9 กันยายน 2548 16:14 น.
โอ คาลิฟโซ
..อันโบราณ กาลกล่าว ว่าคราวสูง
ใช่นกฝูง ร่อนถลา เบื้องฟ้าใหญ่
มันโดดเดี่ยว สุดเหงา แสนเศร้าใจ
สูงเพียงใด ให้หนาว ยิ่งร้าวราญ..
2 กันยายน 2548 14:10 น.
โอ คาลิฟโซ
๑. เจ้าดอกไม้ ก้านอ่อน กลีบงอนไหว
โชยกลิ่นไอ ไวหวาน ตระหง่านล้า
ท่ามแมกไม้ หมู่ใบ ในมรรคา
สดุดตา ค่าควร ชวนหมายปอง.
๒. ฟ้าเอ๋ยฟ้า บางครา ฟ้าร่ำร้อง
คร่ำครวญก้อง น้ำตา บ่ารินไหล
มันแสนเศร้า แสนเหงา ในเงาไพร
น้ำจากใจ ไหลเย็น เป็นสายธาร.
๓. ฟ้าเอ๋ยฟ้า บางครา ฟ้าประสาน
ยิ้มเบิกบาน สานฝัน บรรเจิดจ้า
ส่องแสงอ่อน ลูบไล้ ในมรรคา
ชุบชีวา ชีวิน ทั่วถิ่นไกล.
๔. เจ้าดอกไม้ เจ้าเอ๋ย เจ้าเคยไหม
เห็นเพื่อนไพร ใจท้อ ชะลอฝัน
กลีบเจ้าอ่อน ใบเขียว กิ่งเรียวพันธุ์
ท่ามคืนวัน ฝันเจ้า เป็นเช่นไร....
30 สิงหาคม 2548 16:32 น.
โอ คาลิฟโซ
..ตะวันส่อง โบกลา ทิวาหวาน
ราตรีผ่าน เข้ามา ฟ้าเปลี่ยนสี
หมู่ดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ไร้ราคี
ค่ำคืนนี้ มีจันทร์ รังสรรใจ
..แสงจันทร์นวล ฉาบทา โลกคราไหน
หานานไซร้ มิช้า จากลาล่วง
ดาวดาษดื่น กลืนฟ้า ทีละดวง
ถึงยามสรวง ฟ้าใหม่ ในอีกวัน
..สกุณา กรีดเสียง แห่งสวรรค์
ครั้นนิ่งอั้น ด้วยฟ้า ในครานี้
หมู่เมฆา คลาเคลื่อน เกลื่อนฟ้ามี
เวลานี้ เปลี่ยนไป เร็วไวจริง
..ผกโผผิน บินหา อาหารอ่อน
ตะวันรอน อ่อนล้า จะลาหนี
ต้องคืนรัง มิช้า อย่ารอรี
โลกใบนี้ ราตรี หรี่ใกล้มา
..ตะวันส่อง โบกลา ทิวาหวาน
..........................................
..........................................
..........................................
13 สิงหาคม 2548 09:17 น.
โอ คาลิฟโซ
แมกไม้ไหว เอนเอียง ลมเหวี่ยงไหว
ใจหนอใจ ไหวเอน แสนยั้งหยุด
สายธารา บ่าไหล ไร้สิ้นสุด
ใจมนุษย์ สุดหยั่ง ชั่งเชื่อใจ.
6 กรกฎาคม 2548 17:34 น.
โอ คาลิฟโซ
เคลื่อนถิ่นฐานสู่ถิ่นแดนดินฟ้า
ล่วงเพลาน้ำตาบ่ารินไหล
ตัวตนแห่งข้าโดนคร่าไป
เหลือเพียงใครไม่รู้..กูคือใคร
ชีวิตนี้ของเขาฤาเราแน่
ใยผันแปลเปลี่ยนไป..ขัดใจหนอ
มือแหละขานำพา..มิรั้งรอ
ใจนี้หนออยากหยุด..ฉุดมิทัน.
หน้าส่วนตัว
1113
