าเธอยังจำได้ก็คงดี
หน้าส่วนตัว
2205
