....ใจหนอใจ ทำร้ายตัวเองอีกแล้วนะ ทำไม..เพลากาลชักนำเจ้าได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ น่าขำสิ้นดี....ใจเขว ใจเอียงได้เช่นไร ในเมื่อความเป็นจริง..เราไม่ได้เป็นเช่นนั้น..
ความเกียจคร้านคือหายนะ แต่..มันช่างหนาแน่นเสียเหลือคณา หลีกเร้นเช่นไร อย่างไร สิ่งอัปมงคลเยี่ยงนี้....ถึงจะหลุดขาดหาย.